สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 508

บทที่ 508 จับคนในห้องน้ำ

แก้มเย้นหว่านแดงระเรื่อ ความขุ่นเคืองใจเพราะเขินอายที่อยู่ในใจหายไปไม่น้อย

ผู้ชายคนนี้ ในสมองล้วนคิดถึงแต่เรื่องแบบนี้อย่างนั้นหรือ

ทะลึ่งเกินไปแล้ว

เย้นหว่านผลักมือเขาออกด้วยความขวยอายและโกรธเคือง “คุณต้องรีบไปไม่ใช่หรือคะ เหลือเวลาไม่มากแล้ว ฉันจะไปเตรียมตัวสักหน่อย”

เย้นหว่านเอ่ยขึ้นอย่างคิดจะหนีออกไปข้างนอก

แต่โห้หลีเฉินดึงเธอกลับมา เขาจ้องมองเธอ น้ำเสียงทุ้มต่ำนั้นเต็มไปด้วยแรงดึงดูด ถามอย่างดื้อรั้นว่า

“เรื่องที่จะก้าวหน้าไปอีกขั้นหนึ่งล่ะ หืม”

เย้นหว่านทั้งอายทั้งเคือง ทำไมเขาถึงได้ดื้อดึงกับหัวข้อนี้ขนาดนี้กันนะ

อีกทั้งยังถามจนถึงที่สุดด้วย

แบบนั้นเธอก็เขินอายเป็นนะ

เห็นท่าทางโห้หลีเฉินที่ถ้าไม่ได้คำตอบก็ไม่ยอมหยุดแล้ว หัวใจของเย้นหว่านก็เต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าเล็กแดงระเรื่อ เอ่ยเสียงเบาว่า “อืม” คำหนึ่ง

แววตาของโห้หลีเฉินเบิกบาน ทอประกายเจิดจ้าเป็นอย่างมาก

เขาก้มหน้าลงมา ประทับจูบลงบนริมฝีปากเธอ

เต็มไปด้วยความรักใคร่ร้อนแรง

เสียงแหบพร่าที่หลุดออกมาจากปากนั้นเอ่ยว่า “เย้นหว่าน รอผม”

——

กลางดึก 21:30 น.

เย้นหว่านเฝ้าอยู่หน้าห้องสาวรับใช้เงียบๆ บอดี้การ์ดหน้าประตูล้วนแยกย้ายไปหมดแล้ว

ถัดมา ก็เรียกรถมาคันหนึ่ง กู้ซึงอาศัยความมืดและรอบด้านที่ไร้ผู้คน ก้าวขึ้นไปบนรถเงียบๆ

รถขับออกจากลานบ้านตระกูลเย้น มุ่งหน้าลงเขาไปด้วยความเร็ว

หลังจากที่รถคันนั้นจากไปไม่นาน รถยนต์อีกคันหนึ่งก็ตามไปอย่างเงียบๆ

บนรถ มีชายรูปร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งที่นั่งข้างคนขับ กำลังรายงานความคืบหน้าผ่านหูฟังบลูทูธ

“คุณชายครับ เย้นหว่านและกู้ซึงเดินทางออกจากบ้านตระกูลเย้นไปอย่างเงียบๆแล้วครับ พวกเรากำลังตามไป”

“ตามต่อไป อย่าตามพลาดล่ะ”

หยูซือห้านออกคำสั่งเสียงเย็น น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความปีติยินดี

เขาดำเนินการไปพร้อมกันทั้งสองด้าน หยั่งเชิงที่บ้านตระกูลเย้น ให้ตระกูลหยูบีบให้จนมุม คราวนี้โห้หลีเฉินปิดบังต่อไปไม่ได้อีก จะต้องโผล่หางจิ้งจอกออกมาแน่นอน

ดังนั้น เขาก็รอที่จะกวาดเรียบไม่ให้เหลือเท่านั้นเอง!

หยูซือห้านเดินออกมาจากบ้านของตัวเอง เดินมาที่ตรอกมืดตรอกหนึ่ง และขับรถออกไปจากบ้านตระกูลหยู

ระหว่างทาง เขาได้ยินเสียงรายงานของลูกน้องดังไม่ขาดสาย

“ไปบาร์อย่างนั้นหรือ”

หยูซือห้านขับรถด้วยความเร็วสูง ได้ยินคำพูดของลูกน้องแล้ว มุมปากก็ยกขึ้นยิ้มเยาะ

ในบาร์นั้นผู้คนเยอะแยะมากมาย แอบเปลี่ยนตัวกันด้านในนั้นเงียบๆ ก็จะไม่ถูกคนพบได้ง่ายนัก น่าเสียดาย แม้ว่าโห้หลีเฉินคำนวณเก่งแค่ไหน แต่กลับไม่รู้ว่า หลุมพรางนี้ ฉันขุดไว้เรียบร้อยแล้ว นายแค่กระโดดลงไปก็พอ

“ตามต่อไป ส่งคนเข้าไปดูด้านในด้วย จับตามองตลอดเวลา คนที่เหลือก็ปิดล้อมข้างนอกบาร์เอาไว้ ไม่อนุญาตให้แม้แต่แมลงวันบินออกมาสักตัวเดียว”

หยูซือห้านขับรถไป พลางออกคำสั่งไป

เขาเหยียบคันเร่ง มุ่งหน้าไปยังสถานที่ตั้งของบาร์ด้วยความเร็วสูง

ในไม่ช้า หยูซือห้านก็อยู่ที่หน้าประตูบาร์

มองป้ายที่มีแสงไฟกะพริบที่หน้าประตูแล้ว หยูซือห้านก็ยกมุมปากขึ้นอย่างมีความสุข

บาร์ เป็นสถานที่แห่งความสนุกสนานแห่งหนึ่ง ตอนนี้ กลับจะกลายเป็นสนามรบที่โห้หลีเฉินพ่ายแพ้

เขาไม่ได้เข้าไปด้านในทันที แต่กลับเอ่ยสั่งลูกน้องว่า

“หาคนคนหนึ่ง ไปส่งข่าวที่เย้นหว่านมั่วอยู่ในบาร์นี้ให้กับเย้นโม่หลิน ยังมีอีก เปิดเผยกับเขาเล็กน้อยด้วยว่า มีคนในบาร์วางแผนใส่ยา จะทำมิดีมิร้ายกับเธอ”

“ครับ คุณชาย”

ลูกน้องรับคำสั่งแล้วจากไป