สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 533

บทที่533 พี่ ฉันอยู่บนทะเล

เย้นหว่านขมวดคิ้วแน่น รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก “ถ่ายใหม่ก็ไม่ได้ดีขึ้นมากหรอก”

“ถ้าเกิดว่าถ่ายไม่ได้ กู้ซึงก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว

หยูซือห้านเอื้อมมือดึงกริชออกมา “ถ้ายังงั้นกู้ซึงก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว”

“ถ่ายใหม่ก็ถ่ายใหม่! ”

เย้นหว่านกัดฟันพูด แล้วก็หยิบโทรศัพท์มาอีกครั้ง หยูซือห้านกลับหลบเธอ

เย้นหว่านขมวดคิ้ว “หมายความว่ายังไง? ”

หยูซือห้านถือโทรศัพท์ แล้วก็ส่องให้สาวใช้ที่อยู่ข้างๆ แล้วออกคำสั่งว่า “ถ่ายให้พวกเขา”

เย้นหว่านเองก็ไม่ได้มีข้อคิดเห็นอะไร ในสถานการณ์แบบนี้ จะให้เธอเสแสร้งยิ้มแล้วถ่ายเซลฟี่ สำหรับเธอแล้วมันเป็นเรื่องที่ทรมานจริงๆ

สาวใช้คนนั้นหยิบโทรศัพท์ไป แล้วก็ทำท่าทางเหมือนช่างภาพมืออาชีพทันที

แล้วก็พูดกับเย้นหว่านและกู้ซึงว่า “พวกคุณขยับเข้ามาใกล้กันหน่อย……เย้นหว่านเอาหัวซบไหล่ของกู้ซึง ใช่ สนิทสนมกันหน่อย กู้ซึงโอบเอวของเย้นหว่าน……”

“สีหน้า สีหน้าเป็นธรรมชาติกว่านี้หน่อย …… คุณเย้น คุณอย่าเก้ๆ กังๆ ขนาดนั้น ยิ้มราวกับว่าได้อยู่กับคนรักหน่อยสิ……”

สาวใช้พูดไม่รู้จบ

เย้นหว่านปวดหัวแล้ว จะให้เป็นธรรมชาติ แถมยังจะให้แสดงเหมือนว่าอยู่กับคนรักงั้นเหรอ?

เธอไม่ใช่นักแสดงนะ!

เย้นหว่านหงุดหงิด “พวกเธอไปรีทัชรูปเอาไม่ได้เหรอ? ทำให้มันดูรักกันหน่อยก็โอเคแล้วนิ”

“ไม่ได้ เย้นโม่หลินจะต้องตรวจสอบความถูกต้องของรูปภาพอย่างแน่นอน”

สาวใช้พูดอย่างเด็ดขาด

สายตาของเธอนั้นเฉียบแหลม เย้นหว่านนั้นอึ้งไป ภายนอกเธอก็เป็นแค่สาวรับใช้เท่านั้น แต่ว่าความสามารถที่แสดงออกมานั้น กลับไม่ใช่แค่สาวรับใช้ธรรมดาๆ

ครั้งนี้คนที่หยูซือห้านพามาด้วย แม้แต่สาวใช้ยังไม่ธรรมดาเลย

กู้ซึงเม้มปากแล้วพูดว่า

“คนที่ไม่รักกัน ไม่ว่าจะถ่ายยังไง ก็ถ่ายให้ดูรักใคร่กลมเกลียวกันไม่ได้หรอก เอาแบบนี้ไหม ถ่ายด้านหลังแล้วก็ด้านข้างของพวกเราก็พอ ให้เย้นโม่หลินเห็นว่าพวกเราอยู่ด้วยกัน”

ภาพที่ถ่ายจากด้านข้างและด้านหลังจุดสำคัญจะไม่ได้อยู่ที่สีหน้า ก็ถือว่าเป็นการแก้ปัญหาที่ไม่ยุ่งยากดี

สีหน้าของสาวใช้ขยับ เธอรู้สึกเห็นด้วยเล็กน้อย หันหน้ากลับไปมองหยูซือห้าน

“คุณชายหยู คุณคิดว่าได้ไหมคะ? ”

หยูซือห้านเห็นเย้นหว่านกับกู้ซึงโอบๆ กอดๆ กันอยู่นาน แต่ก็ยังไม่ได้รูปถ่ายที่ใช้ได้เลย ความอดทนของเขาก็ใกล้จะหมดแล้ว

เขายกมือขึ้น “OK”

สาวใช้ราวกับว่าได้รับนิรโทษกรรม รีบออกคำสั่งเย้นหว่านกับกู้ซึงทันที “พวกคุณไปยืนอยู่ริมทะเล แล้วก็หันข้างนิดหน่อยและหันหน้าเข้าหากัน”

เย้นหว่านกับกู้ซึงทำตามนั้น

ถ่ายแค่ภาพด้านข้างใบหน้าแล้วก็แผ่นหลัง ท่าทางดูสนิทชิดเชื้อกันหน่อย ดูเหมือนกับว่าจะเป็นยังงั้นจริงๆ

ไม่นาน ภาพชุดหนึ่งก็ได้ถ่ายเสร็จแล้ว

หยูซือห้านมองดูรูปภาพในโทรศัพท์ สุดท้ายก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

แค่มองดูรูปภาพที่กลมกลืนของสองคนที่ ‘รักกัน’ เขาก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยในใจ

ใบหน้าของกู้ซึงนั้น ไม่ว่าโห้หลีเฉินจะใช้ หรือว่าเป็นตัวเขาเอง มันช่างดูขวางหูขวางตาซะจริง

เขาโบกมือขึ้นแล้วออกคำสั่งว่า “ไปผูกมันไว้ ให้ตากแดด”

หลังจากพูดจบ บอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่ทั้งสองคนก็เดินเข้าไปหากู้ซึงด้วยท่าทีที่ดุร้ายทันที

สีหน้าของกู้ซึงเปลี่ยนไปทันที “หยูซือห้าน ฉันก็ถ่ายรูปให้แกแล้วไง ทำไมยังจะมัดฉันอีก! ”

บนทะเลนั้นอากาศก็ร้อน แดดก็แรง กู้ซึงก็ถูกเลี้ยงแบบโอ๋มาโดยตลอด ถ้าต้องตากแดดเป็นเวลานานผิวจะแห้งและคล้ำ

นี่หยูซือห้านเกลียดชังรูปร่างหน้าตาของเขาอย่างเห็นได้ชัด

หยูซือห้านตอบอย่างดื้อด้านมาก “ดูขัดหูขัดตา”

กู้ซึง “……”อยากจะฆ่ามันให้ตายจริงๆ

เขายกหมัดขึ้นต้องการจะเข้าไปต่อยหยูซือห้าน แต่ว่าบอดี้การ์ดนั้นรวดเร็วกว่า จับเขาขนาบข้างทั้งซ้ายและขวาชนิดที่ว่าไม่สามารถขัดขืนได้ แล้วก็ลากเขาไปทางเสาด้านข้าง

เย้นหว่านอึ้งไป ไม่คิดเลยว่าหยูซือห้านจะเปลี่ยนหน้าได้รวดเร็วขนาดนี้!

เธอหงุดหงิด แล้วก็เข้าไปดึงกู้ซึงไว้ อยากจะผลักพวกบอดี้การ์ดออกไป

“พวกนายปล่อยเขานะ”

แต่ว่าเย้นหว่านยังไม่ทันจะได้แตะกู้ซึง ก็มีสาวใช้ทั้งสองคนเดินมาด้านข้าง แล้วก็ดึงเธอไว้