สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 510

บทที่ 510 เข้าใจผิดหรือ เข้าใจผิด!

ในตอนนี้เองที่ลูกน้องของเขาพุ่งเข้ามาขวางอยู่ด้านหน้าเขา เอ่ยขอร้องว่า “คุณชายเย้น โปรดใจเย็นก่อนครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิดเรื่องหนึ่งจริงๆ...........”

ยังไม่ทันจะเอ่ยจบ ลูกน้องเขาก็ถูกเย้นโม่หลินถีบกระเด็น

และในเวลาเดียวกันนี้ ลูกน้องอีกคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาเป็นโล่มนุษย์

“คุณชายเย้น คุณใจเย็นๆก่อนนะครับ คุณชายของผมเป็นถึงคนตระกูลหยู ต่อยไม่ได้นะครับ”

“ไสหัวไปซะ!”

เย้นโม่หลินถีบคนคนนั้นกระเด็นไปอีกครั้ง รวมถึงจัดการคนที่จะเข้ามาขอร้องอีกคนกระเด็นไปด้วยกัน

หยูซือห้านเห็นลูกน้องของตัวเองถูกจัดการจนหมอบอยู่กับพื้นจนลุกไม่ขึ้น โทสะที่อยู่ในอกก็พวยพุ่งขึ้นมา ชกคนของเขา ก็ไม่ต่างอะไรกับการชกหน้าเขา

เย้นโม่หลินสมควรตาย

แต่การหยุดยั้งของลูกน้องเมื่อครู่นี้ ทำให้เสียเวลา แต่ก็ทำให้เขาที่โทสะพุ่งขึ้นสมอง สงบลงได้หลายส่วน

เขาเป็นแขกของตระกูลเย้น และยังคาดหวังว่าจะได้รับการยอมรับและเห็นด้วยจากตระกูลเย้น จึงไม่สามารถลงมือกับเย้นโม่หลินได้เด็ดขาด

แม้ว่าตอนนี้เขาจะโมโหเสียจนอยากจะฆ่าเย้นโม่หลินก็ตาม แต่ก็ต้องอดทนเอาไว้ก่อน

เขาลุกขึ้นมา ใช้มือเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก

เมื่อยืนตัวตรงแล้ว ก็เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังว่า “เรื่องนี้ เป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิดเรื่องหนึ่งจริงๆ ผมทำเพื่อความปลอดภัยของเสี่ยวหว่าน ถึงได้ผลีผลามบุกเข้ามา ส่วนการล่วงเกินเสี่ยวหว่านและคุณหนูกู้จื่อเฟยนั้นเป็นผมที่ทำไม่ถูกจริงๆ คุณชายเย้นจะชกหรือดุด่า ผมก็ไม่มีอะไรจะพูด”

เขาเอ่ยจบแล้วก็ยืนตัวตรง สีหน้าไร้ความกังวล ท่าทางเหมือนกับว่าคุณชกได้ตามสบาย

โทสะของเย้นโม่หลินยังคงวนอยู่รอบขมับ ไม่ได้ลดลงไปเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้เขาแทบจะทนไม่ไหวที่จะชกหยูซือห้านให้ตาย

และเขาก็ทำแบบนั้นแล้วเช่นกัน

เย้นหว่านกลับมีสติ วันนี้เธอลงทุนลงแรงทำไปมากขนาดนี้ ไม่ใช่เพื่อให้เย้นโม่หลินจัดการหยูซือห้านจนตาย

ถึงตอนนั้นหยูซือห้านลากสภาพร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลไปเรียกหาความเห็นอกเห็นใจ แม้ว่าจะเป็นความผิดของเขา แต่เรื่องเหล่านี้ก็จะกลายเป็นเรื่องที่ให้อภัยได้

เย้นหว่านไม่ต้องการให้เป็นแบบนี้ สิ่งที่เธอต้องการก็คือ จัดการหยูซือห้านให้หมดสภาพจนถึงที่สุดในครั้งนี้

“พี่คะ พี่อย่าต่อยอีกเลย จะได้ไม่ต้องทำให้มือพี่สกปรก”

เย้นหว่านวิ่งเข้าไปหา คว้าหมัดที่กำลังจะปล่อยออกไปของเย้นโม่หลินเอาไว้

เธอมองไปทางหยูซือห้านอย่างรังเกียจ เอ่ยว่า “หยูซือห้าน คุณแอบตามฉันมา บุกเข้ามาในห้องน้ำหญิง ล่วงเกินฉัน ทั้งยังทำร้ายกู้จื่อเฟย เรื่องนี้ ฉันจะต้องไปขอความเป็นธรรมจากบ้านตระกูลหยูแน่นอน!”

เย้นหว่านเอ่ยด้วยท่าทางจริงจังเป็นอย่างมาก

หยูซือห้านหรี่ตาลง มองไปทางเย้นหว่านด้วยสายตาอันตราย

เขาเพิ่งจะเข้าใจขึ้นมาว่า ที่แท้แล้วเย้นหว่านก็มีความคิดเช่นนี้!

เขาแอบตามคุณหนูตระกูลเย้นเข้ามาในห้องน้ำ หากเรื่องแบบนี้หลุดออกไป หน้าตาคุณชายตระกูลหยูของเขาคงรักษาเอาไว้ไม่ได้แล้ว! อีกทั้งเย้นหว่านก็อาศัยฐานะคุณหนูบ้านตระกูลเย้น โวยวายไปจนถึงบ้านตระกูลหยู ภาพลักษณ์ของหยูซือห้านก็รักษาเอาไว้ไม่ได้แล้วเช่นกัน

ถ้าเป็นแบบนี้ หยูซือห้านก็จะมีปัญหาใหญ่แล้ว

หยูซือห้านไม่อาจนั่งงอมืองอเท้าไม่ทำอะไรแล้วปล่อยให้ปัญหาเกิดขึ้นได้

สถานการณ์ในตอนนี้ สำหรับเขาแล้ว เสียเปรียบเป็นอย่างมาก เขาเอ่ยพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า

“แม้ว่าจะต้องถกกันในเรื่องนี้ ก็ต้องให้ความสำคัญในเรื่องความเป็นธรรม สาเหตุที่ผมบุกเขามาในห้องน้ำหญิง เสี่ยวหว่าน คุณรู้ดีที่สุดไม่ใช่หรือ ตอนนี้ทำไมถึงไม่เอ่ยถึง ต้องการหลอกลวงคุณชายเย้นหรือครับ”

เย้นหว่านเอ่ยอย่างดุร้าย “ฉันจะไปรู้ได้อย่างไรว่า คุณบุกเข้ามาในห้องน้ำหญิงทำไม คุณมันโรคจิต!”

สีหน้าหยูซือห้านดำทะมึนขึ้นอีกหลายส่วน

เย้นหว่านทำลายภาพลักษณ์ของเขาและเหยียบซ้ำลงบนพื้นอย่างไม่เกรงกลัวใครจริงๆ

สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าเขาอดทนต่อไฟโทสะที่โหมขึ้นมามากแค่ไหน ถึงจะแสร้งทำท่าทางอดทนออกมา และเอ่ยอธิบายต่อไปได้