บทที่426 เครื่องสัญญาณไร้สาย
หลังจากที่แยกกับป่ายฉี เย้นหว่านกลับมาที่ห้อง รีบหยิบมือถือใหม่ที่เย้นโม่หลินให้เธอออกมา โทรหาโห้หลีเฉินโดยใช้เบอร์ในความทรงจำเธอ
ผ่านไปนานขนาดนี้ เธอเองก็ยังไม่ตอบข้อความโห้หลีเฉิน โห้หลีเฉินคงจะเป็นห่วงมากสินะ
เธอโทรไปรายงานความปลอดภัย ถามถึงความปลอดภัยเขาด้วย
“ติ๊ด”
เสียงเบาๆดังขึ้น เบอร์ที่ต่อสายตัดไป
เย้นหว่านสงสัย คิดว่าสัญญาณไม่ดี จึงต่อสายใหม่ แต่ว่าต่อออกไป หลังจากนั้นสักพัก ก็เหมือนเดิม
เกิดอะไรขึ้น
ทำไมโทรไม่ติด
เย้นหว่านไปหาคำตอบอย่างสงสัย เธอค้นพบอย่างตกตะลึง โทรศัพท์เครื่องนี้ไม่มีสัญญาณ!
สัญญาณห้องเธอดีมากมาโดยตลอด ทำไมจู่ๆหายไปล่ะ
เย้นหว่านรู้สึกมีอะไรผิด เอามือถือออกจากห้อง เธอเดินรอบสวน ก็ยังคงไม่มีสัญญาณ
ไม่ใช่แค่ไม่มีสัญญาณ ไม่มีเน็ตด้วย……
เย้นหว่านสังหรณ์ใจ รีบไปที่ลานบ้าน เดินวนรอบหนึ่ง ก็ไม่มีสัญญาณใดๆ
เธอรีบดึงสาวใช้ที่เดินผ่าน ถามร้อนรน“พี่จ๋า ขอดูมือถือหน่อย”
“คุณหนู จะทำอะไรคะ”
สาวใช้ลังเล มองเย้นหว่านอย่างระแวง
เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องโถงวันนี้ เธอพอได้ยินมาบ้าง เธอรู้ว่าคุณนายพังมือถือของคุณหนู
เย้นหว่านพูดไม่ออก พี่คนนี้มองเธอด้วยสายตาอะไร คิดว่าเธอจะชิงมือถือหรือไง
“แค่ดูเฉยๆว่ามีสัญญาณมั้ย”
สาวใช้ถึงได้โล่งใจ ยืนมือถือออกไป ถามขึ้น
“คุณหนูคะ ตอนนี้สัญญาณที่นี่ถูกตัดหมด มือถือทุกคนไม่มีสัญญาณค่ะ”
“ว่าไงนะ สัญญาณถูกตัดเหรอ ทำไมล่ะ”
เย้นหว่านเบิ่งตามองตะลึง
ดูอีก มือถือสาวใช้ก็ไม่มีสัญญาณจริงๆ
สาวใช้ลังเล พูดเสียงค่อยขึ้น“คุณนายเป็นคนสั่งค่ะ ต่อไปสัญญาณมือถือในลานบ้าน เน็ตก็ไม่มีแล้ว คุณหนูคะ คุณอย่า……”
สาวใช้ระงับคำพูด ความหมายชัดเจน
อย่าดิ้นรนอีกเลย ไม่มีประโยชน์
มุมปากเย้นหว่านกระตุก คิดไม่ถึงว่ากงจืออวีจะเด็ดขาดเพียงนี้ ไม่ใช่แค่พังมือถือเธอแต่ยังดับสัญญาณอีกด้วย
กะจะไม่ให้เธอติดต่อโห้หลีเฉินเลยใช่มั้ย
เลยตัดรากถอนโคน ไม่ให้เธอติดต่อโลกภายนอก
หากแต่ทำแบบนี้ ต่างอะไรจากคุกเล่า เกินไปจริงๆ
เย้นหว่านอยากไปเอาเรื่องกับมารดา แต่สาวใช้ตรงหน้าลากดึงไว้
สาวใช้พูดร้อนรน“คุณหนูคะ ฉันรู้ว่าไม่ควรพูด แต่……คุณหนูจะทำอะไรไม่เป็นไร แต่คนซวยคือเสี่ยวฮวน หล่อนเพิ่งโดนโบย น่าสงสารมากพอแล้ว”
เย้นหว่านฝีเท้าชะงัก สีหน้าซีดขาว ระงับโทสะ
จริงสินะ เธอเองที่สาบานต่อหน้ากงจืออวี ว่าจะไม่ติดต่อโห้หลีเฉินอีก และเพิ่งช่วยเสี่ยวฮวนออกมา ตอนนี้ถ้าไปหามารดาเรื่องเน็ต เท่ากับรนหาที่ชัดๆ เท่ากับฝ่าฝืน
ไม่มีเน็ต เย้นหว่านไปไหนไม่ได้ ช่วงเวลานั้น ต้องตัดขาดโห้หลีเฉินจริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...