สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 482

บทที่482 การแลกเปลี่ยนบรรลุผล

กู้ซึงไม่ได้มีข้อขัดแย้งอะไร เขาพยักหน้าด้วยความดีใจ

“OK！”

การแลกเปลี่ยนบรรลุผล เย้นหว่านรีบไปหาผ้าปูเตียงกับผ้าห่มชุดใหม่ แล้วก็เอาอันที่โห้หลีเฉินเคยใช้ออก เปลี่ยนเป็นอันใหม่ทั้งหมด

กู้ซึงมองดูเย้นหว่านยุ่งวุ่นวายอยู่บนเตียง ในมือของเขาถือไวน์ พลางส่ายหน้า แล้วก็จิบลงไปอย่างสบายใจ

เขาพูดหยอกล้ออย่างมีความสุขว่า “เสี่ยวหว่าน ตอนนี้เธอดูเหมือนภรรยาที่ดูแลฉันดีมากเลยนะ”

มือของเย้นหว่านหยุดในทันที ตกใจจนแทบจะฉีกผ้าห่มออก

ไอ้เลวนี่มันพูดอะไรของมัน?

เธอหันหน้ามา แล้วก็มองเขาอย่างจริงจัง “นายไม่ต้องคิดเยอะ”

กู้ซึงเลิกคิ้วอย่างหยอกล้อ แล้วก็คลี่ยิ้มร้ายๆ

“ฉันต่างหากที่คือกู้ซึง อยู่ในสถานะแฟนที่ไม่ชัดเจนกัน เป็นลูกเขยของแท้ที่ครอบครัวของเธอชอบ ที่จริงแล้ว พวกเราอยู่ด้วยกัน เหมาะสมจะตาย ฉันไม่ถือสาหรอก”

แต่ว่าเธอถือ!

เย้นหว่านถลึงตาใส่กู้ซึงด้วยความโกรธ ผู้ชายคนนี้นอกจากที่ใบหน้าจะดูดีนิดหน่อย แต่ว่านิสัยช่างน่าเกลียด แถมปากเสียอีกต่างหาก

วันนี้ เขารังแกเธอไปกี่ครั้งแล้ว?

เย้นหว่านขบฟันแน่น แล้วพูดว่า “นายมีความคิดแบบนี้ โห้หลีเฉินรู้เหรอเปล่า? ”

กู้ซึงนิ่งไป

เย้นหว่านเห็นปฏิกิริยาของเขา ก็เข้าใจอะไรบางอย่าง สุดท้ายแล้วอารมณ์ของเธอก็ดีขึ้นมาหน่อย

เธอยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอกแล้วพูดว่า “รอให้ฉันเจอโห้หลีเฉินก่อน แล้วฉันจะเล่าให้เขาฟังในสิ่งที่นายพูด……”

“ฉันก็แค่ล้อเล่น เธออย่าเอามาเป็นจริงเป็นจังสิ! ”

กู้ซึงรีบร้อนพูดขึ้นมา ตัดบทเย้นหว่าน

เขาวางแก้วไวน์ในมือของตัวเอง จากสีหน้าที่เหยียดหยามอย่างไม่เคารพเมื่อกี้นั้นก็เปลี่ยนไป กลายเป็นมองหน้าเย้นหว่านอย่างจริงใจอย่างมาก

เขาหัวเราะแล้วพูดว่า “พวกเราอาจจะต้องใช้เวลาที่ต้องคบกันอีกนาน สามัคคีกันไว้น่าจะดีกว่านะ”

ต้องใช้เวลา

ประโยคนี้ทำให้อารมณ์ของเย้นหว่านที่พึ่งจะดีขึ้นมานิดหน่อย ตกลงไปด้านล่างอีกครั้งในทันที

มีหมายความว่าอีกเนิ่นนานเลยที่โห้หลีเฉินจะไม่ได้กลับมาอยู่ที่นี่ในฐานะของกู้ซึง

สรุปแล้วเขาวางแผนยังไงกันแน่?

เย้นหว่านทายไม่ออกเลยแม้แต่นิดเดียว

เดิมทีเธอนึกว่า การที่โห้หลีเฉินปลอมตัวเป็นกู้ซึงมาที่บ้านตระกูลเย้น ก็เพื่อที่จะใช้ชื่อของกู้ซึงเพื่อมาอยู่กับเธอ หลังจากนั้นก็แสดงความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งของพวกเขาให้พ่อกับแม่เห็น ทำให้พ่อกับแม่ยอมรับ และเห็นด้วย หลังจากนั้นก็พูดว่าความจริงแล้วเขาก็คือโห้หลีเฉิน ต่อให้พ่อแม่ไม่พอใจ แต่ถึงอย่างไรก็ต้องเป็นห่วงความรู้สึกของพวกเขาทั้งสองคน

พอเป็นแบบนี้ สุดท้ายแล้วโอกาสที่พวกเขาจะยอมตกลงก็มีมากขึ้น

แต่ว่าตอนนี้โห้หลีเฉินกลับทิ้งกู้ซึงไว้ที่นี่ แล้วเขาก็กลับหนีไปคนเดียว ไม่รู้ว่าทำอะไร ถ้ายังงั้นวิธีที่จะใช้ชื่อของกู้ซึงเพื่อให้ได้การยอมรับจากพ่อแม่ อาจจะ ไม่ค่อยง่ายเท่าไหร่แล้ว

ช่วงงนี้เย้นหว่านไม่สามารถแสดงความรักต่อกู้ซึง เพื่อที่จะได้รับความยินยอมจากพ่อแม่งั้นไง?

เย้นหว่านทั้งหดหู่ทั้งอารมณ์เสีย รู้สึกไม่สบายใจเหมือนกับว่าไม่มีที่ให้ยืน

คืนนี้ เย้นหว่านรู้สึกหนักใจ จนเกือบนอนไม่หลับ

ยังมีความหวังอยู่ในใจของเธอ ว่าอยู่ดีๆ โห้หลีเฉินก็จะกลับมา

ดังนั้นเธอก็เลยตื่นขึ้นมาแต่เช้า นั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก มองไปที่ห้องของกู้ซึงตาไม่กะพริบ

รออยู่นาน สุดท้ายเขาก็เปิดประตูออก

หลังจากร่างสูงใหญ่ของผู้ชายคนนั้นปรากฏตัวขึ้นตรงประตู ก็ยังคงเป็นใบหน้าที่เธอคุ้นเคย

“ไฮ อรุณสวัสดิ์”

กู้ซึงคลี่ยิ้ม ทักทายเย้นหว่านอย่างมีความสุข

ความคาดหวังในแววตาของเย้นหว่าน กลายเป็นฟองสบู่ไปในทันที

โห้หลีเฉินไม่เคยทักทายแบบนั้นมาก่อนเลย