สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 258

บทที่258 ใกล้เกินไปแล้ว!

แต่ตอนนี้ยังมีอย่างอื่นที่จะต้องทำอีก

โห้หลีเฉินจึงพูดขึ้น: “ไปเก็บของเถอะ อีกเดี๋ยวเราจะต้องไปดูห้องแสดงผลงานแล้วนะ”

“ว่าไงนะ? ”

เย้นหว่านถามขึ้นด้วยความตกใจ “พวกเราถูกเลือกให้เข้าไปดูผลงานได้หรอ? ”

ถ้าอย่างนั้นเสื้อผ้าทั้งหมดในลานจัดแสดงก็สามารถเข้าไปดูใกล้ๆ ได้อย่างนั้นหรอ? หรือแบบนี้อาจจะสามารถพูดคุยกับดีไซเนอร์ที่ออกแบบอย่างใกล้ชิดได้เลย

เย้นหว่านไม่คิดเลยว่าเธอจะโชคดีอะไรขนาดนี้

โห้หลีเฉินลังเลก่อนจะตอบ “ก็นับว่าใช่นะ”

นับว่าใช่ ก็คือใช่แหละ

แต่มันเหมือนเป็นการบังคับกลายๆ เย้นหว่านดูเหมือนจะเป็นครั้งแรกที่ได้อภิสิทธิ์กลโกงบางอย่าง

ความหมายนี้ก็คือเกรงว่าโห้หลีเฉินจะใช้อำนาจของเขาในการเข้าไปแบบนี้ใช่ไหมนะ?

เธอเพียงพูดเฉยๆ ทำไมถึงโชคหล่นทับแบบนี้

แต่อย่างไรก็ได้ไปแล้ว เย้นหว่านก็จะไม่ทำตัวเป็นผ้าขาว ไม่มีทางเสียโอกาสดีๆ แบบนี้ไปฟรีแน่นอน

เธอรีบลุกขึ้นจากเตียง ก่อนจะตรงดิ่งเข้าไปที่ห้องน้ำทันที

ในระหว่างที่เดินไปก็พูด “แป๊บเดียวก็เสร็จ”

บางทีอาจจะเพราะอย่างให้เย้นหว่านได้พักผ่อนมากหน่อย โห้หลีเฉินจึงปลุกเธอโดยไม่เผื่อเวลามากนัก ห่างจากเวลาบ่ายสองไปประมาณสิบกว่านาที

เย้นหว่านมองดูนาฬิกา ก่อนจะรีบจัดการตัวเองอย่างไวที่สุด

แต่งหน้าสบายๆ ไม่ใช้เวลานาน แต่การใส่ชุดนั้นค่อนข้างจะเป็นปัญหาอยู่หน่อยๆ

หลังจากที่เย้นหว่านผ่านพ้นและเสียเวลาจากการสวมชุดแล้ว เธอก็เจอกับปัญหาที่น่าปวดหัวอีกอย่างหนึ่ง

ชุดนี้มันออกแบบมาอย่างดีไปทุกอย่าง เพียงแต่ด้านหลังมันถูกออกแบบมาให้ผูกโบ และเธอไม่สามารถที่จะทำเองได้ จำเป็นต้องให้คนอื่นช่วย

ในตอนเช้านั้นเย้นหว่านให้เพื่อนร่วมงานเป็นคนช่วย แต่ว่าตอนนี้…..

ในห้องนอกจากเธอแล้ว ก็มีแต่โห้หลีเฉิน

ให้เขาช่วยดีไหมนะ?

เพียงคิดจะให้เขาผูกโบที่หลังให้ เย้นหว่านก็หัวใจเต้นรัวจนหายใจจะไม่ทันอยู่แล้ว

แต่หากไม่ให้เขาช่วย เธอเองก็ไม่อาจจะหาวิธีใส่ชุดนี้ออกไปได้

หลังจากที่เถียงกับตัวเองอยู่สามนาทีที่มีค่านั้น เย้นหว่านก็เหลือเวลาอยู่ไม่มาก เธอกัดฟันกรอด และเดินเปิดประตูห้องน้ำ

“เอ่อ คุณโห้ ช่วยฉันหน่อยได้ไหม? ”

โห้หลีเฉินเปลี่ยนเป็นชุดสูทเรียบร้อยแล้ว แต่งองค์ทรงเครื่องครบ นอกจากดูแพงแล้วก็ยังหล่อมากด้วย

เขาหันมองใบหน้าที่เอนโผล่หน้ามาจากประตูห้องน้ำ “มีอะไร? ”

เย้นหว่านหน้าแดง “ชุดฉันหน่ะ ด้านหลังมันต้องผูกเชือก ฉันผูกเองไม่ได้ คุณช่วยฉันผูกหน่อยได้ไหม? ”

“ได้สิ”

โห้หลีเฉินตอบอย่างรวดเร็ว ใบหน้าคมหล่อของเขานิ่งสนิท

มันทำให้เธอเขินจนแทบจะบิดอยู่แล้ว

หัวใจของเธอเต้นอย่างรุนแรงก่อนจะเปิดประตูออก

โห้หลีเฉินเดินสาวเท้าเข้ามาในห้องน้ำ ทันทีที่ร่างสูงเดินเข้ามาในห้องน้ำ มันก็ทำให้รู้สึกว่าห้องน้ำนั้นแคบลงทันที

เย้นหว่านยืนอยู่หน้ากระจก หันหลังให้แก่โห้หลีเฉิน แต่ก็สามารถเห็นเขาได้อย่างชัดเจนในเงาสะท้อนของกระจก

ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ ยืนตรงแต่วอย่างประหม่า

“ดึงเชือกให้มันแน่นๆ แล้วก็ผูกมันก็โอเคแล้ว”

ถึงแม้มันจะง่ายๆ แต่เย้นหว่านก็พูดมันอยู่ดี ด้วยเพราะโห้หลีเฉินเป็นชายตระกูลสูงที่ไม่ค่อยจะเคยทำอะไร เกรงว่าจะไม่เคยผูกชุดให้กับผู้หญิงมาก่อน

พอคิดๆแล้ว เย้นหว่านก็รู้สึกเป็นเกียรติกับตัวเธอเองอย่างยิ่ง

ถ้ามันไม่มีความกระดากอายอยู่ด้วยนี่ แบบนี้นี่มันควรที่จะรู้สึกประสบความสำเร็จอย่างดีทีเดียว

“อือ”