สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 576

บทที่ 576 ถูกล้อมไว้หมดแล้ว

โรเจสชี้ไปทางถนนเส้นเล็กๆ ที่มีหญ้ารกทึบบริเวณด้านหน้า “เดินออกไปจากตรงนี้ ก็จะห่างจากเมืองนี้แล้ว ฉันจะพาคุณไปปักหลักอีกที่หนึ่งก่อน ในระยะสั้นๆ พวกเขาไม่สามารถหาเจอได้”

ขนาดที่ปักหลักอีกแห่งหนึ่ง ก็ได้จัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว

ก่อนหน้าที่กู้ซึงจะไป ก็ได้คิดไว้อย่างรอบคอบได้ขนาดนี้

เย้นหว่านขมวดคิ้วเข้าหากัน พลันคิดว่า ตอนที่กู้ซึงไปนั้น ก็รู้ตนเองว่ามีความเป็นไปได้มากที่จะกลับมาไม่ได้ ดังนั้นเลยได้จัดเตรียมทางหนีทีไล่ให้กับเธอไว้ตั้งมากมาย

เธอติดหนี้บุญคุณกู้ซึงไว้มากมายเหลือเกิน

เย้นหว่านเก็บงำความรู้สึกผิดอันหนักหน่วงอยู่ในใจ พร้อมทั้งพูดกับโรเจสอย่างจริงใจ “รบกวนคุณแล้วแหละ”

“ไม่เป็นไร อีกอย่าง ฉันก็ไม่ได้ทำฟรีๆ กู้ซึงให้เงินฉันไว้ก็ไม่น้อย เพียงพอที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตฉันไปชั่วชีวิต”

โรเจสยิ้มอย่างจริงใจ ไม่ได้มีการปกปิดอะไรเอาไว้สักนิด

นี่คือการช่วยเหลือ ยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นข้อตกลง

สรุปก็คือเย้นหว่านก็ยังซาบซึ้งใจอยู่ดี เธอสงสัยอยู่ชั่วครู่ พลันถามทันที “”

“คุณรู้ไหมตอนนี้กู้ซึงเป็นอย่างไรบ้าง?”

นัยน์ตาโรเจสทอประกายความหนักใจ พลันเอ่ยความเคร่งขรึม “ไม่แน่ชัด เขาแค่บอกว่ากับฉันว่า ถ้าเขาไม่ได้กลับมา ต้องพาพวกคุณออกไปให้ได้ พร้อมทั้งดูแลพวกคุณด้วย”

เย้นหว่านเริ่มแสดงอาการหมดหวังขึ้นมาเล็กน้อย

โรเจสเองก็ไม่รู้สภาพของกู้ซึงในเวลานี้เช่นกัน ขนาดจะไปสอบถามคนยังไม่มีใครให้ถามเลย

เธอสงสัยอยู่ชั่วครู่ ถึงได้อ้าปากถามอย่างประหม่า

“รอให้พวกเราออกไปจากที่นี่ ได้อย่างปลอดภัยแล้ว คุณสามารถช่วยฉันไปถามบรรดาเพื่อนๆ ของคุณหน่อยได้ไหมว่า ตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับกู้ซึง? แค่รู้ข่าวสักนิดก็ดีมากแล้ว”

โรเจสกำลังจะตอบคำถาม เวลานั้นเอง พลันมีเสียงประหลาดของผู้ชายและเย็นชาเป็นอย่างมากดังมาแต่ไกล

“ไม่ต้องไปสอบถามแล้ว ฉันจะบอกทุกอย่างกับแกเอง ว่ากู้ซึง ตกลง! แล้ว! มันเป็นยังไง!”

