สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 379

บทที่ 379 กระต่ายหมายจันทร์

เห็นแค่ชายที่แต่งตัวประหลาดยืนอยู่บนรถดอกไม้ ท่ามกลางดอกไม้สวยงาม ได้เต้นอย่างดุเดือด แต่ในสายตาของโห้หลีเฉิน ก็เหมือนกลุ่มสัตว์ประหลาดที่เต้นไปเรื่อย

ไม่เข้าตา

เขารู้สึกขยะแขยงจนอยากละสายตา แล้วก็มองไปเห็นร่างเล็กร่างหนึ่ง

เธอสวมชุดจีนโบราณ กระโปรงยาวเลยเข่าคลุมเท้า ใส่วิกสีม่วง หน้าม้าที่เป็นระเบียบ บนหน้าสวมผ้าคลุมบางๆอยู่ บังหน้าเขาไปครึ่งนึง

เผยให้เห็นดวงตาที่ชาญฉลาด กำลังมองที่นึงในใต้รถดอกไม้ แขวนไว้ครึ่งนึง

เขามองเห็นดวงตา ใบหน้าของเธอไม่ชัด แต่กลับรู้สึกใจเต้นแรงไปสักพัก เหมือนว่าเลือดในร่างกายนั้นแข็งตัวไปยังไงอย่างงั้น

เหมือนกับว่าคนที่ตามหามานาน ก็มาปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว

หัวใจของโห้หลีเฉินอดไม่ได้ที่จะเต้นขึ้น แล้วก็อยากจะเข้าไปดูใกล้ๆให้ชัดกว่าเดิมหน่อย แต่ข้างหน้านั้นชนคนไปหลายคนเหมือนกัน ขวางทางเขาอยู่

“ขอโทษนะครับ ขอทางหน่อยครับ ขอทางหน่อยครับ”

เด็กหนุ่งหลายคนเหมือนดื่มหนักเกินไปแล้ว กลิ่นเหล้าเต็มตัว เดินโซเซแล้วก็ชนเข้ามา

โห้หลีเฉินขมวดคิ้ว รีบถอยหลังสองก้าว เงยหน้ามองไปอีก บนรถนั้นมีคนกลุ่มนึกเต้นอยู่ มองไม่ชัดว่าใครเป็นใคร ผู้หญิงร่างเล็กนั้น จู่ๆก็หายไป

โห้หลีเฉินสูดหายใจ เธอไปไหนแล้ว

“คุณผู้ชายครับ ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ ผมไม่ได้บังคน จนทำให้พวกเขามาชนคุณ”

เว่ยชียืนอยู่ตรงหน้าโห้หลีเฉินด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น เหงื่อเต็มไปหมด กลัวว่าจะมีคนที่ไม่กลัวตายชนเข้ามาอีก

คุณผู้ชายนั้นไม่ชอบที่จะโดนตัวคนแปลกหน้ามาแต่ไหนแต่ไร

พอได้ยินคำพูดของเว่ยชีแล้ว โห้หลีเฉินก็อึ้งไปสักพัก ถึงจะรู้สึกตัว

เมื่อกี้เขาเป็นอะไรไป จู่ๆก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นดูคุ้นมาก ทำให้เขาควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

เขารู้สึกสงสัยว่าเธอคือเย้นหว่านรึเปล่า

แต่ในตอนที่เขาอยากจะพิสูจน์ ก็ไม่เห็นเงาของเธอแล้ว

“คุณผู้ชายครับ”

เว่ยชีมองโห้หลีเฉินอย่างสงสัย ลังเลสักพัก นึกถึงข้อความที่ได้รับเมื่อกี้ แล้วก็เอ่ยปากว่า “คุณผู้ชายครับ เมื่อกี้หาเจอว่า โรงแรมที่คุณหนูเย้นหว่านพักคือโรงแรมเฟยลีโอ้ที่อยู่ข้างหน้า อยู่ห้อง8888ครับ”

แสงสว่างฉายเข้ามาในดวงตาของโห้หลีเฉิน

ช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาได้รับข้อข่าวที่แน่ชัดเกี่ยวกับเย้นหว่าน

ในตอนที่ตามหญิงส่วบนรถดอกไม้ไม่ได้แล้ว โห้หลีเฉินก็ก้าวเท้าออก แล้วก็ก้าวเท้ายาวเดินไปข้างหน้า

แทนที่จะตามหาเงาร่างที่ไม่แน่ใจนั้น ไปจับตัวที่โรงแรงที่เธออยู่ทีเดียวยังจะดีกว่า

เว่ยชีเดินอยู่ข้างหน้า ใช้ตัวเปิดทางเดินออกมา

บนรถดอกไม้ เย้นหว่านที่สวมชุดเส้าซอเมิ่งอยู่ ที่มีเย้นโม่หลินคุมอยู่ ค่อยๆยืนขึ้นมา

เมื่อกี้พวกเขาเต้นไม่ระวังแล้วมาชนเธอ ทำให้เธอล้มลงไป

เย้นโม่หลินพยุงเย้นหว่านขึ้น ใบหน้าที่หล่อเหลามาพร้อมกับความโกรธ

“เย้นหว่าน แกไม่เป็นไรใช่ไหม ถ้าเกิดอะไรขึ้น ฉันจะจัดการพวกมันให้”

ความเยือกเย็นนั้นแผ่เข้ามาจากทุกทิศทาง ทำให้ความครึกครื้นบนรถดอกไม้นั้นก็กลายเป็นน้ำค้างแข็งชั้นหนึ่ง

คนพวกนั้นตกใจจนหยุดเต้นไป มองดูหนุ่มหล่อ ด้วยความตกใจ

เย้นหว่านไม่อยากให้ตัวเองกระทบกับความสนุกในคืนนี้ รีบส่ายห้ว “ฉันไม่เป็นไร เมื่อกี้ฉันล้มเพราะไม่ยืนดีๆเอง ไม่เกี่ยวกับคนอื่น”

เย้นโม่หลินมองดูเย้นหว่านอย่างไม่เห็นด้วย เม้มปาก แล้วก็ไม่ได้พูดอะไร

เย้นหว่านจับไปที่พี่ชายของตัวเอง แล้วก็ยืนขึ้น หันไปโดยไม่ตั้งใจ มองเห็นถนนอีกฝั่ง ที่ท่ามกลางฝูงชนชุดแฟนซี ร่างสูงใหญ่ที่สวมสูทนั้น

แผ่นหลังนั้นกับคนนั้นที่อยู่ลึกในใจ ก็มาบรรจบกันในทันที

โห้หลีเฉิน！

สามคำที่ฟังอยู่ในใจ ก็เข้ามาในตาทันที

เธอมองดูเขาอย่างตกใจ แล้วก็ไม่อยากจะเชื่อ ว่าจะเจอเขาที่นี่