สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 511

บทที่511 ไล่เขาออกไป

คนของเย้นโม่หลินนำแท็บเล็ตขึ้นมาให้ด้วยตัวเอง

หยูซือห้านสีหน้าเย่อหยิ่ง มุมปากปิดบังรอยยิ้มชั่วร้าย

ตอนนี้ เห็นเย้นหว่านแล้วจะพูดอะไรได้อีก

หยูซือห้านเปิดวิดีโอดู สีหน้ายิ่งเย็นชาขึ้น

ดูนิ่งขรึม

"ดูสิ ฉันพึ่งบอกไปเองว่าเย้นหว่านเข้ามาพร้อมกับกู้ซึง"

หยูซือห้านพูดอย่างมั่นใจ น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความภูมิใจที่ปิดไว้ไม่อยู่

หยูซือห้านทำหน้าบึ้งตึง เขายกมือขึ้นโยนแท็บเล็ตลงบนร่างของหยูซือห้าน

"ที่จริงมันเป็นยังไงกันแน่ คุณชายหยู ดูให้ดี"

หยูซือห้านรีบรับแท็บเล็ตมาทันที ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ทำไมเย้นโม่หลินถึงมีท่าทีเช่นนี้?

เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีในใจของเขา

เขารีบเปิดวิดีโออีกครั้ง ถึงได้เห็นว่า ทุกคนไม่ได้ดูดีเลย

ในวิดีโอเย้นหว่านและกู้จื่อเฟยเดินจับมือกันเข้าห้องน้ำ ตั้งแต่ต้นจนจบไม่มีกู้ซึงอยู่เลย

เกิดอะไรขึ้น?

เขาเห็นด้วยตาตัวเองชัดๆ ว่าคนที่เข้ามาคือกู้ซึง!

ชุดสูทผู้ชายที่เห็นได้ชัดนั้น มองไม่ผิดอย่างแน่นอน

เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?

"วิดีโอนี้ต้องเป็นของปลอมแน่ๆ ต้องถูกคนเอาไปทำอะไรมาสักอย่างแล้ว"

หยูซือห้านคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว ความเชื่อมั่นในใจเริ่มสลายหายไปทีละนิด

คนของเย้นโม่หลินเดินไปข้างหน้าเล็กน้อย และพูดขึ้นอย่างมีมารยาทว่า "คุณชาย ตอนที่ฉันไปครั้งแรก ฉันแน่ใจว่าเห็นคนที่ไม่รู้จักอยู่ในห้องรักษาความปลอดภัย และกำลังพูดคุยกับคนในห้อง เพื่อจะลบกล้องวงจรปิดในคืนนี้

กำลังคนของเราที่ไปมีไม่พอ จับไม่ได้และปล่อยเขาหนีไปได้ ”

ถึงแม้จะจับคนไม่ได้ แต่ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้แล้ว คนที่คิดจะลบกล้องวงจรปิดนอกจากหยูซือห้านแล้วยังจะเป็นใครได้อีก?

ถ้าหากมีคนอื่นอีกล่ะก็ มันจะไม่สอดคล้องกัน

ใบหน้าของหยูซือห้านซีดเผือด รู้สึกช็อก เขาเริ่มตึงเครียดและหนาวสั่น

เขาถูกคนวางแผนไว้!

สีหน้าของเย้นโม่หลินดูน่าเกลียด จ้องไปที่หยูซือห้านด้วยสายตาคมกริบ "หยูซือห้านนายมีอะไรจะพูดอีกไหม? ”

มีกล้องวงจรปิดเป็นหลักฐาน ผิดแผนตั้งแต่ต้นจนจบ ต่อให้เขาพูดอีก 100 ประโยคก็เป็นเรื่องไร้สาระ

หยูซือห้านรู้ดีถึงสถานการณ์ปัจจุบันของเขา ถูกคนขุดหลุมฝังอยู่

สายตาที่เลวทรามของเขาทิ่มแทงเย้นหว่าน เกลียดจนอยากจะฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆ

เขากัดฟันพูด "ในเมื่อมาเที่ยวบาร์แล้ว ทำไมเด็กผู้หญิงสองคนถึงไม่ปลอดภัย กู้ซึงวางใจให้พวกเธอออกมาตามลำพังได้ยังไง? พูดตามเหตุตามผลแล้ว เขาควรจะอยู่กับพวกเธอ ”

เมื่อไม่มีหลักฐานที่หนาแน่นพอ หยูซือห้านก็พยายามหาความผิดพลาดอย่างสุดชีวิต

แม้ช่องโหว่เล็กๆน้อยๆที่ไม่อาจพิสูจน์ได้ว่าถูกต้อง ก็สามารถทิ้งเมล็ดของความสงสัยไว้ในหัวใจของเย้นโม่หลิน

สถานการณ์ของเขาอาจจะดีขึ้นเล็กน้อย

เย้นหว่านหาได้ตื่นตระหนกไม่ พูดอย่างใจเย็นว่า " วันนี้มือของพี่ชายเขาโดนคุณทำหักหมดแล้ว ต้องพักฟื้นที่บ้าน ตอนที่ฉันกับจื่อเฟยไปแล้ว เขายังนอนหลับอยู่เลย"

คิ้วของเย้นโม่หลินขยับเล็กน้อย "งั้นเธอกับกู้จื่อเฟยก็เลยแอบพากู้ซึงออกมาเที่ยวเหรอ? ”

ระหว่างที่พูด เย้นโม่หลินก็หันไปมองกู้จื่อเฟยอย่างช่วยไม่ได้ สายตาหยุดลงที่ถุงน่องที่สวมอยู่บนน่องของเธอ

ตอนกลางวันยังเจ็บจนลุกไม่ขึ้น ตอนกลางคืนก็วิ่งมาที่บาร์ เธอยังอยากจะมีเท้าอยู่ไหมเนี่ย?

กู้จื่อเฟยโดนมองแล้วรู้สึกผิดนิดๆ จริงๆแล้วเท้าของเธอ ตอนกลางวันก็ไม่ได้เจ็บอะไรมาก หลังจากใช้ยาของป่ายฉีแล้ว โดยพื้นฐานแล้วก็ดีไม่รู้สึกอะไรแล้ว

เธอกะพริบตาปริบๆพูดว่า "ฉันได้บอกพี่ชายฉันแล้ว ว่าฉันอยากออกไปช้อปปิ้งตอนกลางคืน ”