สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 271

บทที่ 271 ตีไม่ได้ นั้นก็แค้น

จากนั้นเย้นหว่านก็หัวเราะ จำใจอยู่บ้าง

“ดูแล้วอารมณ์คุณไม่ได้ไม่ดีเป็นพิเศษ ยังคงพูดล้อเล่นได้อยู่”

ฉูรั่วไป๋ยังไม่ได้ทันลึกซึ้งกับสิ่งที่เตรียมการขึ้นมา แวบเดียวก็ถูกรอยยิ้มของเย้นหว่านทำลายลงแล้ว

คำพูดของเขาจริงจังขนาดนั้น คาดไม่ถึงว่าเธอไม่เชื่อ

เฮ้อ!

ฉูรั่วไป๋ส่ายหน้าด้วยความจำใจ “อีกแค่สองสามวัน การแลกเปลี่ยนครั้งนี้จะจบแล้ว คุณจะกลับไปเมืองหนานด้วยกันกับพวกเขามั้ย?”

“อืมๆ”

เย้นหว่านพยักหน้า ขณะพูดอยู่ ในใจกลับไม่เหมือนปกติเท่าไร

ความจริงเธอเหมือนไม่ได้อยากกลับเมืองหนานขนาดนั้น เหมือนว่าเธอจะรีบร้อนหนีจากเมืองหนานมาที่เมืองเจียงก็เพื่อหลีกหนีเรื่องพวกนั้นที่เมืองหนานมา

หลังจากกลับไปครั้งนี้ กลัวว่าคงหลบไม่พ้นอีกแล้ว ต้องเผชิญหน้าทั้งหมด

ส่วนหลังจากกลับไป เธอควรยกเลิกงานหมั้นกับโห้หลีเฉิน ต่อไปก็แค่คนแปลกหน้ากัน จะไม่เกี่ยวพันอะไรอีก

พอคิดว่าเป็นแบบนี้ เธอยิ่งเหมือนเพิ่มการต่อต้าน

ได้ยินคำตอบแน่วแน่ของเย้นหว่าน สายตาของฉูรั่วไป๋ยิ่งมืดมิด

พูดขึ้นมา เขาควรเป็นคนนั้นที่ไม่อยากให้เย้นหว่านกลับเมืองหนานมากที่สุด แต่เธอมาเมืองเจียงก็เพียงแค่ทำงานแลกเปลี่ยน คงจะไม่อยู่ต่อที่เมืองเมืองเจียงตลอดไป

นอกเสียจากมีสาเหตุพิเศษอะไร

ในใจเย้นหว่านกลัดกลุ้ม เงยหน้ามองฉูรั่วไป๋ที่อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไร

นึกถึงตอนที่อยู่ด้วยกันช่วงเวลานี้ ฉูรั่วไป๋เห็นเธอเป็นเพื่อนไปแล้ว จะจากกัน เขาคงไม่ดีใจเอามากๆ เช่นกัน

“คุณฉู ถึงแม้ฉันจะกลับไปแล้ว ต่อไปมีโอกาสจะกลับมาเที่ยวที่เมืองเจียงอีกแน่ คุณสามารถมาเล่นที่เมืองหนานได้ เมืองหนานเป็นเมืองที่ไม่เลวเลย ของกินที่เที่ยวล้วนมีหมดทุกอย่างตามต้องการ ถึงตอนนั้นฉันจะเป็นเจ้าบ้าน เที่ยวเป็นเพื่อนคุณให้สนุกสุดๆ”

ฟังขึ้นมา เหมือนว่าไม่เลวดี

ฉูรั่วไป๋เม้มริมฝีปาก รอยยิ้มกลับเหือดหายลงมา เขามองเย้นหว่านจริงจังมาก

“เสี่ยวหว่าน คุณกลับเมืองหนานแล้ว จะแต่งงานกับโห้หลีเฉินรึเปล่า?”

ก่อนหน้านี้เขาได้ยินข่าวมา เมืองหนานตระกูลโห้ เตรียมพิธีแต่งงานอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว

คิดว่าครั้งนี้เย้นหว่านกับโห้หลีเฉินกลับไป ถ้าไม่เกิดจากที่คาดการณ์ ไม่นานพิธีแต่งงานน่าจะเริ่มดำเนินการ พอดำเนินการ ก็……

เย้นหว่านตะลึงสักหน่อย ราวกับหัวใจโดนทิ่มแทง

แต่งงานเหรอ?

นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้มาโดยตลอด

ฉูรั่วไป๋จ้องมองเย้นหว่าน มองเห็นท่าทางบนหน้าของเธอที่เปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจน ไม่มีความเบิกบานและเฝ้าคอยในฐานะว่าที่เจ้าสาวสักนิด

คนฉลาดอย่างฉูรั่วไป๋ ชั่วพริบตาเดียวก็เดาอะไรได้แล้ว

เขาพูดแบบลองเชิงอีกครั้ง “เสี่ยวหว่าน ถึงแม้ระหว่างพวกเราจะอยู่ด้วยกันไม่นาน แต่ผมเห็นคุณเป็นเพื่อนจากใจจริง ถ้าคุณจะแต่งงานกับโห้หลีเฉิน บอกกับผม ผมจะได้เตรียมของขวัญแต่งงานที่สมบูรณ์ให้คุณล่วงหน้าด้วยตัวเอง”

ของขวัญที่เตรียมด้วยตนเอง ยังเป็นฉูรั่วไป๋ลงมือเอง นั่นไม่ใช่ของธรรมดาแน่นอน ไม่เพียงสูงค่า ยังต้องใช้ความคิดและเวลามากมายด้วย

แต่ว่าเย้นหว่านกลับจะไม่แต่งงานกับโห้หลีเฉิน สุดท้ายของขวัญก็เพียงแต่สิ้นเปลืองไป

ในฐานะเพื่อน อย่างไรเย้นหว่านก็ไม่อยากให้ฉูรั่วไป๋เสียเวลาทำเรื่องแบบนี้ไปเปล่าๆ

และยิ่งในฐานะเพื่อน เย้นหว่านไม่อยากหลอกฉูรั่วไป๋ ให้เขามาอวยพรเปล่า ยินดีเปล่า

พอลังเลอยู่สักพัก นิ้วมือของเย้นหว่านดึงมุมขอบเสื้อไว้ ควบคุมความรู้สึกในใจ พูดสิ่งที่ไม่ได้ทำให้เธอสบายใจมากออกมาด้วยความยืนหยัด

“ไม่ต้องลำบากหรอก ถึงแม้ฉันกับโห้หลีเฉินจะหมั้นกัน แต่ว่าแต่งงานเรื่องนี้ก็ไม่ใช่ร้อยเปอร์เซ็นต์”

เย้นหว่านพูดอย่างอ้อมค้อม แต่ฉูรั่วไป๋เข้าใจความหมายของเธอมาก

คนที่หมั้นหมายกันแล้ว กลับบอกว่าจะไม่ใช่ร้อยเปอร์เซ็นต์ที่จะแต่งงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังพูดภายใต้สถานการณ์แบบนี้ นั่นหมายความว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ เย้นหว่านไม่ได้วางแผนจะแต่งงานกับโห้หลีเฉินจริงๆ