สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 267

บทที่ 267 ต่อหน้าภรรยาหลวง โค่นให้คนอื่นล้ม

ฉูรั่วไป๋กลับไม่มีการระลึกตัวสักนิด สายตาที่ยังจ้องเย้นหว่านยังคงเปล่งประกาย

“เสี่ยวหว่าน คุณไม่ต้องเป็นห่วงผมเกินไป ความจริงผมสบายดี ไม่มีเรื่องอะไรมากมาย”

ความหมายคือเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว

เย้นหว่านไม่ได้สังเกตถึงการปะทะกันโดยปริยายระหว่างชายหนุ่มสองคน ขมวดหัวคิ้วอยู่มองฉูรั่วไป๋อย่างห่วงใย

“สรุปเกิดอะไรขึ้นกับคุณ? รีบบอกฉันมาหน่อย”

ฉูรั่วไป๋ส่ายหน้า “เห็นคุณเป็นห่วงผมขนาดนี้ ผมก็ปลื้มใจแล้ว”

ขณะพูดอยู่ เขามองโห้หลีเฉินอย่างไม่ทิ้งร่องรอย สายตานั้นล้วนเต็มไปด้วยการยั่วยุ

สีหน้าโห้หลีเฉินยิ่งอึมครึม รอบตัวแพร่กระจายไอเย็นอยู่

ฉูรั่วไป๋ยิ่งสบายใจขึ้น ถึงแม้จะไม่ได้ไปเข้าร่วมงานแฟชั่นโชว์เป็นเพื่อนเย้นหว่าน ทำให้โห้หลีเฉินได้รับสิ่งที่ตนเองต้องการไป แต่อย่างไรตอนนี้เขาก็ย้ายกลับเป็นต่อ

“คุณเคยไปบ้านผม น่าจะรู้ว่าเงื่อนไขที่ทางของบ้านผม ถนนด้านนอกรถที่ไปมาไม่มาก ขับรถก็เร็วด้วย แต่ว่าเมื่อเช้าไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไร เกิดมีรถมากมายกะทันหัน ทำให้ถนนล้อมรอบหลายสายติดไปหมดเลย”

ฉูรั่วไป๋พูดอยู่ มองโห้หลีเฉินด้วยสายตาดูจิกกัดอยู่บ้างแวบหนึ่ง

“รอให้ผมออกมาจากที่นั่นไม่ง่ายเลย ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นผมรีบมาที่โรงแรม คุณก็ไปแล้ว ตอนที่ผมไปที่งานแฟชั่นโชว์ ก็สายไป ไม่สามารถเข้าไปได้”

ที่แท้เป็นสาเหตุนี้เอง

เย้นหว่านถึงเข้าใจ ทำไมฉูรั่วไป๋ที่ตรงเวลามาแต่ไหนแต่ไรถึงมาสายอย่างน่าประหลาดใจ

เพียงแต่เธอตกใจมากเช่นกันที่ถนนทางบ้านเขานั้นรถติดอย่างคาดไม่ถึง

“ใช่วันนี้มีกิจกรรมอะไรแถวนั้นรึเปล่า ดังนั้นถึงมีรถมากขนาดนั้นกะทันหัน”

มหัศจรรย์อย่างยิ่ง แม้แต่ถนนโดยรอบยังรถติดไปหมด

“ที่น่าประหลาดคือวันนี้บริเวณโดยรอบนั้นไม่มีกิจกรรมอะไรเลย และรถพวกนั้น เหมือนโผล่ออกมาอย่างไม่มีมูล อีกอย่างถนนเส้นนั้นก็ไม่รู้เป็นอะไร เหมือนกดปิดสัญญาณ ทำให้มือถือผมไม่มีสัญญาณมาโดยตลอด เรื่องนี้ดูยังไงก็ไม่เหมือนเป็นเรื่องบังเอิญ”

เย้นหว่านก็รู้สึกว่าความจริงไม่เหมือนเรื่องบังเอิญ

รถติดก็ช่างไป ทำไมถึงแม้แต่สัญญาณโทรศัพท์ยังถูกปิดแล้ว?

