สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 292

บทที่ 292 ปล่อยวางได้จริงเหรอ

“ฮ่าๆ เสี่ยวหว่าน เธอบอกว่าเดินช็อปปิ้ง คืนคำไม่ได้นะ!” ทันใดนั้นคนคนหนึ่งบนเตียงก็เด้งขึ้นมา

เย้นหว่านตกใจยกหนึ่ง มองกู้จื่อเฟยผมยาวยุ่งเหยิง ถึงนึกได้เมื่อคืนพวกเธอกอดกันไว้หลับไปด้วยกัน

เธอตบๆ หน้าอก “จื่อเฟย เธอเป็นกระต่ายตื่นตูม เกือบทำฉันตกใจตายแล้ว!”

“หึๆ” กู้จื่อเฟยหัวเราะ อ้าแขนทั้งคู่กอดเย้นหว่านไว้ “ฉันไม่สนๆ เธอบอกว่านัดกับฉันไปเดินช็อปปิ้งแล้ว ถ้ากล้ามาแอบอ้างเพื่อเอาตัวรอด ฉันจะกลายเป็นเลสเบี้ยนจัดการเธอซะ!”

ขณะพูด หล่อนก็แทะบนไหล่

เย้นหว่านรีบผลักศีรษะของหล่อนไว้ พูดอย่างจำใจ “ได้ ช็อปปิ้ง ฉันยังไม่เดินได้รึไง?”

“อืม เสี่ยวหว่านเธอดีที่สุดเลย ฉันไปอาบน้ำแต่งหน้าแล้วนะ” กู้จื่อเฟยดีใจดึงผ้าห่มออก ลุกขึ้นวิ่งไปที่ห้องน้ำ

เย้นหว่านมองภาพด้านหลังของหล่อน มุมปากฉีกรอยยิ้มบางๆ ขึ้น

ในความจริงเธอรู้ว่าเดิมทีกู้จื่อเฟยไม่ได้อยากเดินช็อปปิ้ง เพียงแค่เห็นเธออยู่บ้านกลัดกลุ้มมาหลายวัน จึงอยากหาวิถีทางพาเธอออกไปสูดอากาศสดชื่นเท่านั้นเอง

ก็ดี ออกไปเดินช็อปปิ้ง พรุ่งนี้ก็ทำงานแล้ว ถึงตอนนั้นตั้งใจทำงาน ไม่นานต้องลืมทุกอย่างได้แน่

เย้นหว่านคิดแล้วก็ลุกจากเตียงไปล้างหน้า หาเสื้อผ้าที่ชอบเปลี่ยน

อีกทางหนึ่ง คฤหาสน์เก่า

จูเหลียนอีงนั่งบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่น อึมครึมอย่างมาก

หลายวันขนาดนี้ หลีเฉินไม่กลับมา ตอนนี้โทรศัพท์หาเสี่ยวหว่าน เสี่ยวหว่านก็ไม่กลับมา นี่พวกเขาเป็นอะไรกันแล้ว?

คงไม่ใช่เกิดปัญหาหรอกมั้ง?

จูเหลียนอีงคิดอยู่ เสียงฝีเท้าดังขึ้น

ผู้ดูแลบ้านวิ่งเข้ามาอย่างลนลาน พูดอย่างเคารพนบน้อม “คุณนายใหญ่ครับ ได้ยินข่าวว่าคนของตระกูลเย้นปรากฏตัว มาที่นี่แล้ว อยากตามหาเย้นหว่าน”

จูเหลียนอีงสีหน้าอึมครึม การกระทำของพวกเขาคาดไม่ถึงจะเร็วขนาดนี้

ดูแล้วเรื่องงานแต่งนี้เลื่อนอีกไม่ได้แล้ว

หล่อนเอ่ยปากสั่ง “กำหนดช่วงแต่งงาน จัดพิธีแต่งงานทันที เดี๋ยวนายไปจัดเตรียมการ”

