สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 278

บทที่ 278 เธอ ดูเหมือนจะหวั่นไหวแล้ว

อยู่ต่อหน้าทุกคน เย้นหว่านถูกโห้หลีเฉินอุ้มออกมาจากโถงงานเลี้ยงตลอดทาง

เดินออกประตูใหญ่ รอหลังจากตัดขาดจากสายตาของคนเหล่านั้น สายตาที่ร้อนแรงพวกนั้น เหมือนจะถอยไปจากข้างตัวของเย้นหว่าน

เธอมองชายหนุ่มที่อยู่ใกล้แค่คืบ หัวใจเต้นเร็วอย่างรุนแรง

เอ่ยปากด้วยเสียงอ่อนแรง “คือว่าคุณปล่อยฉันลงไปได้แล้ว”

ฝีเท้าของโห้หลีเฉินหยุดลง กลับไม่ได้วางเย้นหว่านลงมา

เขาก้มหน้ามองหญิงสาวในอ้อมอก สายตาล้ำลึก เสียงทุ้มต่ำและเคร่งขรึม

“ต่อไปรักษาระยะห่างกับฉูรั่วไป๋ด้วย”

นี่คือเป็นครั้งแรกที่เขาพูดถึงข้อเรียกร้องแบบนี้กับเธอ และยังเป็นท่าทีที่เคร่งขรึมขนาดนี้ด้วย

เย้นหว่านตะลึงแล้ว เกินคาดมาก ประโยคหนึ่งที่พูดออกมาอย่างไม่ผ่านสมอง

“คุณหึงแล้วเหรอ?”

พูดจบ เย้นหว่านถึงระลึกได้ว่าตนเองพูดอะไรไป แก้มแดงขึ้นฉับพลัน

เธอเป็นคู่หมั้นในนามของเขา เป็นตัวแทนหน้าตาของเขาโห้หลีเฉิน หากปรากฏข่าวฉาวแบบนี้ขึ้น คนที่ขายหน้าก็คือเขา โดยเฉพาะไม่มีผู้ชายคนไหนยอมถูกตั้งฉายาว่าโดนสวมเขา

เขาแจ้งเตือนเธอ เป็นเรื่องที่สมควรจะเป็นเช่นนั้น เพื่อหน้าตาของเขา

คำถามที่เธอถามเลี่ยงไม่ได้ที่จะคิดเข้าข้างตนเองเหลือเกิน

เย้นหว่านหน้าแดง รีบอยากกอบกู้อธิบายสักหน่อย กลับเห็นริมฝีปากบางของชายหนุ่มนั้นอ้าๆ พ่นคำที่ทำให้คนตะลึงออกมา

“ใช่”

เขามองเธอด้วยสายตาที่แวววาว สีหน้าเคร่งขรึมจริงจัง

เย้นหว่านอ้าปากค้าง ตกตะลึงไป

เธอคิดว่าเธอคงจะหูฝาดไปหรือเปล่า ถึงได้ยินคำตอบของเขาผิดไป

ไม่อย่างนั้นทำไมโห้หลีเฉินถึงได้บอกว่าเขาหึงหวงล่ะ?

เขาอยู่เหนือมวลชน โห้หลีเฉิน คุณโห้ที่สูงศักดิ์ไร้ขอบเขต

เห็นบนหน้าเย้นหว่านนั้นเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก โห้หลีเฉินขยับหัวคิ้วเล็กน้อย จ้องมองเธออยู่ พูดอีกประโยคหนึ่ง

“รักษาระยะห่างกับผู้ชายคนอื่นไว้ ไม่อย่างนั้นฉันจะให้ผู้ชายคนนั้นหายตัวไปทันที”

การข่มขู่ที่องอาจห้าวหาญ

ยิ่งพิสูจน์และยืนยันคำตอบเมื่อสักครู่นั้นด้วย คุณโห้หึงหวงแล้ว

เย้นหว่านขยับๆ ปาก กลับไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ ในใจสั่นสะเทือน สมองมึนงงไปหมด

เธอไม่รู้ว่าตนเองควรทำปฏิกิริยาอะไรออกมา

แต่ว่าหัวใจดวงนั้น กลับเหมือนควบคุมไม่อยู่แล้ว เต้นแรงอย่างกับจะลอยออกมาจากทรวงอก แล้วไปเป็นของใครบางคน

……

เย้นหว่านซื่อๆ เซ่อๆ มาตลอดทาง ไม่รู้ถูกโห้หลีเฉินส่งกลับมาในห้องอย่างไร

จนกระทั่งเขาออกไปตั้งนานแล้ว เธอถึงรู้สึกตัวทีหลัง กระทั่งมีสติอยู่นิดหน่อย

แต่ในสมองกลับยังคงเป็นใบหน้าหล่อเหลาของโห้หลีเฉินกลับไปกลับไม่หยุด ข้างหูราวกับยังมีคำพูดประโยคนั้นของเขาดังวนอยู่

……รักษาระยะห่างกับผู้ชายคนอื่น ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้ผู้ชายคนนั้นหายไปทันที

เขาหึงหวงแล้ว

หึง เพราะเธอ

ส่วนการแจ้งเตือนที่ป่าเถื่อนแบบนั้นของเขา เธอไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่ทว่าในใจเหมือนได้เติมน้ำผึ้งอย่างน่าประหลาดใจ ช่างหวานฉ่ำ

“ฮู้……”

เย้นหว่านสูดหายใจลึกๆ ทีหนึ่ง จับหน้าอกไว้ รู้สึกถึงด้านในเต้นระรัวไม่หยุด

เธอเกือบไม่มีทางหลอกลวงตนเองได้อีก เหมือนว่าสำหรับโห้หลีเฉิน……เธอมีความรู้สึกที่ควบคุมไม่ได้

เหมือนว่า……หวั่นไหวแล้ว?

เย้นหว่านแก้มแดงระเรื่อ หายใจเร่งรีบไปหมด เธอไม่กล้ายืนยัน

ทั้งที่เตือนตนเองครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งที่ดึงระยะห่างครั้งแล้วครั้งเล่า เธอยังหวั่นไหวกับผู้ชายคนนี้ได้อย่างไรกัน

แต่ว่าหัวใจของเธอกลับเหมือนม้าป่าที่คึกคะนอง ไม่ยอมรับการควบคุมของเธอ

ไม่

ไม่สามารถเป็นแบบนี้ต่อไปได้อีก

เธอต้องยอมรับอย่างแน่ชัด