สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 493

บทที่493 ทำไมแปลกแบบนั้น

เธอจะไม่คว้าเวลาแบบนี้มาทำเรื่องแบบนั้นกับเขา!

โห้หลีเฉินพูดเสียงต่ำพลางยิ้ม “เนื้อหอมนุ่มนวลอยู่ในอ้อมแขน ฉันจะออกไปได้ยังไง?”

เย้าแหย่เธออีกครั้ง

เธอต่างหากที่ไม่อยากให้เขาไป

เย้นหว่านฝังศีรษะไว้ในอ้อมแขนเขา กอดเขาไว้ ไม่พูดอะไร

โห้หลีเฉินมองศีรษะเล็กๆในอ้อมแขน ความปรารถนาในร่างกายร้องอื้ออึงอย่างเดือดพร่าน แผดเผาจนเขาเจ็บปวด แต่ในจิตใจ กลับเติมเต็ม พึงพอใจอย่างหาใดเปรียบ

กอดเธอไว้แบบนี้ มันทรมาน แต่ก็แน่วแน่

เย้นหว่านวันนี้ทั้งเหนื่อยทั้งพบความประหลาดใจ ตอนนี้ได้นอนอยู่ในอ้อมแขนของโห้หลีเฉินอย่างสงบใจ ไม่ช้า ก็งัวเงียหลับไป

ระหว่างที่เธอกึ่งหลับกึ่งตื่น ก็ได้ยินเสียงของเย้นโม่หลินมาลางๆ

“พวกเธอย้ายโซฟาทำไม?”

เสี่ยวฮวนตอบด้วยความเคารพ “คุณชายกู้ต้องการค่ะ เขาบอกว่าชอบสไตล์ใหม่นี้ ให้เปลี่ยนกับอันที่อยู่ในห้องเขา”

โซฟาใหม่?

เย้นหว่านได้ฟัง มีความตื่นตัว ก็ลืมตาขึ้นทันที

โซฟาใหม่มาแล้ว ที่สำคัญคือ เย้นโม่หลินก็มาแล้ว!

เย้นโม่หลินใส่ใจเรื่องของเธอมากที่สุด พูดคุยกันก็เยอะ หลายครั้งที่ความลับว่ากู้ซึงก็คือโห้หลีเฉินเกือบถูกเขารู้เข้า

อีกอย่าง ถ้าเย้นโม่หลินเห็นโห้หลีเฉินนอนอยู่บนเตียงของเธอ ไม่แน่ว่าอาจจะโมโหจนต่อยคน......

“โห้หลีเฉิน นาย นายรีบลุกขึ้นมา พี่ชายฉันมาแล้ว”

เย้นหว่านรีบลุกขึ้นนั่ง ดึงชายหนุ่มที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงอย่างสบาย

ดึกมากแล้ว ตอนนี้กำลังนอนสบาย เธอเองก็ไม่อยากกวนเขา แต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่ถูกต้อง นอนต่อไม่ได้แล้วจริงๆ

โห้หลีเฉินลืมตาขึ้น ดวงตาราวกับดวงดาวที่สดใส แวววาวจับตา

มุมปากย้อมด้วยรอยยิ้มเบาๆ “ฉันออกไปตอนนี้ จะยิ่งทำให้พี่ชายเธอคิดมาก”

พอได้ยินเสียง ก็รีบร้อนออกมาจากห้อง ยังไปเสนอหน้าตรงๆ ดูเป็นภาพที่มีลับลมคมในไม่ใช่หรอ

เย้นหว่านชะงักเล็กน้อย แล้วตามด้วยขมวดคิ้วแน่น

“งั้นทำยังไงดี? พี่ชายฉันไปเห็นว่าในห้องนายไม่มีคน จะต้องตามหานายแน่ แล้วจะมาหาถึงในห้องฉันด้วย”

ในเวลานั้น จะยังไม่ถูกจับได้อีกหรอ

โห้หลีเฉินลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางผ่าเผย จัดแจงชุดนอนของเขา แล้วถึงเดินช้าๆไปนั่งที่โซฟา

“ไม่ต้องกังวล ไม่เป็นอะไรหรอก”

มองดูท่าทางใจเย็นของโห้หลีเฉิน เย้นหว่านไม่รู้เลยว่าจะไม่เป็นอะไรได้ยังไง แต่ก็เชื่อเขาไปโดยไม่รู้ตัว ใจที่เต้นไม่สงบ ค่อยๆสงบลงมาเล็กน้อย

ในเวลานี้ ประตูมีเสียงเคาะประตูเบาๆดังขึ้นมา

“คุณหนู โซฟาของคุณชายกู้ส่งมาถึงแล้ว เปลี่ยนให้ตามที่เขาต้องการเรียบร้อยแล้วค่ะ”

เย้นหว่านชะงัก

เธอไม่เคยสั่งเสี่ยวฮวน ตามปกติเสี่ยวฮวนไม่ต้องมารายงานเธอ แต่ว่าตอนนี้มาพูดกับเธอเป็นพิเศษ......สายตาของเย้นหว่านมองไปที่โห้หลีเฉิน

ต้องเป็นเขาจัดแจงไว้แน่

เธอพูดตอบ “ฉันรู้แล้ว”

“กู้ซึงอยู่ในห้องเสี่ยวหว่าน?”

เสียงสงสัยของเย้นโม่หลินดังขึ้นอีกครั้ง

เสี่ยวฮวนพูดตอบ “ใช่ค่ะ คุณชายกู้บอกว่าย้ายโซฟาเสียงดัง ฝุ่นเยอะ เขาจะไปรอที่ห้องของคุณหนู ทำเสร็จแล้วให้เรียกเขา”

เย้นหว่านตะลึง นับถือโห้หลีเฉินจริงๆ เกรงว่าจะคำนวณไว้แต่แรกแล้วว่าเย้นโม่หลินจะมาถามเรื่องโซฟา ดังนั้นแม้แต่ข้ออ้างก็คิดไว้หมดแล้ว

เมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าเย้นโม่หลินรู้ถึงการมีอยู่ของโซฟาในภายหลัง ก็อธิบายได้ง่ายขึ้น

“ก๊อกก๊อกก๊อก”

ถัดจากนั้น เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

เย้นหว่านรู้ว่าเป็นเย้นโม่หลิน กระโดดลงมาจากเตียงทันที จัดแจงชุดนอนให้เรียบร้อย แล้วถึงสวมรองเท้าแตะไปเปิดประตู