สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 5

บทที่5 สงสัยว่าเธอก็คือผู้หญิงคนนั้น

ในมุมสุดของลิฟท์ กู้จื่อเฟยจ้องโห้หลีเฉินอย่างคนบ้าผู้ชาย แล้วแอบกระซิบข้างหูเย้นหว่าน

“เสี่ยวหว่าน เขาหล่อจังเลยอ่ะ ตอนที่ปกป้องเธอก็เผด็จการสุดขีด ฉันเองยังอดน้ำลายไหลไม่ได้เลย

หรือไม่อย่างนั้นเธอพยายามอีกหน่อยอย่าถอนหมั้นเลยนะ”

“ฉันก็อยากเหมือนกัน” เย้นหว่านแบมืออย่างจนปัญญา ตั้งแต่เข้ามาในลิฟท์ โห้หลีเฉิน

ก็ตีตัวออกห่างจากเธอ ร่างเงาที่สง่าผ่าเผยมีความห่างเหินที่เข้าใกล้ยากขึ้นมาอีกครั้ง

เธอก็เข้าใจแล้วว่าที่เมื่อครู่โห้หลีเฉินปกป้องเธอและยืนอยู่ข้างเธอ ก็แค่เป็นการแสดงออกต่อหน้าผู้คนเฉยๆ

เพราะยังไงในหนึ่งเดือนนี้ เธอก็ยังเป็นว่าที่ภรรยาในนามของเขาอยู่

ไม่คิดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อีก เย้นหว่านเปลี่ยนประเด็น ใช้เสียงที่ต่ำมากถามขึ้น

“จื่อเฟย เธอตรวจสอบได้ยังว่าผู้ชายคนนั้นคือใคร?” พูดถึงผู้ชายคนนั้น ด้วยจิตใต้สำนึกเย้นหว่าน

กุมนิ้วมือไว้แน่น เพื่อไม่ถูกเขาจับตัวได้ ตอนนี้วิธีที่เธอจะช่วยตนเองได้ก็คือหาเขาให้เจอก่อน

กู้จื่อเฟยส่ายหัว “ฉันตรวจสอบข้อมูลเขาไม่เจอ แต่ฉันสืบมาได้ว่า

มีคนที่ฐานะไม่ธรรมดามากๆกำลังหาเธออยู่ สงสัยคงจะเป็นเขานั่นแหล่ะ”

ทันใดนั้นเย้นหว่านรู้สึกขนลุก งั้นเขาก็จะหาเธอเจอในไม่ช้านี้แล้วล่ะสิ?

“แต่เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก กล้องวงจรปิดของโรงแรมซ่างผิ่นเสียพอดี

กว่าเขาจะหาเธอเจอก็ไม่ง่ายหรอก เธอยังมีเวลาเตรียมตัวว่าจะรับมือเขายังไงอยู่”

เย้นหว่านทำตาขาวใส่กู้จื่อเฟยทีนึง เธอพูดให้จบเดียวไม่เป็นรึไง?

ทำเธอตกใจแทบตาย กู้จื่อเฟยทำหน้าทะเล้นใส่เย้นหว่าน

“เอางี้มั้ยช่วงนี้เธอก็ฉวยโอกาสเอาโห้หลีเฉินให้อยู่หมัดสิ? มีเขาคอยปกป้องเธอ

ผู้ชายคนนั้นถึงจะมีความสามารถมากแค่ไหนก็ไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก”

เย้นหว่านมองดูโห้หลีเฉิน ถึงจะแค่แผ่นหลัง แต่ก็สามารถเผยให้เห็นถึงบุคลิกภาพที่ดูดีสง่า

สูงส่งและมีเสน่ห์ของเขา ทำให้คนหัวใจหวั่นไหวมาก แต่ก็ทำให้คนเห็นแล้วกลัวจนถอยหลัง

เห็นสีหน้าของ เย้นหว่านแล้ว กู้จื่อเฟยก็รู้เลยว่าเธอคิดอะไรอยู่ เธอพูดหว่านล้อมต่อ

“เสี่ยวหว่าน ข้างกายของโห้หลีเฉินก็ไม่มีผู้หญิงคนอื่น

ว่าที่ภรรยาอย่างเธอเป็นคนที่อยู่ใกล้ชิดเขาที่สุดก็จะมีโอกาสช่วงชิงได้มากที่สุดเชียวนะ

ถ้าเธอไม่กล้า ฉันสามารถหายาแบบนั้นให้เธอได้ รับรองว่าจะให้เรื่องเลยจุดที่แก้ไขได้

ให้เธอท้องก่อนแต่งแน่นอน” วางยาให้โห้หลีเฉินงั้นหรอ? แค่คิด เย้นหว่านก็รู้สึกหน้าแดงใจสั่นแล้ว

นี่ก็ใจกล้าเกินไปแล้วมั้ง? เธอจับมือของกู้จื่อเฟยไว้เพื่ออยากให้เธอหยุดพูด

ขณะนี้กลับตะลึงเห็นโห้หลีเฉินที่อยู่ตรงหน้าจู่ๆหันกลับมา ดวงตาที่คมลึกกำลังจ้อมมองเธออยู่

เย้นหว่านแข็งทื่อไปครู่นึง เขาคงไม่ใช่ได้ยินคำพูดที่กู้จื่อเฟยพูดเมื่อครู่มั้ง?

เธอกุมหน้าอย่างคนร้อนตัว และอยากหายตัวไปจากที่นี่ซะ

“มานี่” โห้หลีเฉินพูดเสียงทุ้มต่ำ

สายตาของ เย้นหว่านล่องลอยไม่กล้ามองโห้หลีเฉิน เขยิบไปที่ตรงหน้าของโห้หลีเฉินอย่างชักช้า

“มีอะไร....หรือเปล่าคะ?”

“ถึงแล้ว” โห้หลีเฉินพูดด้วยสีหน้าเฉยเมย จากนั้นก็หันไปยืนอยู่ข้างกายเธอแล้วยกแขนขึ้น

เย้นหว่านอึ้งไปครู่นึงถึงดึงสติกลับมาได้ ลิฟท์เปิดมาพวกเขาก็ถึงสถานที่จัดงานหมั้นแล้ว

ด้านนอกจะต้องมีคนดูอยู่เยอะมาก เธอรีบเก็บความคิดที่วุ่นวายพวกนั้นไว้

แล้วยืนควงแขนอยู่ข้างกายเขาอย่างเรียบร้อย จากนั้นก็มีเสียง“ดิ้ง” ลิฟท์ถึงชั้นแล้วเปิดออก

นอกลิฟท์มีพนักงานคอยยืนต้อนรับเรียงเป็นสองแถว ในมือถือตะกร้าดอกไม้อยู่

ข้างในเป็นกลีบกุหลาบสีชมพูหมด ที่ยิ่งกว่านั้นพื้นยังมีกลีบกุหลาบสีขาวปูตลอดทาง