สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 264

บทที่ 264 แสดงความรักใคร่อย่างมาก

“ฉัน ฉันไม่ตื่นดี เลยพูดละเมอ คุณอย่าใส่ใจเลย”

สายตาเย้นหว่านระยิบระยับไม่กล้ามองโห้หลีเฉิน อยากตบตนเองให้ตายไปทีหนึ่ง อับอายขายหน้าไปถึงบ้านยายแล้ว

เธอรู้สึกอึดอัด จึงเดินอ้อมผ่านไปทางด้านข้างโห้หลีเฉิน เหมือนเหยียบบนรองเท้าแตะที่ยังทิ้งความอุ่นของฝ่ามือของใครบางคน เดินไปถึงในห้องโถงใหญ่ได้ไม่กี่ก้าวด้วยความสับสน

พอออกห่างเตียงนั้นไกลหน่อย ระดับความอายของเธอเหมือนลดลงมานิดหนึ่ง

มองหญิงสาวที่อยู่ห่างจากตนเองไกล โห้หลีเฉินสายตามืดลง แววตาแฉลบความจำใจผ่านไป

ตอนนี้เธอยังประหม่ากับเขาเกินเหตุอยู่บ้าง

“เวลานัดกินข้าวกับทีน่าใกล้จะถึงแล้ว เธอเตรียมตัวหน่อย พวกเราต้องออกไปกันแล้ว”

เย้นหว่านที่รู้สึกไม่สบายใจถึงมีปฏิกิริยาเข้ามา ที่จริงกลับมาก็เย็นแล้ว ยังนอนหลับไปอีกตื่น นี่ไม่ใช่ตอนกลางคืนไปแล้วเหรอ

“ได้ ฉันจะเตรียมตัวหน่อย เดี๋ยวเข้าไป”

เย้นหว่านรีบเดินไปที่ห้องน้ำ

ในห้องมีกระจกขนาดใหญ่ เธอเดินเข้าไปก็สามารถเห็นทั้งตัวของตนเอง ชั่วขณะหนึ่งก็มองเห็นตนเองที่กระเซอะกระเซิงมาก

หลังจากตื่นนอน ผมยุ่งเหยิงราวกับรังนก สายผูกของชุดราตรีก็พันยุ่งบนตัว

ภาพลักษณ์ช่าง……น่าเวทนาอย่างยิ่ง

“อ่า!”

เย้นหว่านปิดหน้า หน้าแดงเป็นหยดเลือด อยากหาถ้ำเข้าไปมุดอยู่ ไม่อยากเจอใครอีกแล้ว

สภาพผีเมื่อสักครู่ของเธอนี้ถูกโห้หลีเฉินเห็นเข้าแล้ว ขายหน้าระดับที่ยิ่งใหญ่มากเลยล่ะมั้ง

“ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น ท่าทางที่พึ่งตื่นของเธอ ฉันไม่ได้เห็นเป็นครั้งแรกสักหน่อย”

ไม่รู้ว่าโห้หลีเฉินมาที่หน้าประตูห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไรกัน ร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ขอบประตู พูดเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

เย้นหว่านอดนึกถึงภาพตอนที่พักอยู่บ้านเขา ร่วมหมอนนอนเตียงเดียวกับเขาไม่ได้

อับอาย!

ช่างอับอายเหลือเกิน!

เย้นหว่านถลึงตาใส่เขาอย่างไม่ยอมแพ้ “คุณพึ่งตื่นนอน สภาพที่เสื้อผ้าจัดไม่เรียบร้อยฉันก็เคยเห็นเหมือนกัน!”

คำพูดนี้ออกมาจากปาก เย้นหว่านตะลึงค้างก่อน

เธอมองโห้หลีเฉินอย่างงงงวย รู้สึกถึงแก้มของตนเองร้อนจนสามารถต้มไข่ไก่ได้อย่างชัดเจน

บนหน้าหล่อเหลาของโห้หลีเฉินนั้นกลับยกเส้นรัศมีวงกลมที่งดงามหาที่เปรียบไม่ได้ขึ้น

เสียงทุ้มต่ำ เซ็กซี่ขั้นสุด

“อืม ไม่ว่าด้านไหนในชีวิตของฉัน เธอก็เคยเห็นหมดแล้ว”

สูงส่ง ธรรมดา การใช้ชีวิตไม่สนใจภาพลักษณ์ แม้กระทั่งลำบากยากแค้น

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นโห้หลีเฉินที่คนนอกไม่เคยเห็น และไม่อาจจะมองเห็นได้

แต่เธอเหมือนเคยเห็นมาทั้งนั้น

ยิ่งเหมือนจะเป็นเพียงคนเดียวบนโลกนี้

เย้นหว่านหัวใจเต้น ชั่วขณะนั้นสับสนแล้ว

……

การนัดทานข้าวจัดอยู่ในโรงแรม ณ ห้องอาหารระดับสูงที่ชั้นพิเศษ

ปกติแขกของที่นี่ล้วนทยอยมาไม่ขาดสาย ผู้คนหลั่งไหล แต่เพราะถูกงานแฟชั่นเหมาทั้งอาคารใหญ่นี้ไว้ วันนี้ห้องอาหารจึงไม่ได้เปิดกิจการให้คนนอก

เดิมทีอยากจะต้อนรับแขกที่มาร่วมงานแฟชั่น แต่คืนนี้ห้องอาหารที่ใหญ่โตนี้ นอกจากพนักงานแล้ว กลับไม่มีแขกเพิ่มมามาก

และการตกแต่งทั้งห้องอาหารก็ไม่เหมือนกับปกติอย่างมาก

เวลานี้สไตล์ทั้งห้องอาหารล้วนเปลี่ยนมาเป็นการตกแต่งแบบดินเนอร์ใต้แสงเทียน ทุกที่เป็นเทียนทั้งนั้น ดอกไม้สด กลิ่นอโรมาคละคลุ้งเต็มไปในอากาศ บรรยากาศแต่ละที่ล้วนเผยความรักแบบโรแมนติก

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นทีน่าที่กำชับคนเฉพาะกาล ตั้งใจตกแต่งขึ้นมา

หล่อนยังใสชุดกระโปรงหางปลาที่เผยรูปร่างชัดเจน เกาะอกคอลึก ทำให้หน้าอกที่อวบอิ่มของหล่อนเผยออกมาครึ่งหนึ่งเลย ทำให้คนคิดอยากจะทำอะไรกับหล่อนอย่างความปรารถนาเต้นออกมา

ทุกอย่างในคืนนี้ คือสิ่งที่หล่อนเตรียมไว้เพื่อโห้หลีเฉินเป็นพิเศษ

โห้หลีเฉินอยากทานข้าวกับหล่อนตามลำพัง หนุ่มโสดสาวโสด ง่ายมากที่จะเกิดประกายไฟสว่างขึ้นมา