คำสามคำสุดท้าย ราวกับมันพ่นออกมาจากช่องไรฟัน ทุกตัวอักษรมันถูกเค้นออกมา

เป็นคำพูดที่แสดงความเป็นศัตรูอย่างเต็มเปี่ยม จนทำให้ร่างกายของเย้นหว่านแข็งทื่อทันที

เธอหันศีรษะกลับไปมองอย่างตื่นตกใจ พลันเห็นว่าด้านหน้าของถนนเส้นที่มีหญ้ารก มีผู้ชายที่กำลังนั่งอยู่บนรถเข็นอยู่หนึ่งคน!

บนใบหน้าของเขาพันผ้าก๊อซพันแผลเอาไว้อย่างหนามาก เห็นแค่ดวงกับปากที่โผล่ออกมา บนลำคอ พร้อมทั้งมีเครื่องช่วยพูดขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มาก หลังจากที่เขาพูดแล้ว มันก็ขยับตามเล็กน้อย จนทำให้เสียงเหมือนเครื่องจักร

เขาถูกพันอยู่เช่นนี้ จนไม่สามารถมองเห็นหน้าตารูปพรรณสัณฐานเลย แม้ว่าเขาจะแหลกสลายเป็นผุยผงก็ตาม เย้นหว่านก็จำได้ว่าเขาคือใคร

หยูซือห้าน!

ที่แท้เขายังไม่ตาย!

อีกอย่าง เธอคิดว่าสามารถหนีรอดแล้วเชียว แต่หยูซือห้านดันมาดักล้อมที่นี่แล้ว!

มาดักปิดทางหนีทีไล่ของเธอ ต่อหน้าต่อตา!

ขนาดฝ่าเท้าเย้นหว่านยังรู้สึกหนาวขึ้น ร่างกายแข็งทื่อจนหนักหน่วง ความรู้ผิดหมดหนทางมันเริ่มพุ่งกระโจนออกมาเป็นระลอก ราวกับต้องการบดขยี้เธอ

โรเจสรีบกางแขนออกทั้งสองข้างเพื่อขวางตัวของโห้หลีเฉินไว้ทางด้านหน้า พร้อมทั้งพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม

“ฉันขวางเขาไว้เอาเอง คุณรีบหนีไป”

เย้นหว่านจ้องมองผู้ชายที่อยู่ด้านหน้าอย่างแปลกใจ แม้ว่าจะเจอหน้ากันแค่ครั้งเดียว แต่เขาก็รับคำสั่งฝากฝังมาจากกู้ซึงให้เข้ามาช่วยเหลือ แต่ในเวลาสำคัญขณะนี้ ยังทุ่มเทได้มากขนาดนี้

เย้นหว่านซาบซึ้งใจมาก สิ่งที่มากกว่านั้น มันคือการทำอะไรไม่ถูก

หยูซือห้านได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ ตัวเขาเองคงเดินเหินไม่สะดวก เขาคงไม่ปรากฏตัวที่นี่คนเดียวแน่นอน

ลูกน้องของเขา บรรดาสาวรับใช้อันโหดเหี้ยมหลายคนนั้น ก็ต้องอยู่ในละแวกนี้ด้วย

ไม่แน่พวกเขาถูกล้อมไว้หมดแล้ว

และยังจะหนีไปทางไหนได้อีกเล่า?

เย้นหว่านตบบ่าของโรเจส และพูดว่า “หนีไม่รอดแล้วแหละ คุณหนีไปก่อนเถอะ ไม่ต้องสนใจพวกเราหรอก”

เกรงว่า เขาต้องมาเหน็ดเหนื่อยไปด้วย

โรเจสส่ายหน้าปฏิเสธ แถมยังยืนอยู่ท่าเดิมไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

เขาพูดว่า “ฉันเป็นผู้ชายแท้ แล้วจะมาวิ่งหนีแล้วทิ้งพวกคุณเอาไว้เหรอ? ให้ฉันจัดการเอง ฉันเคยเรียนเทควันโด ฉันสามารถปกป้องพวกคุณได้”

“ชิ หรือว่าฉันมันอ่อนโยนเกินไป ถึงทำให้พวกแกกล้ามาไม่เชื่อฟังฉันอีกเหรอ?”