บทที่456 แข่งรถเดิมพันชีวิต
เย้นหว่านไม่เข้าใจเรื่องการแข่งรถ และอยากจะจบการเดิมพันนี้เร็วๆ จึงถามไปว่า: “เปลี่ยนเป็นอะไร?”
หยูซือห้านมองโห้หลีเฉินและพูดว่า “แข่งรถเดิมพันด้วยชีวิต”
“แข่งรถเดิมพันด้วยชีวิตงั้นเหรอ?”
เย้นหว่านสงสัย เธอไม่รู้ว่าเล่นยังไง แต่แค่ได้ยินชื่อ ก็รู้สึกไม่ดีมากแล้ว
และคนที่รู้เรื่องรถ โห้หลีเฉินกับเย้นโม่หลิน สายตามืดมนลงไปมาก
หยูซือห้านสีหน้าสง่า อธิบายว่า:
“การแข่งรถเดิมพันชีวิต ก็คือให้รถแข่งทั้งสองคน เผชิญหน้ากัน เพิ่มความเร็ว พุ่งออกไป ถ้ามีคนหนึ่งหมุนพวงมาลัย หรือจอดก่อน ก็แพ้”
เย้นหว่านเบิกตาโพลงโต พูดอย่างตกใจ “งั้นถ้าสองคนไม่ยอมแพ้ล่ะ?”
“งั้นก็พุ่งชนเข้าหากัน รถพังคนตาย”
สี่คำสุดท้าย หยูซือห้านตั้งใจเน้นเสียงหนัก น้ำเสียงนั้นดูจะอาฆาตอย่างมาก
สายตาเขามองโห้หลีเฉินอย่างจริงจัง และพูดด้วยน้ำเสียงท้าทาย “แข่งด้วยชีวิต ถึงจะแสดงออกถึงความกล้าและเลือดลูกผู้ชายได้ และตระกูลเย้น ด้านนอกดูจะสันติ ตระกูลใหญ่ที่อยู่ได้มานานขนาดนี้ ก็ต้องมีการฆ่าฟันและมุมมืดอยู่ไม่น้อย ถ้าอยากจะอยู่ในตระกูลเย้น การแข่งรถแบบนี้เป็นการท้าทายที่เอาชนะใจพวกเขาได้ ถ้าไม่กล้าละก็ กลับไปเมืองหนานเมืองที่สงบสุขนั้นเถอะ ไปอยู่ตรงนั้นทั้งชีวิตเลยไป”
กู้ซึงเป็นคนเมืองหนานอยู่แล้ว ขี้ขลาดหน่อยก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว แต่พอหยูซือห้านพูดแบบนี้แล้ว ถ้ากู้ซึงแสดงความกลัวหรือไม่กล้าตอบโต้ ก็ไม่สิทธิอยู่ในตระกูลเย้นต่อ
ก็แสดงว่ายอมรับแล้วว่า เขากับเย้นหว่านไม่มีทางอยู่ด้วยกันได้
การแข่งขันครั้งนี้ ก็คือการบีบบังคับและแผนที่เพื่อทำให้เขาเสียหน้า
โห้หลีเฉินสายตามืดมน มองหยูซือห้านอย่างนั้น เขาเม้มปาก สีหน้าอาการที่ดูไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่
เย้นหว่านรีบร้อนขึ้นมาทันที เธอก้าวออกมาพูดอย่างตื่นเต้นว่า: “ฉันไม่ยอมรับการแข่งขันนี้!”
อันตรายเกินไปแล้ว
นี่เป็นการเดิมพันด้วยชีวิตเลยนะ
กว่าเธอจะได้เจอโห้หลีเฉิน ยังไม่ได้อยู่กับเขานานๆเลย เธอไม่มีทางให้เขาไปเสี่ยงอันตราย และไม่อยากให้เขาเป็นอะไรไปด้วย
ครั้งก่อนตอนที่อยู่เมืองหนาน โห้หลีเฉินก็ถูกรถชนเพื่อเธอ ร่างกายเขาอาบไปด้วยเลือดอยู่ในอ้อมกอดเธอ ตอนนี้เธอคิดแล้วก็ยังกลัวอยู่เลย
“ก็เพื่อความสนุกเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องอันตรายแบบนี้! ในเมื่อถนนบนเขาถูกปิดแล้ว พวกเราก็รอสักสองสามชั่วโมงก็ได้ ค่อยขึ้นเขาไม่เห็นเป็นไรเลย”
น้ำเสียงเย้นหว่านเด็ดขาด แน่วแน่ เธอไม่เห็นด้วยกันการเดิมพันครั้งนี้
หยูซือห้านเหมือนจะรู้ว่าเย้นหว่านต้องคัดค้านแน่ เขาหัวเราะ น้ำเสียงอ่อนโยน แต่คำพูดกลับท้าทายมาก
“เสี่ยวหว่าน ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงความปลอดภัยของพวกเรา แต่ยังไงนี่ก็เป็นเรื่องของผู้ชาย สำหรับลูกผู้ชายแล้ว การแข่งรถเดิมพันชีวิตแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย”
“อีกอย่าง ฉันว่านะ เธอเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลกนี้ ถ้าได้คู่ควรกับเธอ ก็ต้องเป็นคนที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก มีความรับผิดชอบ และมีความกล้าหาญ ผู้ชายแบบนี้ ถึงจะปกป้องเธอไปตลอดชีวิตได้”
หยูซือห้านพูดอย่างห้าวหาญ สายตาก็แอบเหลือบไปทางเย้นโม่หลิน
เย้นโม่หลินให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก
เขาเป็นผู้ชายที่ใช้ชีวิตอยู่ในความมืดอยู่แล้ว ไม่เพียงแต่มีความกล้าเท่านั้น การแข่งรถเดิมพันด้วยชีวิตตอนยังหนุ่มเขาคงเล่นมาแล้ว สำหรับเขาการแข่งรถแบบนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรอยู่แล้วด้วย
ในใจเขา เย้นหว่านเป็นเหมือนไข่ในหิน สามีในอนาคตต้องผ่านการทดสอบมากมาย ต้องเป็นผู้ชายที่ดีที่สุดเท่านั้น
และการแข่งรถเดิมพันชีวิต ก็เป็นการทดสอบที่ดีอีกอย่างหนึ่งเหมือนกัน
สีหน้าเย้นโม่หลินเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาหันไปมองโห้หลีเฉิน และพูดอย่างเรียบเฉยว่า: “ฉันคิดว่าหยูซือห้านพูดมาก็มีเหตุผล ผู้ชายที่กล้าเล่นแข่งรถเดิมพันด้วยชีวิต ถึงจะกล้าหาญ คุณชายกู้ไม่อยากลองหน่อยเหรอ?”
เย้นหว่านตกใจอย่างมาก ไม่คิดว่าพี่ชายตัวเองจะพูดแบบนี้
เรื่องที่เล่นด้วยชีวิตแบบนี้ทำไมเขาถึงอยู่ฝั่งหยูซือห้านกันล่ะ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...