สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 550

บทที่ 550 กินซะ

“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ ฉันรับรองว่ายานี้ไม่ทำให้เขาตายแน่”

หยูซือห้านหยิบขวดยาหมุนเล่นอยู่ในมือแล้วหัวเราะอย่างร้ายกาจ

“ยานี้ก็แค่กินแล้วทำให้โห้หลีเฉินไม่สามารถมีลูกหลานไว้สืบทอดตระกูลก็แค่นั้นเอง”

ไม่มีลูกหลานสืบทอดตระกูล？

นี่เป็นยาอะไร？

เย้นหว่านตกใจลืมตาโตและรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว

หยูซือห้านอธิบายให้เธอฟังอย่างมีน้ำใจ“ก็ยาที่ช่วยให้ผู้ชายเสื่อมสมรรถภาพทางเพศไงล่ะ ผู้ชายที่กินยานี้เข้าไปแล้ว ชาตินี้ก็จะไม่สามารถมีลูกของตัวเองได้อีก ！”

“โห้หลีเฉิน ถ้าหากแกไม่สามารถมีลูกได้อีก แกก็จะหลุดพ้นจากตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลในตระกูลหยูไป ถ้าหากแกสูญเสียความสามารถในการแข่งขัน ฉันก็ไม่ต้องฆ่าแกและไว้ชีวิตแก ด้วย แกต้องขอบคุณฉันถึงจะถูกนะ”

ยาเสื่อมสมรรถภาพทำให้คนมีลูกไม่ได้งั้นหรอ นี่โหดร้ายและร้ายกาจยิ่งกว่าฆ่าคนเสียอีก

เย้นหว่านโกรธจนตัวสั่น เธอรีบเข้าไปขวางอยู่ตรงหน้าของโห้หลีเฉิน

พูดด้วยน้ำเสียงเข้มและจริงจัง“ฉันไม่ยอมให้คุณกินยานี้เด็ดขาด！ถ้าคุณกินล่ะก็ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณเลย！”

โห้หลีเฉินยักคิ้วเล็กน้อย แล้วคำพูดที่หยอกล้อก็ได้ออกจากริมฝีปากบางของเขา

“ที่คุณเป็นห่วงขนาดนี้ เป็นเพราะกลัวว่าวันข้างหน้า ผมจะทำให้คุณตั้งท้องไม่ได้ใช่มั้ยเนี่ย？”

เย้นหว่านอึ้งไปครู่หนึ่ง แล้วหน้าก็แดงขึ้นในทันที

เธอห่วงถึงอนาคตของเขา แต่เขากลับโยนมาถึงตัวเธอจนได้

“ฉัน ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉัน……”

เย้นหว่านอ้ำๆอึ้งๆ ไม่รู้ควรอธิบายยังไง

หยูซือห้านเห็นโห้หลีเฉินยังจะมีอารมณ์ขำได้อีก อารมณ์เสียในทันที

เขาเป็นคนที่เห็นโห้หลีเฉินมีความสุขไม่ได้

หยูซือห้านรีบตะคอกอย่างเย็นชา “จะกินหรือไม่กิน？ลูกผู้ชายหน่อย！”

ระหว่างพูดเขาก็โยนขวดยาที่อยู่ในมือไปทางโห้หลีเฉิน

และโห้หลีเฉินก็ยกมือรับขวดยาไว้อย่างแม่นยำ

ส่วนเย้นหว่านตัวแข็งทื่อไปในทันที

เธอก็รีบยกมือไปแย่งขวดยานั้น แล้วน้ำเสียงพูดอย่างหนักแน่น“ฉันไม่ให้คุณกินนะ！”

เธอยอมที่จะให้หยูซือห้านคลายปุ่มกดรีโมทนั่นดีกว่า

แต่ถ้าโห้หลีเฉินกินยานี้ไปแล้ว เป็นเรื่องที่ส่งผลต่อชีวิตของเขาตลอดชีวิตเลยนะ สำหรับผู้ชายแล้ว ถ้าเสื่อมสมรรถภาพทางเพศไม่สามารถมีลูกได้ มันเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมากเลยนะ？

และอีกอย่างถ้ามีลูกไม่ได้ โห้หลีเฉินก็จะเสียตำแหน่งคนรับช่วงต่อของตระกูลหยูไป นั้นสิ่งที่รอเขาอยู่ ก็คือถูกตระกูลหยูขับออกจากตระกูล

ผลลัพธ์แบบนี้ เธอรับผิดชอบไม่ไหวหรอกนะ

โห้หลีเฉินยกขวดยาอยู่เหนือศีรษะ หลบเลี่ยงมือเล็กๆของเย้นหว่านได้อย่างง่ายดาย

เขามองหน้าเธออย่างจริงจัง แล้วปลอบใจเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“เย้นหว่าน สำหรับผมแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญเท่าความปลอดภัยของคุณหรอกนะ”

ก็แค่กินยาแค่นี้ เขาไม่มีอะไรต้องลังเลเลย

พูดจบ เขาก็เปิดขวดยาแล้วเทยาที่มีอยู่เม็ดเดียวเข้าไปในปากโดยตรง

ลูกกระเดือกขึ้นลงแล้วกลืนลงไปทันที

เย้นหว่านลืมตาโตแล้วมองเขาอย่างตกใจทำอะไรไม่ถูก ตัวเธอแข็งทื่อเหมือนท่อนไม้ไปทั้งคน

เขากลืนมันเข้าไปแล้ว！

กลืนโดยไม่ลังเล！

กลืนต่อหน้าของเธอแบบนี้！

หัวใจของเย้นหว่านราวกับหยุดเต้นในทันที ตรงหน้าเธอมืดไปหมด

โห้หลีเฉินรู้ว่าเขาทำอะไรอยู่หรือเปล่า เขาต้องแรกกับอะไรเขารู้มั้ย？！

เธออ่อนแรงไปทั้งคน ร่างกายเซไปมาจะล้มมิล้มแหล่ แทบจะยืนไม่ไหว

โห้หลีเฉินรีบจับเธอไว้ แล้วกอดเธอไว้ในอ้อมกอดของเขา ราวกับว่าคนที่ได้รับบาดเจ็บไม่ใช่ตัวเขาอย่างงั้น แถมเขายังปลอบโยนเธออย่างอ่อนโยน

“ผมไม่เป็นอะไรจริงๆ ผม.......เออ.......”

สีหน้าของเขาขาวซีดทันที แล้วเหงื่อก็ไหลท่วม

รูปร่างที่สูงใหญ่ของโห้หลีเฉินเสียการทรงตัว ท้องของเขาๆทันใดนั้นร่างกายของเขาก็โค้งงอแล้วขดตัวทันที