สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 303

บทที่ 303 คุณติดหนี้ชีวิตผมแล้ว

หลังจากมองตามป่ายฉีเข้าห้องผ่าตัดไป เส้นประสาทของจูเหลียนอีงที่ตึงแน่น ในที่สุดก็หย่อนลงมาหน่อย ไม่ได้เหลือเพียงความเจ็บปวดที่หมดหวังอีกแล้ว

หล่อนได้สติกลับมา มองทางเย้นหว่านด้วยความรู้สึกผิดในใจอยู่บ้าง

“เสี่ยวหว่าน ต้องขอบใจหนูมากที่ไปตามหาป่ายฉีมา เมื่อกี้เรื่องพวกนั้นที่พวกเขาทำกับหนู ต่อไปย่าจะจัดการพวกเขาอย่างเข้มงวด”

ได้ยินคำพูดนี้ ชั่วขณะนั้นญาติพี่น้องเหล่านั้นต่างตื่นตกใจกันอย่างมาก คุณนายตระกูลโห้บอกจะลงโทษ ต้องไม่ใช่แค่ง่ายดายแล้วผ่านไปได้อย่างเด็ดขาด

ถ้าโห้หลีเฉินถูกช่วยจนรอดชีวิต ครั้งนี้คนที่ทำให้เย้นหว่านลำบากต่างต้องประสบหายนะแน่

ในใจพวกเขาสับสน เวลานี้มีบางคนที่เสียใจ และยิ่งมีบางคนที่วาดหวังให้ไม่ต้องช่วยชีวิตโห้หลีเฉินกลับมาได้

ในใจเฝิงเสวียนหลันไม่พอใจถึงขีดสุด สถานการณ์มาถึงแบบนี้แล้ว คาดไม่ถึงเย้นหว่านยังถูกจูเหลียนอีงคุ้มครอง แม้กระทั่งยกให้สูงยิ่งขึ้น

ถ้าโห้หลีเฉินถูกช่วยให้ฟื้น เย้นหว่านไม่เพียงไม่ต้องไสหัวไปจากตระกูลโห้ แถมยังกลายเป็นผู้มีคุณูปการยิ่งใหญ่ของตระกูลโห้อีกด้วย

งั้นเรื่องแต่งงานก็ยิ่งไม่หนีไปไหน

“ถึงแม้หล่อนจะเป็นคนที่ตามหาป่ายฉีมาได้ ก็ไม่ใช่ชดเชยที่ตัวเองทำผิดเท่านั้นเหรอ อย่าลืมนะว่าที่หลีเฉินนอนอยู่ในห้องผ่าตัดในตอนนี้เป็นเพราะใครกัน”

เฝิงเสวียนหลันพูดมาประโยคหนึ่งแบบไม่เบาไม่แรง ฟังขึ้นมายังเหมือนต่อว่า แต่กลับนำความผิดไปใส่ไว้บนหัวของเย้นหว่านใหม่อีกครั้ง

พอมาแบบนี้ ไม่ว่าโห้หลีเฉินจะถูกช่วยขึ้นมาหรือไม่ เย้นหว่านก็ไม่ได้มีคุณูปการมากมาย

นี่เป็นเรื่องที่เธอสมควรทำ

แต่ความหมายบีบบังคับให้ยอมอย่างเรื่องราวควรจะเป็นเช่นนั้นอันนี้ กลับทำให้คนฟังไม่สบายใจเอามากๆ

จูเหลียนอีงขมวดคิ้ว ถลึงตาใส่เฝิงเสวียนหลันอย่างพอใจทีหนึ่ง ในนั้นเต็มไปด้วยความหมายข่มขู่

เฝิงเสวียนหลันยังอยากพูดอะไรอีก ทว่าได้แต่หุบปากไปอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรม

“เสี่ยวหว่าน หนูอย่าไปฟังพวกหล่อนพูดเลย เรื่องรถชนเป็นเพียงอุบัติเหตุ”

