สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 577

บทที่577 คือใครกัน

เย้นหว่านขนลุกชันทั้งตัว เส้นผมตั้งโด่ ด้วยความหนาวเหน็บ

หยูซือห้านต้องการฆ่าโห้หลีเฉินอย่างเปิดเผย!

ด้วยสภาพของโห้หลีเฉินในเวลานี้ เมื่อตกไปอยู่ในมือของเขาแล้ว โอกาสที่จะรอดเพียงน้อยนิดก็ไม่เหลือแล้ว

เธอไม่อาจจินตนาการได้ ถึงสภาพของโห้หลีเฉิน ถูกมีดแทงเข้าร่างกายต่อหน้าต่อตาเธอ

เธอต้องบ้าอย่างแน่นอน

“แกกล้า ถ้าแกเริ่มลงมือกับโห้หลีเฉิน ฉันจะฆ่าแกก่อน”

มือเปล่าอีกข้างของเย้นหว่าน ก็ควานหามีดปอกผลไม้อันแหลมคมออกมาจากกระเป๋า

เธอพกมา ตอนที่เธอหนีออกจากประตู

ไม่คิดเลยว่า แวบเดียวก็สามารถใช้งานได้แล้ว แถมยังใช้งานแบบมีเลือดมากมายขนาดนี้

“อยากจะตายไปพร้อมกับฉัน ก็ต้องดูว่าแกจะมีคุณสมบัตินี้ไหม”

หยูซือห้านแสยะยิ้มถากถางอย่างเย็นชา

นิ้วมือ ชี้ไปทางผู้หญิงสองคนนั้นที่เพิ่งฆ่าโรเจสไป จากนั้นก็เดินมาทางเย้นหว่านหน้าตาขึงขัง

โรเจสเคยเรียนเทควันโดมา แต่ว่าฝีมือนั้นน้อยไปหน่อย ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับสาวใช้สองสาว ก็ถูกฆ่าตายแค่เสี้ยววินาที!

เย้นหว่านไม่มีความเป็นได้สักนิด ที่จะชนะพวกเธอทั้งสองคน

ทว่าได้แต่ยืนหมดหนทางหนี เธอไม่สามารถถอยหลังกลับแล้ว เพราะว่าบนตัวเธอยังต้องแบก ชีวิตของโห้หลีเฉินเอาไว้!

สีหน้าของเย้นหว่านกระวนกระวายใจ จนกัดฟันไว้แน่น มืออีกข้างก็ตวัดมีดไปมา

“พวกแกอย่าเข้ามา อย่าเข้ามา!”

เธอมีความสามารถใช้การสะบัดไปมา พร้อมทั้งการใช้ความเร็ว ถ้าอีกฝ่ายไม่ทันระวัง แล้วยังดื้อด้านอยากจะเข้ามาจับคน ก็จะโดนมันบาดจนได้รับบาดเจ็บโดยง่าย

โดยคนทั่วไปนั้น ต่างไม่เลือกที่จะดื้อด้านเข้ามาหา

ทว่า หนึ่งในหญิงสาวกลับยื่นมือออกมาทันที แถมไม่หลบหลีกมีดปอกผลไม้อันแหลมคมเลย เดินมุ่งหน้ามาหาเย้นหว่านทันที

ท่าฟาดฟันมีดอันหวาดหวั่นของเย้นหว่าน ก็บาดลงบนแขนของหญิงสาว

บาดแผลบาดลึกลงจนเห็นเป็นแผล พร้อมทั้งเลือดสดไหลออกมา

ทว่าหญิงสาวทำเหมือนไม่รู้จักความเจ็บปวดเช่นนั้น เพราะไม่มีการดึงมือของตนเองกลับไปเลย

แถมยังใช้แขนข้างที่ได้รับบาดเจ็บนั้น คว้าข้อมือของเย้นหว่านเอาไว้

พละกำลังอันแกร่งกล้า บีบจนกระดูกของเย้นหว่านจะขาดเป็นสองท่อน

เธอเจ็บจนต้องสูดลมหายใจเข้า พร้อมทั้งมองออกไปด้วยความหวาดกลัวและหมดหวัง เมื่อเห็นว่ามืออีกข้างหนึ่งของหญิงสาว ดึงมีดปอกผลไม้ออกไป

ตอนนี้อาวุธเพียงสิ่งที่สามารถปกป้องเธอได้ ไม่มีแล้ว

ใบหน้าของเย้นหว่านซีดเผือด ความทั้งหวาดกลัวมาก

ในเวลาเดียวกัน มืออีกข้างหนึ่งผู้หญิง ก็คว้าตัวของโห้หลีเฉินทันที

เย้นหว่านแผดเสียงกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว “อย่าแตะต้องตัวเขา!”

เธอไม่สนใจข้อมือของตนเองที่ถูกผู้หญิงบีบไว้แน่นอยู่เลยสักนิด พลางใช้เท้าข้างหนึ่งถีบไปทางผู้หญิงอีกคนนั้นทันที

ส่วนผู้หญิงอีกคนที่ขมวดคิ้วอยู่พลันหลบหลีกทันควัน

จากนั้น ก็ใช้สายตาอันโหดเหี้ยมเย็นชาจ้องมองมาที่เย้นหว่าน “ฉันหมดความอดทนแล้ว ฉันจะจัดการสั่งสอนแกก่อนสักรอบ”

พูดไปเธอก็ใช้เท้าถีบตรงบริเวณท้องน้อยของเย็นหว่านอย่างไม่มีการลังเลแต่อย่างใด

ฝ่าเท้านั้นมันมีพละกำลังมากมายยิ่งนัก เย้นหว่านถูกถีบ วินาทีนั้นก็รู้สึกเจ็บปวดรุนแรงมาก ร่างกายทนสภาพไม่ไหวจนซวนเซไปด้านหลังจนใกล้จะล้ม

ทว่าที่ไหล่ของเธอนั้น ยังแบกโห้หลีเฉินอยู่

ถ้าเธอล้มลง ก้อนหินตามพื้นพวกนั้น ก็จะทำให้ร่างกายอันอ่อนแอของโห้หลีเฉินได้รับบาดเจ็บจนเป็นแผล

เย้นหว่านได้แต่กัดฟันอดทนเอาไว้ ก็ไม่รู้ว่าไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ที่ยืนทรงตัว อยู่ที่เดิมได้เป็นอย่างดี

ความเจ็บปวดตรงช่องท้องของเธอ จนทำให้ใบหน้าซีดเผือด

ส่วนสติสัมปชัญญะเข้มแข็งไม่ยอมแพ้อย่างเต็มเปี่ยม

หยูซือห้านหรี่ตามอง นัยน์ตานั้นฉายแววตาอันดูถูกและร้ายกาจออกมา

เหมือนว่าเขาสัมผัสของเล่นที่ดูโหดร้ายได้ เลยยิ้มพูด “อย่าเพิ่งไปแตะต้องโห้หลีเฉิน ฉันอยากเห็นจริงๆ เย้นกว่านจะทนได้สักกี่น้ำ เพื่อที่จะปกป้องโห้หลีเฉินเอาไว้”

เขาย่อมชัดเจนดีว่า พละกำลังของลูกน้องของตนเองนั้นมือหนักขนาดไหน

ถ้าปกติแล้ว แค่ถีบออกไปแค่เท้าเดียวก็สามารถทำให้ตัวของเย้นหว่านกระเด็นจนกลิ้งอยู่บนพื้นแล้ว ขนาดจะลุกขึ้นยังไม่ปัญญาแล้ว นั่นก็คือเป็นการเอาชีวิตเธอไปครึ่งหนึ่ง