สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 427

บทที่427 เขา ไปแล้วหรือ

ทั้งคู่คาดหวังด้วยใจยินดีปรีดา แต่ว่า มือถือเสิร์ชหาหาผู้ใช้ ยังคงขึ้นว่า ไม่มีรหัสนี้

เย้นหว่านตกตะลึง

เสี่ยวฮวนก็รู้สึกประหลาดใจ รีบพูด“เบอร์โทรผิดหรือเปล่าคะ”

เย้นหว่านดูเบอร์โทรอย่างละเอียดอีกครั้ง เป็นเบอร์ของโห้หลีเฉิน ไม่ผิด

เกิดอะไรขึ้น หรือว่าไม่มีผู้ใช้วีแชทนี้

“คุณหนูคะ จำไอดีวีแชทของคุณโห้ได้ไหมคะ”เสี่ยวฮวนถามอย่างลังเล

เย้นหว่านส่ายหน้าแข็งขืน เธอคิดว่าเบอร์โทรกับวีแชทจะเป็นอันเดียวกัน ไหนเลยจะรู้ว่าไม่ใช่！

ครั้งนี้เธอจะติดต่อเขาอย่างไร

เห็นเย้นหว่านสีหน้าซีดขาว ท่าทางผิดหวัง เสี่ยวฮวนขมุ่นคิ้วปลอบโยน

“คุณหนูคะ ไม่รีบ เรามาคิดหาวิธีอื่นกันเถอะ”

ชะงักงัน เธอถามขึ้นอีก“ป่ายฉีมีของเล่นพวกนี้มากมาย ฉันจะไปดูว่าเขามีเครื่องมือค้นหาไอดีวีแชทมั้ย อาจจะโทรออกก็ได้ค่ะ”

เสี่ยวฮวนได้ไวไฟไร้สายมาอันหนึ่ง ป่ายฉียังไม่ทันได้ระวัง จะไปเอาเครื่องตรวจหาไอดีอีกแล้วหรือ

เย้นหว่านรู้สึกอุดอู้ในใจ

แม้ว่าจะติดต่อโห้หลีเฉินไม่ได้ แต่ว่าพอมีเครื่องไวไฟไร้สายนี้ เย้นหว่านได้ท่องเน็ต ก็ยังมีอะไรทำฆ่าเวลา

เมื่อวานพลิกดูหน้าเน็ต เห็นข่าวสะเปะสะปะ ดูเหมือนเธอจะหาวิธีติดต่อโห้หลีเฉินได้ พอ เวลาผ่านไป ก็อีกสามสี่วัน

วันนี้ ในห้องของเย้นหว่านมีแขกไม่คาดฝันมาเยือน

เย้นหว่านฟังเสียงเคาะประตู คิดว่าเสี่ยวฮวนมา จึงตอบโดยไม่หันไป“เสี่ยวฮวน เข้ามาเถอะ ไม่ต้องเคาะหรอก”

เพิ่งสิ้นเสียงไม่นาน หันไปประตูห้องก็ถูกเปิดออก

เสียงรองเท้ากระทบพื้น ใกล้เข้ามา

พอได้ยินเสียง เย้นหว่านขมุ่นคิ้วอย่างสงสัย ถึงได้รู้สึกแปลกๆ ปกติเสี่ยวฮวนสวมรองเท้าสลิปเปอร์ เวลาเดินแทบไม่มีเสียง

คนที่เข้ามาเป็นใครกัน

เย้นหว่านรีบเก็บมือถือขึ้น หันไปอย่างระวัง

พอเห็นชัดว่าใครเข้ามา เย้นหว่านขมุ่นคิ้ว รู้สึกไม่พอใจ

“หยูซือห้าน คุณมาได้ไง”

ถ้ารู้ว่าเป็นหยูซือห้าน เธอคงไม่ให้เข้ามา

หยูซือห้านเห็นเย้นหว่านทำสีหน้าไม่อยากเจอ จึงหลุบตาลง ใบหน้าหล่อเหลายิ้มสง่า

เขากึ่งพูดเล่น“แค่มาเยี่ยม ไม่ต้อนรับเหรอ”

สีหน้าอันคุ้นเคย เย้นหว่านรู้สึกอึดอัด

เธอรีบตอบ“ไม่ต้อนรับ”

หยูซือห้าน“……”

รอยยิ้มบนใบหน้าแตกพร่า เย้นหว่านไม่ไว้หน้าเขาเลย

เขาระงับโทสะในใจ หยูซือห้านยิ้ม “เสี่ยวหว่าน คุณยังรอโห้หลีเฉินเหรอ”

“เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย”

เย้นหว่านตอบกลับเย็นชา ลุกพรวดขึ้น มองไปทางที่ประตู ส่งสัญญาณ

“ฉันง่วงแล้ว ต้องการนอน คุณชายหยู เชิญ”

เย้นหว่านกับโห้หลีเฉินกำลังตกระกำลำบาก หยูซือห้านทำดีมากมาย ปรักปรำโห้หลีเฉินเท่าไหร่ ในใจเย้นหว่านก็ยังคงชัดเจน

เธอแทบจะไม่เห็นตัวตนของเขา

หยูซือห้านอดขมุ่นคิ้วไม่ได้ ต่อให้เขากลบเกลื่อนแค่ไหน ก็ทนรับสีหน้าเย็นชาของเย้น หว่านไม่ได้

เขาพูดเสียงทุ้ม“ผมรู้ว่าตอนนี้บ้านสกุลเย้นกำลังปิดบังคุณ ไม่บอกข่าวโห้หลีเฉิน แต่ผมไม่อยากทนเห็นคุณเป็นแบบนี้ต่อไป ผมมาเพื่อมาบอกข่าวโห้หลีเฉิน”