สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 543

บทที่ 543 ปลดโห้หลีเฉิน

หยูซือห้านเห็นสีหน้าซีดเซียวของเย้นหว่านแล้ว มุมปากยกขึ้นอย่างรื่นรมย์ เขาใจดีอธิบายให้เธอฟัง

“กฎของตระกูลหยู แต่ไหนแต่ไรล้วนไม่ตายก็ไม่เปลี่ยนผู้สืบทอดตระกูล แต่ถ้าเกิดข้อยกเว้น งั้นเพื่อป้องกันถูกผู้สืบทอดตระกูลที่ถูกปลดต่อไปไม่ตายใจ กระทบตำแหน่งของผู้สืบทอดตระกูลคนใหม่

เพราะฉะนั้น ถึงผู้สืบทอดตระกูลที่ถูกปลดตำแหน่งไม่ตาย ก็จะต้องถูกลงทัณฑ์ทรมานทั่วร่างกาย เขาจะขาขาด แขนขาด และมีลูกมีหลานไม่ได้”

เหลือแค่ชีวิตและยืดลมหายใจเฮือกสุดท้ายไว้!

เย้นหว่านสูดหายใจเข้าทางปาก ตกใจจนร่างกายสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

เธอไม่กล้าคิด โห้หลีเฉินกำลังจะถูกปฏิบัติแบบนี้......

แขนขาด ขาขาด มีลูกมีหลานไม่ได้!

“โห้หลีเฉินจะไม่ถูกปลดหรอก”เสียงของเย้นหว่านสั่นคลอน “ถึงตายฉันก็ไม่แต่งงานกับคุณหรอก”

ขอแค่เธอไม่แต่งงานกับหยูซือห้าน ตระกูลหยูก็จะไม่มีคนมาเป็นผู้สืบทอดตระกูลแทน โห้หลีเฉินจะได้รับแค่โทษหนัก แต่จะไม่ถูกปลด

เธอจะขัดขวางเรื่องนี้อย่างไม่คำหนึ่งอะไรทั้งสิ้นแน่นอน

ในหัวของเย้นหว่านเพิ่งเกิดความคิดอย่างนี้ขึ้น ข้างกายกลับมีเสียงที่เหมือนปีศาจของหยูซือห้านดังขึ้น

“ตอนนี้ไม่ว่าคุณจะทำอะไร มันก็สายไปแล้ว”

เย้นหว่านแข็งทื่อไปทั้งตัว หมายความว่ายังไง?

เธอเงยหน้าขึ้นมาอย่างตื่นตกใจ ก็เห็นภาพกล้องวงจรปิดที่เสียงดังโหวกเหวก มีผู้ชายวัยกลางคนที่หน้าตาเหมือนพ่อบ้านคนหนึ่ง ได้ยกของอย่างหนึ่งเดินมาที่ตรงหน้าของหัวหน้าตระกูลอย่างเคร่งขรึม

เขาพูดอย่างสุภาพเรียบร้อย “คุณท่านครับ นี่เป็นของที่คุณชายหยูซือห้านให้คุณท่านครับ บอกว่าสำคัญมาก”

พ่อบ้านเป็นคนข้างกายของหยูฉู่สอง แต่ไหนแต่ไรแยกแยะลำดับความสำคัญของเรื่องได้ดีที่สุด ของชิ้นนี้จะต้องสำคัญมากแน่นอน ไม่งั้นไม่เอาเข้ามาในขณะที่กำลังประชุมอยู่หรอก

หยูฉู่สองไม่มีการลังเล เขาได้ยื่นมือ “เอามา”

พ่อบ้านรีบเดินไปข้างหน้า เปิดกล่องออก เอาปากกาอัดเสียงที่อยู่ด้านในยื่นไปที่มือของหยูฉู่สอง

หยูฉู่สองมองดูปากกาอัดเสียง ได้สำรวจด้วยสายตาเฉียบคม อาวุโสที่นั่งอยู่ข้างล่างเปิดปากพูด “ในเมื่อหยูซือห้านส่งของมาในเวลานี้ บางทีอาจจะเกี่ยวข้องกับประเด็นที่เราพูดอยู่ก็ได้ ลองเปิดฟังดูเถอะว่าคืออะไร”

ส่งมาในที่สาธารณะ ย่อมไม่มีเนื้อหาอะไรที่ลับลมคมในอยู่แล้ว

บางที วัตถุประสงค์ของหยูซือห้านก็คือให้ทุกคนต่างก็ได้ยินกันหมด

หยูฉู่สองแค่ลังเลไปเสี้ยววินาที ก็ได้กดปุ่มปากกาอัดเสียงต่อหน้าทุกคนแล้ว

เสียงที่อยู่ในปากกาก้องมาอย่างชัดเจน

“เย้นหว่าน แต่งงานกับผมนะครับ?”

“โอเคค่ะ”

“ผมใส่แหวนให้คุณครับ”

“ค่ะ”

..........

ไม่ได้เหนือความคาดหมายเลยสักนิด เสียงนี้เป็นคำพูดที่หยูซือห้านแอบอัดไว้ตอนที่ขอแต่งงาน

เปิดออกมาอย่างนี้ เสียงได้ผ่านการตัดต่อมาเรียบร้อยแล้ว สามารถฟังออกว่าเป็นเสียงของหยูซือห้าน แต่เสียงของเย้นหว่านชัดเจนกว่า

เย้นหว่านยืนอยู่หน้าจอโปรเจคเตอร์อย่างแข็งทื่อ สีหน้าซีดเหมือนไข่ต้ม หัวใจตกลงไปในเหวลึกทีละนิดๆ

เสียงอัดสั้นมาก แป๊บเดียวก็ฟังจบแล้ว

แต่กลับเหมือนก้อนหินที่โยนเข้าไปในทะเลสาบที่เงียบสงบ มีน้ำที่กระเซ็นเป็นชั้นๆ

มีอาวุโสคนหนึ่งถามทันทีว่า “นี่ก็คือคลิปเสียงที่หยูซือห้านขอเย้นหว่านแต่งงาน?”

พ่อบ้านผ่านการอนุมัติ จึงหันมาพยักหน้า “ใช่ครับ คุณชายเย้นได้ขอคุณเย้นแต่งงานสำเร็จแล้วครับ ถ้าไม่เกิดเหตุสุดวิสัยอะไร วันนี้ก็สามารถจดทะเบียนสมรสกันแล้วครับ”

คำพูดนี้คือระเบิดลูกใหญ่ชัดๆ

ทั้งห้องประชุมได้เดือดพลุ่งพล่าน

อาวุโสหลายท่านอดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นมาพูดด้วยความตื่นเต้น “จริงเหรอเนี่ย? หยูซือห้านขอแต่งงานสำเร็จแล้ว และกำลังจะแต่งงานกับเย้นหว่าน?”

“ดีจังเลย! หยูซือห้านไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังจริงๆ ได้แต่งงานกับเย้นหว่านแล้ว!”

“พอเป็นแบบนี้ปุ๊บ ความสัมพันธ์ของพวกเรากับตระกูลเย้นก็เหนียวแน่นแล้ว ความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมาเป็นร้อยปีก็ไม่ได้ตัดขาดอยู่ในมือของพวกเรา”

พวกอาวุโสทั้งดีใจและตื่นเต้น

หัวใจของเย้นหว่านกลับจมเข้าไปในก้นทะเลสาบที่หนาวเหน็บ มองไม่เห็นแสงสว่างอีกต่อไป