บทที่453 เยินยอจนลืมตัว
หยูซือห้านยกปืนขึ้น เหนี่ยวไก “ปัง” เสียงดังขึ้น
กระสุนยิงออกไปโดนเป้าอย่างรวดเร็ว ในเครื่องข้างๆนั้น มีตัวเลขสีแดงปรากฏเด่นหราว่าสิบ
กรรมการทำสัญลักษณ์มือ กรรมการข้างๆ ก็ตะโกนว่า: “สิบแต้ม”
นัดแรกคือสิบแต้ม
เย้นหว่านแอบขมวดคิ้ว หยูซือห้านคนนี้ เป็นเหมือนกับที่ว่ากันไว้ ทักษะการยิงปืนแม่นยำ
นัดแรกคือสิบแต้ม ก็ทำให้หยูซือห้านมั่นใจขึ้นมามาก
เขายิ้มมองเย้นหว่าน และยกปืนขึ้นอย่างมั่นใจ เล็ง และเหนี่ยวไก
สิบแต้มอีกแล้ว
ต่อมา นัดที่ยาม ที่สี่ ที่ห้า……
“สิบแต้ม!”
กรรมการประกาศนัดที่เก้า มองดูสายตาของหยูซือห้าน ตั้งแต่ตอนแรกที่เข้มงวด จนเปลี่ยนเป็นนับถือ
ยิงเก้านัดได้สิบแต้มทั้งหมด ทักษะการยิงปืนดีมากจริงๆ เขาทำงานนี้มานานพึ่งเคยเจอคนแบบนี้เลย
หยูซือห้านมีเหงื่อซึมเล็กน้อยตรงหน้าผาก สีหน้ากลับดูได้ใจมาก โดนตรงกลางตั้งเก้านัด เป็นคะแนนที่เขายังไม่เคยได้มาก่อนเลย
ขออีกแค่นัดเดียว เขาก็จะได้หนึ่งร้อยแต้มแล้ว ทั้งยังเป็นไปตามคำขอของเย้นโม่หลิน ยังทำให้กู้ซึงไม่มีโอกาสได้ชัยชนะอีก และยังเสียหน้าอีกด้วย
ครั้งที่สิบนี้ เขาต้องโดนให้ได้!
“ให้ตายสิ หยูซือห้านเก่งขนาดนี้เลยเหรอ?”
กู้จื่อเฟยไม่รู้ว่าเดินไปข้างเย้นหว่านเมื่อไหร่ คว้าแขนเย้นหว่านไว้ พูดบ่นข้างหูเธอเบาๆ
เย้นหว่านขมวดคิ้วเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ในใจกังวลอย่างมาก
หยูซือห้านคะแนนดีมากเท่าไหร่ ก็ไม่เป็นผลดีกับโห้หลีเฉินมากเท่านั้น
ถ้าเขาได้หนึ่งร้อยแต้มจริง โห้หลีเฉินถึงจะได้99แต้มก็จะถูกเขาเหยียบลงไปได้ และโห้หลีเฉินยังไม่ถนัดเรื่องปืนอีกด้วย
แต่ตอนนี้ การยิงปืนเริ่มขึ้นแล้ว ไม่มีทางกลับหัวได้อีก
“น่าจะไม่ถูกสิบแต้ม น่าจะไม่ ไม่หรอก”
เย้นหว่านพูดเสียงเบา พึมพำเหมือนกำลังร้องขอ คาดหวังไม่ให้หยูซือห้านสำเร็จ
หยูซือห้านเห็นท่าทีที่ตื่นเต้นของเย้นหว่าน ใจเขาสั่นเล็กน้อย และกระตุกยิ้มขึ้นมา
รู้จักกันมานาน เย้นหว่านมองเขาแบบนี้เป็นครั้งแรกเลย
ไม่ว่าทักษะการยิงปืนเขาจะน่าตกใจแค่ไหน ยังมีสาเหตุอื่น สำหรับเขาแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ดีมาก
ในเมื่อเช่นนี้ เขาก็จะทำให้เธอได้เห็น ว่าเขาเก่งแค่ไหน
เธอไม่เลือกเขา จะต้องเสียใจตลอดชีวิตแน่
หยูซือห้านยกปืนขึ้นอีกครั้ง กลั้นหายใจ เล็งเป้า
“ปัง”
ทุกสายตาสะกดจ้องไปที่เดียวกัน กระสุนบินออกไปอย่างรวดเร็ว ความเร็วดั่งสายฟ้าผ่าไปถูกเป้า
ต่อมา บนจอเครื่องก็ปรากฏตัวอักษรสีแดงขึ้นว่า เก้าจุดเก้า!
หยูซือห้านอึ้ง เก้าจุดเก้างั้นเหรอ?
“ยินดีด้วยคุณชายหยู รวมคะแนนแล้วได้ 99.9แต้ม!”
กรรมการประกาศออกมาด้วยเสียงที่ตื่นเต้น ใบหน้าที่เข้มงวดก็เก็บไว้ไม่อยู่อีก ในน้ำเสียงนั้น เต็มไปด้วยความนับถือ และยกย่อง
“ฉันทำงานนี้มาเป็นสิบปี เป็นกรรมการให้นักยิงปืนมานับไม่ถ้วน แต่เป็นครั้งแรกที่เห็นคนทำคะแนนได้99.9! คุณชายหยู ทักษะการยิงปืนของคุณเป็นระดับเทพแล้ว ถือได้ว่าเป็นที่หนึ่งของวงการนี้เลยก็ว่าได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...