บทที่ 359 ลาก่อน โห้หลีเฉิน
“คุณ คุณโห้!”
พ่อกู้โดดขึ้นมาจากที่นั่งทันที เบิกตากว้างมองผู้ชายที่เดินมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เขาดูไม่ผิดมั้ง? โห้หลีเฉินที่ทรงอำนาจที่สุดในเมืองหนาน ประทานใหญ่ของตระกูลโห้ จะมาที่บ้านเขา
“ท่านมาได้ยังไงครับ? รีบ รีบเชิญนั่งครับ”
พ่อกู้เช็ดมือใส่เสื้ออย่างอลหม่าน เดินไปทางโห้หลีเฉินอย่างรีบร้อน
โห้หลีเฉินหยุดฝีเท้า สายตามองข้ามผ่านพ่อกู้โดยตรง แล้วมองไปที่กู้จื่อเฟย น้ำเสียงทุ้มต่ำ
“ผมหาคุณ”
ท่าทางที่พ่อกู้จะเดินไปกุมมือหยุดชะงักไว้ เขาค่อนข้างอึดอัด คุณโห้ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ
แต่ว่า เทพองค์ใหญ่องค์นี้ไม่ใช่ใครๆก็จะขัดใจได้ เขารีบตะโกนใส่กู้จื่อเฟยที่ยังยืนเซ่ออยู่ข้างโต๊ะอาหาร
“จื่อเฟย ยังยืนเซ่ออยู่ทำไม รีบมาเร็วสิ”
“ค่ะๆ”
กู้จื่อเฟยดึงสติกลับมา ทีนี้ถึงเดินมาทางโห้หลีเฉิน และถือโอกาสพูดออกมาคำนึง“คุณโห้ เชิญนั่งค่ะ อยากดื่มอะไรคะ?”
“ไม่ต้อง ผมถามคุณคำถามนึง คุณตอบผมมาตามความจริงก็พอ”
โห้หลีเฉินเปิดปาก ก็เข้าสู่ประเด็นหลักโดยตรง
กู้จื่อเฟยได้แต่ยืนอยู่ที่ตรงหน้าของโห้หลีเฉินอย่างเชื่อฟัง เหมือนเด็กนักเรียนยังไงอย่างงั้น ที่กำลังตอบคำถามของครูประจำชั้น
พ่อกู้กับแม่กู้ดูท่าทางนี้ รีบถอยออกไปอย่างรู้ตัว เหลือพื้นที่ส่วนตัวให้
คุณโห้จะถามอะไรพวกเขาไม่รู้ แต่คำพูดบางอย่าง ฟังซี้ซั้วไม่ได้
รอบๆไม่มีคน โห้หลีเฉินถาม “คุณกับเย้นหว่านตกแต่งอะไรที่วิลล่าส้ายน่า?”
กู้จื่อเฟยอึ้งไปครู่นึง ทีนี้ถึงดึงสติกลับมาได้ ที่แท้ก็มาถามเรื่องของเย้นหว่านนี่เอง ถึงว่าล่ะประธานโห้ผู้สูงส่งถึงได้มาเองเลย
เธอย้อนถามด้วยความแปลกใจ“ของพวกนั้นยังไม่ได้ถูกจัดเก็บทำความสะอาดเหรอคะ?”
นี่ก็นานขนาดนี้แล้ว
สักพัก เธอนึกอะไรได้อีก มองโห้หลีเฉินอย่างประหลาดใจ“หรือว่าคุณโห้เพิ่งเห็นการตกแต่งของวิลล่า?”
โห้หลีเฉินแววตาเข้มขึ้น เขาได้พยักหน้า
กู้จื่อเฟยยกมุมปากขึ้น โห้หลีเฉินนี่ไปไม่ได้เวลาจริงๆ ดั๊นจะไปดูเวลานี้ นี่ก็บ่ายโมงกว่าแล้ว
เธอมองเขา“คุณโห้ ฉันขอละลาบละล้วงถามคุณคำนึงนะ คุณมาถามการตกแต่งพวกนั้นกับฉัน คืออยากรู้อะไรบ้างคะ? จะถามเอาความผิด หรือว่า.....”
“ผมอยากรู้ความคิดของเย้นหว่าน”
โห้หลีเฉินพูดออกมาทีละถ้อยคำ น้ำเสียงทุ้มต่ำแต่ก็ยืนหยัด เหมือนมีความตั้งใจเด็ดเดี่ยวที่กระวนกระวายใจบางอย่างอยู่
กู้จื่อเฟยมองผู้ชายตรงหน้าทีสูงส่งจนไม่อาจละเมิด เลี่ยงไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
ว่าไปแล้ว ผู้ชายที่สูงส่งอย่างโห้หลีเฉินฉลาดและมองการณ์ไกล ยิ่งมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม แต่ช่วงเวลาที่อยู่กับเย้นหว่าน ดูเหมือนเย้นหว่านได้ทำลายความมั่นใจของคนอื่นจนหมดซะแล้ว
ก็เหมือนเรื่องเกมส์ทดสอบคนจริงใจของครั้งก่อน เดิมทีโห้หลีเฉินมั่นใจขนาดนั้นว่าคนที่เย้นหว่านชอบคือเขา แต่สุดท้ายกลับถูกเย้นหว่านปฏิเสธอย่างโหดร้าย
ทำให้ตอนนี้ถึงเห็นการใช้ใจตกแต่งสารภาพรักที่เต็มห้อง โห้หลีเฉินก็ไม่กล้าพูดอย่างเด็ดขาด แต่จะมาหาคนนอกอย่างเธอเพื่อพิสูจน์
แต่ถึงจะรู้เจตนาของเย้นหว่านแล้ว ตอนนี้เขาจะทำอะไร ยังจะทันอยู่เหรอ?
กู้จื่อเฟยดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือ และพูดอย่างจริงจัง
“คุณโห้ ถ้าคุณชอบเย้นหว่านจริงๆ ตอนนี้รีบไปสนามบินอาจจะยังทันอยู่ค่ะ”
คำพูดเดียว ไม่ได้ตอบโดยตรง แต่ได้พิสูจน์การคาดเดาของโห้หลีเฉินแล้ว
ความไม่แน่ใจเสี้ยวสุดท้ายในใจเขา ได้รับการคอนเฟิร์มแล้ว
ในใจของเย้นหว่าน ที่แท้มีเขาอยู่จริงๆ......
ความดีอกดีใจที่ตื่นเต้นและระเบิดออกมา พริบตาเดียวก็เติมเต็มหัวใจเขา เขาหันหลังเดินออกไปข้างนอกอย่างไวโดยที่ไม่ลังเลเลยสักนิด
ในเมื่อแบบนี้ เขาจะให้เย้นหว่านไปจากข้างกายเขาได้ยังไง
เหตุผลเดียวที่เขาจะปล่อยเธอไป ก็คือเธอไม่รักเขา เชาถึงจะปล่อยมือ แต่ในเมื่อเธอรักเขา เขาก็จะไม่ปล่อยมือเด็ดขาด
โห้หลีเฉินจากไป พ่อกู้กับแม่กู้ถึงเดินออกมา
พวกเขามองดูร่างเงาที่เร่งรีบของผู้ชาย รู้สึกข้องใจอย่างมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...