ผู้ดูแลบ้านพยักหน้ารับคำสั่ง “ครับ คุณนายใหญ่”

“เดี๋ยวก่อน” จูเหลียนอีงนึกอะไรได้ พูดเสริมไป “นายไปค้นหาสักหน่อย วันนี้คุณเย้นไปเดินช็อปปิ้งที่ไหน เตรียมรถให้ฉันด้วย ฉันจะเข้าไปรับเธอด้วยตัวเอง”

ในสายโทรศัพท์เมื่อสักครู่ หล่อนจะฟังไม่ออกได้อย่างไรว่าเย้นหว่านจงใจหลบหน้า?

เวลานี้หล่อนออกหน้าด้วยตนเอง เย้นหว่านน่าจะไว้หน้าให้หล่อนสักครั้ง

“ได้ครับ” ผู้ดูแลบ้านรีบถอยออกไป

จูเหลียนอีงถึงหยิบมือถือออกมา ต่อสายไปหาโห้หลีเฉิน

ไม่นานโทรศัพท์ก็ต่อสายติด ในมือถือเสียงโห้หลีเฉินที่เคารพแบบเดิมลอยมา “คุณย่า”

ตอนนี้จูเหลียนอีงไม่แน่ใจว่าเกิดสถานการณ์อะไรขึ้นกับสองคนนี้หรือไม่ คิดแล้วยังตัดสินใจยังไม่บอกแผนการของหล่อนกับโห้หลีเฉิน

หล่อนเอ่ยปาก “ตอนกลางวันหลานกลับมาสักหน่อย มีเรื่องสำคัญมากอย่างปรึกษากับหลาน”

“คุณย่าครับ เรื่องอะไร? สองวันนี้ผมยุ่งนิดหน่อย” เสียงของโห้หลีเฉินเหนื่อยล้าอยู่บ้าง

ตั้งแต่คืนนั้นที่ออกมาจากบ้านกู้จื่อเฟย เขาก็ทุ่มเททั้งกายใจไปกับงาน นอกจากนอนหลับ ก็เกือบไม่มีเวลาหยุดพัก

เพราะพอหยุดลงมา เขากลับคิดถึงเย้นหว่านผู้หญิงที่สมควรตายคนนั้นอย่างควบคุมไม่ได้!

จูเหลียนอีงย่อมไม่บอกโห้หลีเฉินเป็นธรรมดาว่าเป็นเรื่องการแต่งงาน หล่อนบอกไปทันที

“ทำไม ตอนนี้ย่าเรียกหลานกลับมา ต้องนัดล่วงหน้าด้วยเหรอ?”

โห้หลีเฉินได้ยินผู้อาวุโสโกรธ จึงเก็บอารมณ์กลับคืน “คุณย่า ไม่ใช่อย่างนั้น งั้นฟังคุณย่าแล้วครับ ตอนเที่ยงผมจะหาเวลาว่างกลับไป”

จูเหลียนอีงถึงพยักหน้าอย่างพอใจ “อืม ดี ย่าจะให้ห้องครัวทำอาหารที่หลานชอบไว้”

กลัวโห้หลีเฉินจะเปลี่ยนใจ พูดจบหล่อนก็วางสายโทรศัพท์ทันที

พอดีเวลานี้ผู้ดูแลบ้านค้นหาข่าวเรียบร้อย เดินเข้ามารายงาน

“คุณนายใหญ่ครับ ยืนยันตำแหน่งของคุณเย้นแล้ว และเตรียมรถพร้อมแล้วครับ”

“ดี งั้นเดี๋ยวออกเดินทาง อย่าลืมบอกที่ห้องครัว ข้าวเที่ยงทำเยอะๆ สักหน่อย” จูเหลียนอีงนึกถึงว่านานมากแล้วที่ไม่ได้ทานข้าวกับเด็กสองคนนี้ ในใจเต็มไปด้วยความใฝ่ฝัน