บทที่3 ความอิจฉาสามารถทำลายคนๆนึงได้
แต่เธอก็ไม่ได้คิดมาก จากนั้นก็ควงแขนของโห้หลีเฉินไว้ตามประสาคนรักใคร่กัน
หน้าแดงเล็กน้อยยืนอยู่ข้างกายเขา พวกที่ล้อมรอบอยู่ในเหตุการณ์ต่างก็รีบร้อนหลีกทางให้
โห้หลีเฉินด้วยเคารพและเกรงกลัวจากใจจริง โอวน่อหย่ามองดูเย้นหว่านควงแขนของโห้หลีเฉิน
แล้วรู้สึกเกิดความริษยาและความเกลียดชังอย่างไม่อาจทนไม่ได้ เพราะฐานะทางบ้านไม่ดี เย้นหว่าน
เลยถูกเธอเหยียบให้จมดินตลอด คนชั้นต่ำแบบนี้ก็ควรจะที่ต่ำๆตลอดชีวิตสิ
แต่ทำไมตอนนี้เธอกลับได้หมั้นกับโห้หลีเฉินที่สูงส่งกว่าสามีเธอไม่รู้กี่เท่า!
ไม่ เธอมีสิทธิ์อะไรที่ได้ดิบได้ดีกว่าเธอ?
“ เย้นหว่าน ทำไมเธอต้องแต่งงานกับคุณโห้กะทันหันล่ะ? คืนก่อนเธอไม่ใช่ยังเปิดห้องกับผู้ชายที่โรงแรมซ่างผิ่นอยู่หรอ? เอ๊ะ! หรือว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่แฟนของเธอ............”
ระหว่างพูด โอวน่อหย่าแกล้งทำเป็นปิดปากไว้อย่างตื่นตะลึง
ราวกับว่าเผลอพูดความลับใหญ่โตออกมาอย่างไม่ทันระวัง ทันใดนั้น เย้นหว่านแข็งทื่อไป
และหันมามองโอวน่อหย่าอย่างประหลาดใจ ไม่นึกเลยว่าเธอจะรู้เรื่องของโรงแรมซ่างผิ่น?
ในใจโห้หลีเฉินหวั่นไหวเล็กน้อย มองไปที่เย้นหว่านเหมือนกำลังครุ่นคิดอยู่ คืนนั้นเธอก็อยู่ที่นั่นหรอ?
“คุณโอวครับ ข้าวกินมั่วได้แต่คำพูดๆมั่วไม่ได้นะครับ พูดให้ร้ายกับว่าที่ภรรยาของคุณโห้
ทำลายชื่อเสียงของตระกูลโห้ คุณรู้ไหมต้องเจอกับบทลงโทษยังไง?”
เว่ยชีก้าวออกมาจากข้างหลังโห้หลีเฉิน ต่อว่าด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ท่าทางทรงพลังมีพลานุภาพมาก
วันนี้เป็นวันหมั้นของโห้หลีเฉิน มีคนนับไม่ถ้วนดูอยู่
จะให้เกิดเรื่องเหนือความคาดหมายหรือเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงไม่ได้เด็ดขาด
จู่ๆสีหน้าซือหนานเปลี่ยนไปทันที เขารับดึงโอวน่อหย่า “อย่าพูดเหลวไหล”
โอวน่อหย่ารู้สึกกลัวไม่น้อย แต่เห็น เย้นหว่านแล้วยังไงก็กลืนความแค้นนั้นไม่ลง
“ที่จริงฉันก็ไม่อยากพูดหรอกนะคะ แต่ไม่ว่ายังไงตระกูลโห้ก็เป็นตระกูลที่มีหน้ามีตา
ถ้าแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่บริสุทธิ์โดยที่ไม่รู้ความจริง แบบนี้สิถึงจะยิ่งทำให้ชื่อเสียงของตระกูลโห้เสียหาย”
เธอสะบัดซือหนานออก แล้วหยิบรูปถ่ายใบนึงออกมาจากกระเป๋า “นี่ก็คือหลักฐานที่เย้นหว่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...