สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 325

บทที่ 325 ใครเป็นคนเปิดกล่อง

กู้จื่อเฟยกล่าวว่า "อาจจะเป็นเพราะตอนนั้นยังไม่ชอบกระมัง เธอลองคิดดูว่าทัศนคติของเขาที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่"

ครั้งแรกที่เจอกัน โห้หลีเฉินเย็นชาเป็นที่สุดจริงๆ ตอนนี้เธอยังจำได้อย่างชัดเจน ตลอดในระหว่างขั้นตอนการเจรจาทั้งหมด เขาพูดเพียงสามประโยค และให้ใบเช็กเธอมาหนึ่งใบ จะมองเธอสักนิดก็ไม่มี

ในตอนนั้น เธอรู้สึกว่า คนคนนี้เข้าหายากจริงๆ และต่อมาขนาดความคิดที่จะอยากได้เขาก็ไม่กล้า

และในต่อมา จู่ๆเขาก็ย้ายไปที่บริษัทของเธอ ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยคนยิ่งใหญ่ของเธอ

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา โห้หลีเฉินดูเหมือนจะเข้าหาเธอในทุกๆรูปแบบ ท่าทางเปลี่ยนไปเป็นร้อยแปดสิบองศา

เย้นหว่านในตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรมาก แค่คิดว่าโห้หลีเฉินดูแลเธอเพราะในฐานะของคู่หมั้นของเขา แต่ตอนนี้คิดๆดู หรือว่าตั้งแต่ตอนนั้นเขาก็สนใจเธอแล้ว？

ดังนั้นจึงตามจีบเธออย่างนั้นเหรอ?

ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นไปได้ดังเช่นนี้ เพียงแค่เย้นหว่านยังคงสงสัยอยู่ ว่าผู้ชายคนนี้ตกหลุมรักเธอได้อย่างไรกันแน่

อย่างไรก็ตาม หากไม่มีคำตอบจากตัวเขาเอง เย้นหว่านก็ไม่สามารถคิดออกได้

ถ้าหากว่าการสารภาพรักในครั้งนี้สำเร็จ บางทีเธออาจรวบรวมความกล้าไปถามโห้หลีเฉินก็เป็นได้

สำหรับตอนนี้...

เย้นหว่านเปิดกล่องใบใหญ่ในมือ ก็มองเห็นแท่งหลากสีเต็มไปหมด ซึ่งมันสวยงามมาก

สิ่งของเหล่านี้ สามารถทำให้บ้านหลังนี้สวยงามและโรแมนติกมากกว่า งานแต่งงาน

ตอนนั้นที่โห้หลีเฉินขอเย้นหว่านแต่งงานเป็นครั้งแรกนั้น ตกแต่งคฤหาสน์หลังนี้อย่างสวยงามดั่งในฝัน นอกจากนี้ยังตกแต่งสวนด้านหลังตามสิ่งที่เธอชอบ แกะสลักในสวนว่า แต่งงานกับผมนะ

ตอนนั้นเธอไม่เข้าใจ ตอนนี้ถึงจะรู้ว่า การเตรียมตัวอย่างรอบคอบเช่นนั้น เป็นความชอบด้วยใจจริง

ตอนนั้นพลาดมันไปแล้ว ตอนนี้เธออยากที่จะชดเชยมัน ดังนั้นเธอจึงอยากนำความสารภาพรักแบบโรแมนติกที่เธอเตรียมไว้ให้คืนกลับเขา

ยังเป็นที่นี่เหมือนเดิม

"ติ๊งต่อง——"

ในตอนที่เย้นหว่านและกู้จื่อเฟยกำลังเป่าลูกโป่งเพื่อตกแต่งบ้านอยู่นั้น เสียงออดประตูก็ดังขึ้น

กู้จื่อเฟยวางสิ่งที่เธออยู่ในมือโดยทันที และวิ่งไปทางหน้าประตู "สิ่งของล้ำค่าอันใหญ่มาแล้ว~!"

“ของล้ำค่าอันใหญ่อะไร？”

เย้นหว่านงงงวย วางมือลงและมองไปที่หน้าประตู

เห็นเพียงแค่พนักงานส่งของสองคนเดินถือกล่องใบใหญ่ทรงสี่เหลี่ยมเดินเข้ามา กล่องใหญ่ใบนั้นสูงจนเกือบเท่าคนหนึ่งคน

กู้จื่อเฟยกำกับว่า "นำกล่องวางลงไว้ที่นี่ ใช่ ตรงนี้แหละ ระวังหน่อย อย่าทำแตกล่ะ"

เย้นหว่านมองไปที่กล่องนั้นอย่างงงๆ แก้มก็แดงเล็กน้อย

หลังจากที่วางกล่องเสร็จ กู้จื่อเฟยก็รีบกวักมือเรียกเย้นหว่านโดยทันที

“เสี่ยวหว่าน ใจลอยอะไรอยู่ล่ะ? มาลองดูเร็วๆสิ”

"เอิ่ม ต้องลองตอนนี้เหรอ？"

แก้มของเย้นหว่านแดงมากขึ้นไปอีก และยิ่งเขินอายมากขึ้นด้วยเช่นกัน

กู้จื่อเฟยพยักหน้า "แน่นอนสิ นี่เป็นถึงเซอร์ไพรส์ที่เธอเตรียมโห้หลีเฉินเชียวนะ ซึ่งเป็นของขวัญชิ้นสำคัญ เธอคงไม่อยาก พอถึงตอนนั้นเขาเปิดไม่ออก หรือเธอกระโดดออกมาไม่ได้ น่าเกลียดแบบนั้นหรอกสินะ?"

เย้นหว่านส่ายศีรษะอย่างรวดเร็ว "ไม่อยากแน่นอน"

มิฉะนั้น เธอก็ไม่ต้องเตรียมตัวอย่างรอบคอบด้วยตัวเองหรอก

เธอเดินเข้าไป ยืนอยู่ข้างกล่อง และมองไปรอบๆกล่องอย่างพินิจพิเคราะห์

ดูเหมือนว่า กล่องนี้นอกจากดูดีและดูเหมือนเป็นกล่องของขวัญขนาดใหญ่ ก็ไม่มีอะไรแตกต่างแล้ว

"เปิดอย่างไรเหรอ？"

เย้นหว่านมองไปหนึ่งรอบ แต่มองไม่ออกว่ากล่องนี้เปิดทางไหน

กู้จื่อเฟยหยิบเชือกสีแดงขนาดใหญ่ออกมาจากข้างๆ มัดเข้ากับกล่อง แล้วผูกเป็นโบตรงด้านบนสุดของเก่า

“แก้โบออก”

เพิ่งจะมัดเสร็จ แล้วให้แก้ออกทำไม?

เย้นหว่านสงสัย แต่ก็ยังทำตาม