สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 287

บทที่ 287 คนที่เธอชอบ เป็นใคร

“คุณโห้ ถอนหมั้นเถอะ มีผู้หญิงคนอื่นอยากจะแต่งงานกับคุณจริงๆ คุณจำเป็นต้องพัวพันกับฉันต่อไปเหรอ คืนนี้ฉันจะย้ายออกไป รอคุณจัดการเรียบร้อย ค่อยบอกเรื่องถอนหมั้นกับคุณย่าโห้ด้วยกัน”

เย้นหว่านพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ ท่าทียืนหยัด ท่าทางจริงจัง

มีเพียงมือของเธอที่กุมแน่น ถึงระบายอารมณ์ที่แท้จริงที่สุดในใจเธอได้

สีหน้าของโห้หลีเฉินอึมครึมขึ้น ดูแย่ที่สุดเลย

เขาจ้องเธอมาโดยตลอด อยากจะมองให้ออกว่าในสมองเธอกำลังคิดอะไรบ้างกันแน่ ทั้งที่ชอบ ทำไมจะต้องถอนหมั้นกับเขา

แต่ในดวงตาคู่นั้นของเธอ เขากลับมองเห็นเพียงความแน่วแน่ที่ทำให้เขาขุ่นเคือง

ไฟในทรวงอกยิ่งไหม้ยิ่งลุกโชน เขาอยากบีบผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้ให้ตายเหลือเกิน

ถอนหมั้นถอนหมั้น? อยากขีดเส้นแบ่งกับเขาให้กระจ่างขนาดนั้นจริงๆเหรอ

“เธอไม่ต้องย้าย ฉันจะออกไปเอง!”

โห้หลีเฉินกัดฟันไว้ ทิ้งคำพูดประโยคนี้อย่างโหดเหี้ยม หมุนตัวออกไป

ฝีเท้าก้าวเดินทั้งเร็วทั้งรีบ

เขากลัวตนเองอยู่นานสักวินาทีหนึ่ง ไม่บีบเย้นหว่านตาย ก็ทนไม่ไหวจัดการเธอตรงนี้เลย

ไม่นาน ด้านล่างมีเสียงชายหนุ่มโกรธเคืองปิดประตูลอยมา

ชั่วขณะนั้นทั้งในคฤหาสน์จมสู่ความเงียบเหงา นอกจากเย้นหว่านก็ไม่มีคนอื่นอีกแล้ว

เย้นหว่านยืนใจลอย ที่ขมับเต้นจนปวด

เธออยากไป ผลลัพธ์โห้หลีเฉินกลับไปแทน?

ดูเหมือนว่าเขาโกรธมาก

และดูขึ้นมาเหมือนยังไม่ได้เห็นด้วยที่จะถอนหมั้น

เย้นหว่านไม่เข้าใจ ทำไมโห้หลีเฉินดื้อรั้นจะต้องแต่งงานกับเธอขนาดนั้นด้วย ทั้งที่เขาก็ไม่ได้รักเธอ

ยืนเหม่ออยู่ในห้องสักพักหนึ่ง เย้นหว่านเงยหน้ามองสภาพแวดล้อมในห้อง ยังเป็นลักษณะนั้นเหมือนตอนที่เธอไป ทุกที่ล้วนมีข้าวของของเธอกับโห้หลีเฉิน

ในอากาศเหมือนยังหลงเหลือกลิ่นของโห้หลีเฉิน

ทันใดนั้นเย้นหว่านรู้สึกอึดอัดอยู่บ้าง หัวใจสับสนอย่างรุนแรง ในสมองเป็นท่าทางของโห้หลีเฉินที่วนไปวนมาไม่ขาด

เธอกระวนกระวายใจมาก เหม่ออยู่ที่นี่ ล้วนรู้สึกว่าวุ่นวายใจ

ตอนนี้เธอไม่รู้เลยว่าควรจัดการความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับโห้หลีเฉินอย่างไรดี

งานแต่งก็แต่งไม่ได้

แต่โห้หลีเฉินกลับยืนหยัด……

ปวดหัว

เย้นหว่านกดขมับที่ปวดไว้ หยิบมือถือออก โทรศัพท์ไปหากู้จื่อเฟย

ไม่นานกู้จื่อเฟยรับโทรศัพท์ขึ้น “เสี่ยวหว่าน เป็นอะไร? พรุ่งนี้เธอกลับมาใช่มั้ย เธออยากนัดฉันกินข้าวเหรอ?”

“ไม่ใช่นัดพรุ่งนี้ นัดตอนนี้”

แวบหนึ่ง เสียงของกู้จื่อเฟยก็ตื่นเต้นขึ้นมา

“จริงเหรอ เธอกลับมาแล้วเหรอ?”

“อืม พึ่งกลับมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉันไม่มีที่พักแล้ว จื่อเฟย เธอจะเก็บฉันไปมั้ย?”

“นั่นเป็นเรื่องแน่นอนสิ ฉันพึ่งเช่าคอนโดไว้ ย้ายออกมาพักคนเดียว กำลังเหงาเลยล่ะ เธอรีบมาอยู่เป็นเพื่อนฉันเลย”

เย้นหว่านอารมณ์ตกต่ำอยู่บ้าง เธอพูดเสียงเบาๆ “ได้ เธอมารับฉันที่เขตคฤหาสน์วิลล่าส้ายน่าหน่อยสิ”

“ได้ รอฉัน เดี๋ยวไป”

กู้จื่อเฟยรับปากแล้ววางสายโทรศัพท์อย่างว่องไว และไม่ได้ถามเย้นหว่านว่าทำไมต้องย้ายไปพักกับเธอกะทันหันด้วย

สำหรับเธอนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตอนนี้เย้นหว่านต้องการให้เธอไปรับ

เย้นหว่านวางสายโทรศัพท์ เตรียมเก็บสิ่งของของตัวเองไปจากที่นี่ให้หมด

เธอไปที่ห้องน้ำก่อน เก็บผลิตภัณฑ์อาบน้ำของตนเอง

ยืนอยู่แท่นหน้าอ่างล้างหน้า เธอมองแปรงสีฟันและแก้วน้ำที่เรียงวางไว้ด้านบน ยังมีโฟมล้างหน้าผ้าขนหนูข้าวของที่เป็นคู่พวกนี้ ในใจเป็นความอัดอั้น

ความจริงช่วงเวลาที่เธอกับโห้หลีเฉินอยู่ด้วยกันก่อนหน้านี้นั้น ยังสวยงามมาก