จูเหลียนอีงปลอบโยนเย้นหว่านด้วยเสียงละมุน กลับเห็นสายตาเย้นหว่านมองทางห้องผ่าตัดอย่างตั้งใจ ไม่ได้ฟังความหมายที่พวกเขาพูดกันตั้งแต่แรก

เวลานี้สมาธิทั้งหมดของเธอ พลังใจล้วนอยู่ที่ตัวของโห้หลีเฉิน

มองเห็นเย้นหว่านเป็นแบบนี้ จูเหลียนอีงตะลึงเล็กน้อย นึกถึงก่อนหน้านี้แล้วก็ใช่ คนพวกนี้ทั้งตีทั้งด่าเย้นหว่าน แม้กระทั่งเธอยังไม่ได้ตอบโต้กลับเพื่อตนเองเลยสักประโยค

ไม่ใช่เพราะเธอขาดเหตุผล แต่ว่าเดิมทีเธอไม่ได้ใส่ใจ สิ่งที่เธอสนใจมีเพียงแค่ความปลอดภัยของคนในห้องผ่าตัดเท่านั้น

จูเหลียนอีงมองเย้นหว่านอยู่ก่อนจะส่ายหน้าติดๆ กัน เบ้าตาแดงอยู่บ้าง ซึ่งเป็นความปลื้มใจ

ในที่สุดหล่อนก็มองเห็นความใส่ใจและความรู้สึกที่เย้นหว่านมีต่อโห้หลีเฉินได้อย่างเข้าใจแจ่มแจ้ง ถึงแม้จะยังไม่ชัดเจนว่าทำไมโห้หลีเฉินถึงถอนหมั้น แต่เห็นลักษณะของสองคนนี้ที่ต่างฝ่ายต่างหัวใจผูกกัน พวกเขาไม่ควรไม่ได้อยู่ด้วยกัน

มีป่ายฉีร่วมอยู่ในคณะแล้ว โห้หลีเฉินก็มีความหวังที่จะรอดต่อไป แต่ว่าก่อนหน้าที่ผลสุดท้ายยังไม่ได้ออกมา หัวใจของเย้นหว่านแขวนอยู่กลางอากาศตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ขึ้นไม่ลง

เธอยืนอยู่หน้าห้องผ่าตัดแบบไม่ขยับเขยื้อน ดวงตาจ้องประตูบานนั้นไม่กะพริบ ลมหายใจช้ามากเบามาก ราวกับหากเธอทำอะไรมากเข้าหน่อย จะไปกระทบกับวินาทีแรกที่ประตูบานนั้นเปิดออกมาแจ้งผลลัพธ์

ไม่รู้ว่ารอมานานเท่าไร เชื่องช้าราวกับผ่านมาครึ่งศตวรรษหนึ่งอย่างนั้น

เสียง “ก๊อกแก๊ก” ประตูห้องผ่าตัดเปิดแล้ว

คนที่ปรากฏอยู่หน้าประตูนั้น เป็นป่ายฉีที่สวมชุดหมอสีขาว เขาเดินไปด้วยถอดเสื้อคลุมไปด้วย ท่าทีตามสบายเหมือนกำลังกลับบ้าน

ชั่วขณะนั้นหัวใจของเย้นหว่านเด้งขึ้นมา

จูเหลียนอีงรีบเดินเข้าไปก่อน ถามว่า “คุณป่ายฉี หลีเฉินเป็นยังไงบ้าง?”

ป่ายฉีนำเสื้อคลุมที่เปื้อนเลือดตัวนั้นโยนลงไปในถังขยะ ทว่าไม่ได้สนใจจูเหลียนอีงสักนิด เดินตรงไปยังด้านหน้าของเย้นหว่านทันที

เขายิ้มพูดอย่างอันธพาล “เสี่ยวหว่าน ตอนนี้คุณติดหนี้ชีวิตผมครั้งหนึ่งแล้วนะ”

ติดหนี้ชีวิตเขาครั้งหนึ่ง นี่หมายความว่าช่วยโห้หลีเฉินได้แล้ว