สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 393

บทที่ 393 เธอเชื่อฉันไหม

ดวงตาของโห้หลีเฉินเย็นชาและเขาก็เข้าใจเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว

ปรากฏว่าหลังจากที่เขามา ปู่ที่แสนดีของเขาก็เล่นวิธีแบบนี้กับเขา ส่ง หยูซือห้านทำให้คนของตระกูลเย้นเข้าใจผิดเขาและเกลียดเขาเพราะการแย่งชิงตำแหน่งตระกูลหยู

อย่างนั้นถ้าเขาอยากจะแต่งงานกับเย้นหว่าน มันคงยากกว่า หยูซือห้านอย่างมาก

โห้หลีเฉินเพิกเฉยต่อการปรากฏตัวของเย้นโม่หลิน หันสายตาจ้องมองไปที่เย้นหว่าน สายตาที่หนักหน่วง

เสียงทุ้มต่ำและจริงจัง "ฉันไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ และฉันไม่ได้มาเพื่อรับมรดก เธอเชื่อฉันไหม"

ดวงตาของโห้หลีเฉินลึกล้ำราวกับวังวนราวกับจะดูดเย้นหว่านเข้ามา

มีเพียงการปรากฏตัวของเธอในดวงตานั้นซึ่งทำให้เธอรู้สึกสับสนและการป้องกันทั้งหมดของเธอก็พังทลายลงในทันที

เธอขยับไปข้างหน้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ฉัน ... "

ก่อนที่เขาจะพูดจบ จู่ ๆ มือใหญ่ก็ยื่นออกมาจากด้านข้างด้วยพละกำลังมหาศาลยากที่จะต่อต้านดึงเย้นหว่านออกไป

ร่างสูงของเย้นโม่หลินยืนอยู่ตรงหน้าเย้นหว่านแยกพวกเขาออกราวกับภูเขา

น้ำเสียงของเขาคมและเข้ม

"เสี่ยวหว่านจะไม่เชื่อคำพูดของคุณอีกต่อไปและฉันจะไม่ให้โอกาสคุณหลอกเสี่ยวหว่านอีก!

ตระกูลเย้นไม่ต้อนรับคุณโปรดออกไปที่นี่เดี๋ยวนี้! "

โห้หลีเฉินยืนแข็งทื่อโดยไม่ขยับ สายตาของเขามองข้ามเย้นโม่หลินและมองตรงไปที่ เย้นหว่าน

“ฉันจะพิสูจน์เรื่องนี้ เธอเชื่อฉัน”

คำพูดมีความหนักแน่นและมั่นคงแบบนั้น เพียงสนใจแค่ว่าเย้นหว่านเชื่อหรือไม่

ไม่สำคัญว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร

หัวใจของเย้นหว่านเต้นแรงและไม่มีทางต่อสู้กับโห้หลีเฉินแบบนี้ได้ ฉันจะไม่เชื่อเขาได้อย่างไร

“พี่ เรื่องนี้ยังไม่ได้ตรวจสอบให้แน่ชัด บางทีอาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดก็ได้ พวกเรา...”

“ไม่มีเรื่องเข้าใจผิด!”

เมื่อเย้นโม่หลินขัดจังหวะเย้นหว่านอย่างรุนแรง เขาบิดคิ้วอย่างน่าขยะแขยงและกันโห้หลีเฉินอย่างรังเกียจ

พวกเขาสองคนพบกันเพียงไม่กี่นาที เย้นหว่านก็ช่วยโห้หลีเฉินพูดแล้ว เขาไม่สามารถปล่อยให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันต่อไป ไม่อย่างนั้นเสี่ยวหว่านจะถูกหลอกอีก

"เธอกลับไปกับฉัน!"

เย้นโม่หลินจับมือเย้นหว่าน เดินก้าวใหญ่พร้อมลงจากหอคอยอีกครั้ง

เย้นหว่านไม่ได้มีกำลังเท่ากับเย้นโม่หลิน พูดถึงแรงต่อต้านแทบเท่ากับฝนตกปรอย ๆ ทำได้เพียงถูกลากไปข้างหน้าเท่านั้น

“พี่ ทำอะไร”

ด้วยความตื่นตระหนก เย้นหว่านไม่สามารถหนีไปได้และมีเพียงเวลาหันกลับไปดูคิ้วขมวดของโห้หลีเฉิน ก่อนที่เธอจะพูดอะไรกับเขา เธอก็ถูกพี่ชายของเธอลากออกไป

โห้หลีเฉินไม่ได้ตามไปในทันที แต่กลับยืนนิ่งมองไปทางที่เย้นหว่านจากไปอย่างสลัว ๆ

ในดวงตาของเขามีประกายเย็นเฉียบคม

คนของตระกูลหยูคำนวณว่าเขามาที่นี่? ดี! เขาไม่ได้สนใจพวกเขา พวกเขากลับมาหาที่ตาย

ถ้าอย่างนั้นอย่าโทษว่าเขาเป็นคนโหดร้ายและเลือดเย็น

เย้นหว่านถูกเย้นโม่หลินดึงและพากลับไปที่ห้อง เย้นโม่หลินถึงกับเข้าไปและปิดประตูซึ่งหมายความว่า เย้นหว่านจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปอีก

เย้นหว่านรำคาญมาก "พี่ ทำไมพี่พาฉันกลับห้อง? เรื่องยังพูดไม่ชัดเจนเลย”

“ไม่มีอะไรจะต้องพูด มันจบแค่นี้ ต่อไปเธอไม่ต้องสนและไม่ต้องไปเจอโห้หลีเฉินอีก”

การกระทำของเย้นโม่หลิน เขาไม่เคยพูดอย่างบังคับเช่นนี้