สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 447

บทที่447 สามีของฉัน

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ เย้นหว่านกับโห้หลีเฉินก็ลงจากเขาด้วยกัน ไปเดินเล่นในเมือง

มีเย้นโม่หลินไปด้วย เป็นการท่องเที่ยวของทั้งสี่คน ความปรารถนาของเย้นหว่านที่อยากจะอยู่เพียงลำพังกับโห้หลีเฉินก็ลดลงอีกครั้ง

เธอทำได้แค่เดินควงแขนกับกู้จื่อเฟยอยู่ด้านหน้า เดินไปรอบๆ ร้านเสื้อผ้าและเครื่องประดับ

ผู้ชายตัวโตอย่างโห้หลีเฉินและเย้นโม่หลินสองคนเดินอยู่ด้านหลังของพวกเธอ ไม่ใกล้ไม่ไกล ไม่ชักไม่ช้า

ซื้อข้าวซื้อของ ก็ถือว่าเป็นงานหนัก

ผู้ชายทั้งสองคนที่น่าดึงดูด ระหว่างทางก็ดึงดูดสายตาและก็การติดตามจากพวกผู้หญิงได้มากมาย ด้านหลังของพวกเขาไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็มีคลื่นหญิงสาววัยรุ่นเดินตามมา

เย้นหว่านหันกลับมา เกือบใจหาย

“พวกเธอตามพวกเราเข้ามายังงั้นเหรอ? ”

ก็เห็นว่าร้านเครื่องประดับที่ตอนแรกคนไม่เยอะเท่าไหร่ ตอนนี้ถูกล้อมรอบไปด้วยผู้หญิงกลุ่มใหญ่ เหมือนกับว่า เบียดเสียดยัดเยียดจนน้ำแทบจะไม่สามารถแทรกเข้ามาได้ด้วยซ้ำ

และในสายตาของพวกเธอ ก็จ้องมองไปที่โห้หลีเฉินและเย้นโม่หลินด้วยสายตาที่ร้อนผ่าว

ความบ้าผู้ชายนั้น ไม่ได้ถูกปกปิดเลยแม้แต่นิดเดียว

เย้นหว่านเห็นสายตาที่เกาะติดโห้หลีเฉินเหนียวแน่น เหมือนกับว่าอยากจะคว้าเขาไป ในใจเธอก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่

ผู้ชายของเธอ ถูกผู้หญิงพวกนั้นจ้องตาเป็นมันแบบนี้ มันดีจริงๆ เหรอ?

“เกินไปแล้วนะ! ” กู้จื่อเฟยหน้าดำเพราะไม่พอใจ “พี่เย้นคือคนที่พวกเธออยากจะมองก็มองได้ยังงั้นเหรอ? จริงๆ เลย พวกเธอแทบจะเข้ามาแล้วก็แย่งพี่เย้นไปแล้ว”

เย้นหว่านก็รู้สึกเหมือนกัน ดูท่าทาง ผู้หญิงพวกนั้นไม่ใช่แค่มุงดูเท่านั้น มีหลายคนเหมือนกันที่อยากจะลอง

ไม่แน่ว่าอาจจะเข้ามาพูดคุย และแย่งชิงไปเมื่อไหร่ก็ได้

เย้นหว่านกลับทำอะไรไม่ได้ “แต่พวกเราก็ไปขอร้องให้คนอื่นไม่มองไม่ได้หรอก”

ดวงตาอยู่บนร่างกายของคนอื่น ขาก็เช่นกัน

กู้จื่อเฟยกระทืบเท้าด้วยความโกรธ “พวกเธอตามมาแบบนี้ พวกเรายังจะชอปปิ้งได้ยังไงกัน? ”

ร้านนี้คนแน่นแล้ว แล้วอีกอย่าง ถูกสายตาหลายคู่จับจ้องตาเป็นมันอยู่แบบนี้ ก็ไม่มีกะจิตกะใจอยากจะเลือกของแล้ว

เย้นหว่านไม่มีกะจิตกะใจจะชอปปิ้งแล้ว

เธอขมวดคิ้วแล้วก็คิด ลังเลที่จะหยุดชอปปิ้ง

“สร้อยเส้นนั้นดูดีมากเลยนะ เหมาะกับเธอมากเลย ชอบไหม? ”

โห้หลีเฉินที่ตอนแรกยืนอยู่ห่างกันหนึ่งเมตร จู่ๆ ก็ก้าวยาวเข้ามาหาเย้นหว่าน แล้วก็ยืนเคียงข้างเธอ

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน แล้วก็ชี้ไปที่สร้อยคอเส้นนั้นที่อยู่ในตู้

สไตล์นั้นเรียบง่ายและเก๋ แถมยังดูทรงเกียรติ

เย้นหว่านแค่มองก็รู้สึกชอบแล้ว แต่เธอแค่มองไปที่โห้หลีเฉินอย่างแปลกใจเล็กน้อย

ตลอดทั้งทางเขาก็เอาแต่เดินกับพี่ชายของเธอ เหมือนเป็นพื้นหลัง รักษาระยะห่างแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรมากมาย ตอนนี้จู่ๆ ก็มาช่วยเธอเลือกสร้อยยังงั้นเหรอ?

พอเห็นสายตาที่สงสัยของเย้นหว่าน โห้หลีเฉินก็รอยยิ้มที่รักและทะนุถนอม ยื่นมือไปลูบผมของเย้นหว่าน

“ถ้าชอบเดี๋ยวฉันให้”

หัวใจของเย้นหว่านเต้นรัว มองหน้าผู้ชายรูปหล่อที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองอย่างมึนงง

สายตาที่อ่อนโยนและลึกซึ้งของเขาแทบจะทำให้เธอเลี่ยน

ในขณะเดียวกัน รอบๆ สี่ด้านก็มีเสียงกระซิบกระซาบของผู้หญิงที่ผิดหวัง

“ที่แท้พี่ชายคนนั้นก็มีแฟนแล้ว”

“ดูแล้วเข้ากันมากเลย พวกเราสิ้นหวังแล้ว”

“โชคดีที่มีพี่ชายอีกคนหนึ่ง หล่อมากเหมือนกัน ห้ามมีใครแย่งไปอีกนะ ฉันจะจีบเขา”

หลังจากเสียงพูดคุยกัน สายตาของผู้หญิงพวกนั้นก็ละจากโห้หลีเฉินมาอยู่ที่เย้นโม่หลินแทน