เย้นหว่านกังวลอยู่หน่อย “คุณรู้มั้ยว่าเกิดเรื่องอะไรกัน?”

ฉูรั่วไป๋ยักๆ ไหล่ สายตาที่มีความหมายลึกล้ำมองแล้วมองอีกที่โห้หลีเฉิน

เขาพูดเหมือนล้อเล่น “อาจจะมีคนไม่อยากให้ผมไปร่วมงานแฟชั่นโชว์เป็นเพื่อนคุณมั้ง”

เย้นหว่านมองตามสายตาของฉูรั่วไป๋ไปทางโห้หลีเฉินโดยจิตใต้สำนึก

เช้านี้เป็นเพราะฉูรั่วไป๋มาสาย และติดต่อไม่ได้ เย้นหว่านถึงขึ้นรถของโห้หลีเฉินไปอย่างไม่มีทางเลือก

ยิ่งเพราะไปด้วยกันกับโห้หลีเฉิน จึงกลายเป็นคู่ควงของโห้หลีเฉินไปอย่างน่าประหลาดใจ

งานแฟชั่นโชว์ทั้งวันหนึ่ง เย้นหว่านเกือบอยู่ด้วยกันกับโห้หลีเฉินทั้งหมด แม้กระทั่งห้องพักผ่อน ก็จัดเตรียมไว้เป็นห้องเดียวกัน

ถึงแม้จะพูดว่านั่นเป็นเพราะเธอมีความสัมพันธ์ในนามของคู่หมั้น แต่พูดกันถึงที่สุดแล้ว ก็เป็นเพราะฉูรั่วไป๋ไม่ได้มา

ถ้าฉูรั่วไป๋รถติด เรื่องนี้เป็นโห้หลีเฉินจัดเตรียม เหมือนจะเป็นสมมุติฐานได้ไหม?

จะเป็นเขาเหรอ?

ชั่วขณะนั้นหัวใจของเย้นหว่านเต้นรวนไม่เป็นจังหวะ ทำไมเขาต้องทำขนาดนี้กัน? หรือว่าเพื่อไปร่วมงานแฟชั่นด้วยกันกับเธอ เป็นคู่ควงของเธอเหรอ?

ถ้าเป็นแบบนี้จริง เธอสำหรับโห้หลีเฉินคงไม่ใช่……

เย้นหว่านรีบส่ายหน้า นี่ช่างหลอกลวงเหลือเกิน โห้หลีเฉินจะทำเรื่องที่ไร้สาระขนาดนี้ได้อย่างไร

“โชคดีที่แค่รถติด คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เพียงแค่น่าเสียดายที่พลาดงานแฟชั่นโชว์ครั้งนี้ไป ครั้งหน้ามีโอกาสค่อยไปร่วมกันอีก”

เย้นหว่านพูดปลอบใจ

แต่ไม่พูดเรื่องอื่น รู้ว่าฉูรั่วไป๋ไม่เป็นอะไร เธอก็วางใจแล้ว

ฉูรั่วไป๋มองเย้นหว่านและโห้หลีเฉินอย่างมีความหมายลึกล้ำ รู้ว่าคำพูดเมื่อสักครู่ของเขา เกือบชักนำความเคลือบแคลงของเย้นหว่านได้แล้ว

ถึงแม้จะไม่มีหลักฐานยืนยัน แต่ทำให้เย้นหว่านสงสัยสักหน่อยว่าโห้หลีเฉินเล่นสกปรกอยู่เบื้องหลัง ทำเรื่องราวที่เจ้าเล่ห์ขนาดนั้น ทำให้เย้นหว่านสงสัยได้ แล้วดูถูกต่อเขา ก็บรรลุเป้าหมายของเขาแล้ว

ฉูรั่วไป๋พยักหน้า จ้องมองเย้นหว่านด้วยท่าทางจริงจัง

“ผมแค่รู้สึกผิดในใจมากๆ ผิดนัดจนไม่ได้ไปร่วมงานแสดงเป็นเพื่อนคุณ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน