สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 443

บทที่ 443 ทั้งหมดคืออุบาย

เขายังไม่ทันอารมณ์เสีย กู้จื่อเฟยก็ดึงมือกลับอย่างรวดเร็ว เธอมองเย้นหว่านกับกู้ซึงอย่างคับแค้นใจ แล้วก็บ่นอย่างไม่พอใจ

“พวกเธอทั้งสองคนเข้าขากันได้ดีมากเลยสินะ ทั้งๆ ที่ไพ่ไม่ดีด้วยซ้ำ แต่ว่าเข้าขากันอย่างรู้กัน ก็เลยชนะไปได้สวยๆ พวกเธอนี่รู้ใจกันเหมือนสองใจรวมกันเป็นหนึ่งเดียวเลยรึเปล่า? ”

เย้นหว่านอึ้งไป

สองใจรวมเป็นหนึ่งเดียวยังงั้นเหรอ? เธอหันกลับไปมองโห้หลีเฉินโดยอัตโนมัติ มีแสงไฟกะพริบอยู่ในดวงตาของเธอ

โห้หลีเฉินเองก็มองเย้นหว่านเหมือนกัน มุมปากเม้มเบาๆ สายตามีประกายความรักและทะนุถนอม

พวกเขาสองใจรวมกันเป็นหนึ่งเดียวอยู่แล้ว

คนที่อวดเก่งทั้งสองคนตรงหน้าของเย้นโม่หลิน ในใจรู้สึกอุดอู้

เมื่อกี้พวกเขาเข้าขากันได้ดีมากจริงๆ ไม่ยังงั้นไพ่แบบนี้ พวกเขาต้องแพ้อย่างแน่นอน

แน่นอนว่ามันก็มีเหตุผลเรื่องที่เทคนิคเขายังไม่ค่อยดีอยู่ด้วย เลยทำให้กู้จื่อเฟยต้องมาแพ้ไปกับเขาด้วย

“แค่กๆ ”

เย้นโม่หลินกระแอมอย่างไม่สบายใจ แล้วพูดว่า “ต่อเลย เกมต่อไป”

เขาไม่เชื่อหรอกว่า เขาจะแพ้อีก

เย้นโม่หลินคือคนที่ชอบเอาชนะ แม้แต่เรื่องการเล่นสนุกแบบเล่นไพ่นี้ ก็ไม่อยากแพ้

“แป๊บหนึ่ง อย่าพึ่งรีบ”

เย้นหว่านหยุดการกระทำของเย้นโม่หลินที่กำลังจะยื่นไปหยิบไพ่ เธอยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอก แล้วก็หยิบริบบิ้นสีแดงสองเส้นมาจากด้านข้าง

เธอไตร่ตรองและมองไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเย้นโม่หลิน แล้วก็โบกริบบิ้นในมือไปมาอย่างสบายใจ

“พี่ แพ้แล้วก็ต้องมีบทลงโทษนะ บทลงโทษก็คือแปะริบบิ้นไว้บนหน้า”

แปะของสิ่งนี้ไว้บนหน้ายังงั้นเหรอ?

ปากของเย้นโม่หลินกระตุกเล็กน้อย และใบหน้าของเขาก็แข็งทื่อทันที

เขาคือนายน้อยของตระกูลเย้นที่น่าเกรงขาม หลายคนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยซ้ำ ยิ่งไม่มีใครกล้าทำอะไรกับหน้าของเขาด้วย

“ในเมื่อมันเป็นการพนัน จ่ายเงินดีกว่า เท่าไหร่ก็ได้”

เย้นหว่านส่ายหน้าอย่างไม่ลังเล “พี่ว่าพวกเรามีคนที่เหมือนไม่มีเงินด้วยเหรอ? เงินพนันไม่มีความหมายอะไรหรอก ต้องลงโทษแบบนี้แหละถึงจะสนุก”

เย้นโม่หลิน：“……”

สนุกตรงไหน? เอาของแบบนี้แปะไว้บนหน้า ไม่รู้สึกน่าอายหรือยังไงกัน?!

เย้นหว่านหรี่ตา และพูดอีกว่า “พี่ พี่คงไม่ได้คิดจะโกงหรอกใช่ไหม? ”

สีหน้าของเย้นโม่หลินเปลี่ยน แข็งทื่อยิ่งกว่าเดิม

เขาพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย” เขามองไปที่ริบบิ้น แล้วก็ลังเลอยู่สามวินาที เหมือนกับว่าตัดสินใจเรื่องอะไรที่ใหญ่โต “มาแปะสิ”

เขาเม้มริมฝีปากบาง แล้วโน้มตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย

ใบหน้าที่หล่อเหลาและสมบูรณ์แบบนั้น ก็โน้มเข้าไปตรงหน้าของเย้นหว่าน ให้เย้นหว่านทำอะไรได้ตามอำเภอใจ

เย้นหว่านรู้สึกมีความสุข เธอยังไม่เคยทำอะไรกับใบหน้าของพี่ชายตัวเองเลย โอกาสนี้ไม่ได้มีมาง่ายๆ

เธอยิ้มจนตาหยีแล้วก็จะรีบเข้าไปแปะทันที ทันใดนั้นก็มีมือหนึ่งยื่นเข้ามา แล้วก็จับข้อมือของเธอไว้ หยุดการกระทำของเธอ

โห้หลีเฉินมองเย้นหว่านด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง แล้วพูดด้วยเสียงทุ้ม “ในเมื่อมันเป็นการลงโทษ ก็ให้คนที่แพ้แปะให้กันเองแล้วกัน”

เย้นหว่านอึ้งไป ความหมายของเขาคือ ไม่ให้เธอแปะให้เย้นโม่หลินงั้นเหรอ?

โห้หลีเฉินนี่ หึงแม้แต่กับพี่ชายเธอเองยังงั้นเหรอ?

เมื่อเห็นสายตาของเย้นหว่านเป็นประกาย สีหน้าของโห้หลีเฉินก็ดูไม่สบายใจ แล้วก็หยิบริบบิ้นในมือของเย้นหว่านไป พร้อมกับส่งให้กู้จื่อเฟย

กู้จื่อเฟยมีความสุขมาก เธอหยิบริบบิ้นไปอย่างดีใจ แล้วก็โน้มเข้าไปตรงหน้าของเย้นโม่หลิน

“พี่เย้น เดี๋ยวฉันแปะให้เอง”

เย้นโม่หลินมองดูผู้หญิงที่ขยับเข้ามาใกล้ตัวเอง แล้วร่างกายก็หดโดยอัตโนมัติ

คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันอย่างแน่น ให้เย้นหว่านแปะ ก็ยังถือว่าเธอเป็นน้องสาวของตัวเอง เขายังสามารถฝืนทนได้ แต่ถ้าให้กู้จื่อเฟยแปะ……..

เขาเป็นถึงนายน้อยของตระกูลเย้นที่สง่างาม เมื่อไหร่กันที่เขาตกต่ำถึงขั้นให้ผู้หญิงคนหนึ่งมาก่อความวุ่นวายกับใบหน้าของเขา!

แปะ——