สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 360

บทที่ 360 สนามบิน

รถของโห้หลีเฉินขับด้วยความเร็วสูง ใช้เวลาสั้นที่สุดในการเร่งมาถึงสนามบิน

บ่ายโมงสี่สิบห้านาที

ไฟลท์บินของบ่ายสองโมงได้เริ่มขึ้นเครื่องแล้ว

ฉินฉู่เดินตามอยู่ด้านหลังของโห้หลีเฉิน และพูดอย่างเร่งรีบ “หลีเฉิน พวกเขาน่าจะขึ้นเครื่องแล้ว พวกเราไม่สามารถเข้าไปตรงจุดตรวจความปลอดภัยได้ จะทำยังไงดี?”

โห้หลีเฉินมีสายตาที่เยือกเย็นและพูดอย่างแข็งกร้าวเผด็จการทุกถ้อยคำ

“เครื่องบินทั้งหมดของที่นี่บินออกไปไม่ได้แม้แต่ลำเดียว”

คนที่เขาจะร้างเอาไว้ ไปไม่ได้เด็ดขาด

โห้หลีเฉินก้าวเท้ายาวเดินไปทางทางผ่านพิเศษของสนามบิน เว่ยชีรอเขายู่ที่นั่นตั้งนานแล้ว

เขาเห็นหน้าโห้หลีเฉินแล้ว มีสีหน้าที่ดีใจ และรีบรายงาน “คุณชายครับ เตรียมพร้อมหมดแล้วครับ เราได้สั่งปิดสนามบินเรียบร้อยแล้วครับ ก่อนที่คุณชายจะหาตัวคุณเย้นเจอ จะไม่มีเครื่องบินๆออกไปจากที่นี่เลยครับ”

“อืม”

โห้หลีเฉินตอบด้วยเสียงต่ำแล้ว ได้ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างเร็วขึ้น

ฉินฉู่ยกมุมปาก ปิดสนามบิน?! ทุกไฟลท์บินเลื่อนเวลาบิน?

เย็ดแม่ง ต้องใจป้ำขนาดนี้เลยเหรอ ถึงว่าโห้หลีเฉินถึงได้มีที่พึ่งพิงจึงไม่เกรงกลัวขนาดนี้

ถึงเย้นหว่านติดปีก ก็บินไปไม่ได้

โห้หลีเฉินเดินผ่านทางพิเศษของสนามบิน ก็ได้ขึ้นรถที่เตรียมไว้ตั้งนานแล้ว และขับไปยังเครื่องบินลำที่เย้นหว่านนั่ง

เนื่องจากจะถึงเวลาบินแล้ว รถรับส่งก็ได้รับผู้โดยสารมาถึงแล้ว ที่ทางขึ้นเครื่องมีผู้คนยืนเข้าแถวอยู่

แต่พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินกลับขวางอยู่ที่ทางเข้า ไม่ให้ใครขึ้นเครื่องเลย

หัวหน้าพนักงานต้อนรับยิ่งถือโทรโข่งใหญ่ไว้ ยืนอยู่ที่บนพื้นต่างระดับ ป่าวประกาศให้ทุกคน

“ผู้โดยสารทุกท่านครับ ต้องขออภัยครับ เพราะเหตุฉุกเฉิน เวลาขึ้นเครื่องดีเลย์ ขอให้ทุกท่านรออย่างมีความอดทน อย่าเดินไปมั่วครับ”

ได้ยินป่าวประกาศนี้ ทันใดนั้นก็มีผู้โดยสารไม่พอใจแล้ว

พูดแขวะ “พวกเรามารอถึงที่นี่แล้ว พวกคุณเพิ่งมาบอกว่าดีเลย์? อย่างน้อยก็น่าจะให้พวกเราขึ้นไปรอบนเครื่องก่อน ยืนเข้าแถวรออยู่ที่นี่ ต้องยืนนานเท่าไหร่?”

“ก็นั่นน่ะสิ นี่หมายความว่ายังไงกันแน่? อากาศยิ่งอยู่ยิ่งหนาวแล้ว พวกเรายืนอยู่ที่นี่หนาวมากเลยนะ”

ผู้คนต่างก็วิพากวิจารณ์อย่างไม่พอใจ

พนักงานต้อนรับบนเครื่องได้แต่ปลอบโยน แต่ท่าทีที่ไม่อนุญาติให้ขึ้นเครื่องกลับเฉียบขาดมาก

พอรอปุ๊บ ก็รอสิบกว่านาทีเลย

ผู้คนยิ่งอยู่ยิ่งไม่พอใจ ต่างก็ร้อนรนใจแล้ว

“เอี๊ยด——”

จู่ๆเสียงเหยียบเบรคดังขึ้น เห็นแค่รถหรูสีดำหมุนร้อยแปดสิบองศาอย่างเร่งรีบ และจอดลงอย่างนิ่ง

อยู่ในสนามบินไม่อนุญาติให้ขับรถส่วนบุคคลเข้ามา รถคันนี้โผล่ที่นี่ได้ยังไง?

แถมยังขับรถได้ไวขนาดนั้น ยโสโอหังขนาดนั้น!

สายตาของผู้คนได้จดจ่อไปทุกคน ต่างก็มองไปที่รถหรูคันนั้น

“คัก”เสียงนึง ประตูของรถหรูเปิดออก

รองเท้าหนังเงาวับเหยียบบนพื้นก่อน ขึ้นไปอีกคือขาที่เรียวยาว ชุดสูทที่เนี๊ยบและสั่งตัดเป็นพิเศษ ยังมีใบหน้าหล่อเหลาที่ทำให้คนแค่ดูก็วิญญาณล่องลอยหายไป

ผู้คนต่างก็เอ๋อค้างไว้ มองผู้ชายที่ลงมาอย่างตะลึงในความหล่อ จนพูดไม่ออก

พวกผู้หญิงยิ่งอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงโห่ออกมา

“หล่อจัง!ก้าวร้าวดุดันมาก!”

“เขาคือใคร? ฉันอยากจีบเขา”

“อย่าแม้แต่จะคิดเลย คนที่สามารถขับรถหรูแบบนี้มาที่สนามบินได้ ไม่เพียงแค่มีตังค์แต่ยังต้องมีอำนาจด้วย!คนธรรมดาทั่วไปอย่างพวกเรา มากสุดก็ได้แค่มองดูให้เป็นบุญตาแค่นั้นแหละ”

สาวๆต่างก็แสดงความคิดเห็นกันอย่างเสียงเบา ถึงแค่มองดูก็เหอะ ต่างก็ตื่นเต้นจนน้ำลายจะไหล

“ว้าว เขามองมาทางพวกเราแล้ว!”

“เขากำลังมองฉันอยู่เหรอเนี่ย?”

“เหมือนเขากำลังมองฉันนะ เขากำลังมองฉัน!”