สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 41

บทที่ 41 ครั้งสุดท้าย

เย้นหว่านเดินไปยังไม่ถึงสองก้าวก็พบกับชายหนุ่มที่กำลังเปิดประตูอีกด้านแล้วเดินเข้าไปแล้วแผ่นหลังสูงใหญ่ก็ค่อยๆ หายไปจากสายตาของเธอ เย้นหว่าน ได้แต่มองบานประตูที่ปิดอยู่และก็ไม่ทันได้เห็นผู้ชายคนนั้นชัดๆ เลย

“เย้นหว่านมีอะไรหรอ?” มู่จื่ออี้ถือสัมภาระเดินตามมาแล้วถามอย่างงุนงง

เย้นหว่านลังเลแต่ก็ส่ายหัวไปมาแล้วเอ่ย “ไม่มีอะไร” สงสัยเธอน่าจะมองจนตาลายแล้วล่ะ

ที่นี่เป็นโรงแรมที่มีผู้เข้าร่วมการแข่งขันออกแบบเสื้อผ้าระดับโลกของOviพักอยู่ในระหว่างการแข่งขัน

เธอเตรียมที่จะเดินไปต่อเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็แปลกใจเมื่อเห็นประตูถัดไปคือหมายเลขห้องของเธอ

พนักงานเดินไปข้างหน้าแล้วส่งคีย์การ์ดของห้องพักให้เย้นหว่าน

“คุณเย้น ภายในห้องพักมีกริ่งให้บริการหากคุณต้องการอะไรคุณสามารถกดกริ่งนั้นได้ครับ”

“โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ”

เมื่อพนักงานเดินออกไปแล้ว มู่จื่ออี้ก็ช่วยเย้นหว่านย้ายกระเป๋าสัมภาระทั้งหมดเข้ามาแล้วมองสำรวจไปรอบๆ ห้องแล้วเอ่ยติดตลกออกมาว่า “เย้นหว่าน ห้องนี้ของเธอหรูกว่าห้องฉันเยอะเลย” ห้องของเขานั้นอยู่ชั้น 9 ก็เป็นห้องดีลักซ์เหมือนกันแต่ว่าห้องนี้ของเย้นหว่านเป็นห้องเพรสซิเดนสูท

เย้นหว่านไม่ได้สนใจอะไรก็เอากระเป๋าเดินทางออกมาเปิดแล้วเริ่มจัดเก็บข้าวของให้เรียบร้อยก็เอ่ยตอบกลับไปว่า “บางทีฉันอาจจะเป็นหนึ่งในผู้โชคดีพอดีละมั้ง”

“อ๋อ” มู่จื่ออี้ร้องรับแต่สายตาก็คิดพิจารณา

เมื่อพวกของเย้นหว่านมาถึงก็เป็นเวลาหลังจากจบครึ่งแรกของการแข่งขันพอดี ซึ่งผู้เข้าแข่งขันที่ตกรอบออกไปและนักออกแบบที่เหลือจะมีจัดงานเลี้ยงฉลองในตอนเย็นซึ่งสถานที่ตั้งอยู่บนชายหาดด้านหน้าโรงแรม

ทุกที่มีการตกแต่งอย่างพิถีพิถัน สภาพแวดล้อมที่ยอดเยี่ยมและบนโต๊ะทุกโต๊ะนั้นมีอาหารรสเลิศและไวน์แดงจัดวางเอาไว้มากมายเย้นหว่าน ที่กำลังนั่งเบื่อหน่ายอยู่ก็บังเอิญเห็นคนคนหนึ่งเข้า คือซือหนาน นั่นเอง เขาสวมชุดสูทเรียบร้อยเหมาะสม การแต่งตัวที่แสนประณีตนี้ทำให้เขาดูหล่อและดูดีอย่างมากและโอวน่อหย่าที่ยืนอยู่ข้างกายจับแขนของเขาอยู่เหมือนนกตัวน้อยๆ และพวกเขาทั้งสองคนก็ดูเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุด เมื่อผู้จัดการงานเลี้ยงเห็นพวกเขาจึงรีบเข้าไปให้การต้อนรับอย่างอบอุ่นทันที

“คุณชายซือ ก็มาเหมือนกันหรือครับ ยินดีต้อนรับอย่างยิ่ง เชิญนั่งก่อนครับ”

“ผมมาหาน่อหย่าครับ” ซือหนานพูดอย่างไม่ปิดบังด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

ผู้เข้าแข่งขันที่มาที่นี่นั้นถึงแม้ว่าจะมีแฟนหนุ่มหรือสามีแล้วก็ตามก็ล้วนไม่มีโอกาสที่จะพามาที่นี่ด้วย ดังนั้นซือหนานและโอวน่อหย่าจึงกลายเป็นคู่รักเพียงคู่เดียวในงานเท่านั้นและหลายคนมองพวกเขาด้วยความอิจฉา

“เห็นว่ากันว่าการแข่งขันครั้งนี้คุณชายซือก็เป็นหนึ่งในผู้ลงทุนด้วยดูท่าการลงนี้ก็เพื่อโอวน่อหย่าแหละ”

“คุณชายซือเป็นคนดีน่ารักมากเลยโอวน่อหย่าก็น่าจะมีความสุขจริงๆ ”

“นั่นนะสิ ฉันกำลังจะตายด้วยความอิจฉาแล้ว”

ผู้คนต่างก็พากันพูดคุยแสดงความคิดเห็นกันด้วยคำพูดที่เต็มไปด้วยความอิจฉา ซึ่งความรู้สึกนี้ได้สร้างความพอใจอย่างมากให้กับโอวน่อหย่า เธอเชิดคางขึ้นสูงอย่างอิ่มอกอิ่มใจมองไปทางเย้นหว่านด้วยสายตาเย่อหยิ่งและท้าทาย