สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 579

บทที่ 579 มาสิ พินาศไปพร้อมกัน

“ใช้ความเงียบดูสถานการณ์”

โห้หลีเฉินพูดออกมาประโยคหนึ่งอย่างเงียบขรึม พลางพิงเย้นหว่านเอาไว้ แต่ก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม

กระทั่งแนวสายตา ไม่ได้หมุนตามตัวหญิงสาวที่ขยับเขยื้อนไปเลย

ราวกับสามารถควบคุมทุกอย่างอยู่ในมือแล้ว ส่วนตัวเธอนั้น ก็แค่ตัวโจ๊กเกอร์อันส่วนชั่วร้ายที่กำลังเล่นเกมอยู่เท่านั้นเอง

หญิงสาวจ้องมองท่าทางของโห้หลีเฉิน จนรู้สึกได้ว่าด้านหลังผุดเม็ดเหงื่อเย็นๆ ออกมาอย่างบ้าคลั่ง

ในใจเริ่มวิตก ขาดความมั่นใจ

หรือว่าโห้หลีเฉินฝีมือเก่งขนาดนั้นจริงๆ?

หรือว่า เขาก็แค่แสร้งทำทีว่าเก่ง เพื่อที่จะได้ทำให้เธอเขวเหรอ?

ตอนนี้เขากับเย้นหว่านหมดทางหนีทีไล่แล้ว ดูล้อมเหมือนลูกแกะ ต้องแกล้งเสแสร้งทำใจดีสู้เสือแน่นอน

หญิงสาวคิดอยู่ในใจ จนความร้ายกาจฮึกเหิมขึ้นมา

จริงเท็จแค่ไหน เดี๋ยวก็รู้

เธอเดินอ้อมจนไปยืนอยู่ด้านหลังของโห้หลีเฉิน พอดีกับเป็นตำแหน่งมุมอับของเขาพอดี เธอไม่ลังเลสักนิด พลันรีบลงมือทันที กำปั้นอันหนักหน่วงพุ่งกระทบบริเวณด้านหลังของโห้หลีเฉิน

พละกำลังมหาศาล ไม่อาจต้านทานได้

เมื่อกระทบตัวโห้หลีเฉินไม่ตายก็พิการทันที

กำปั้นอันหนักทรงพลัง ความเร็วชั่วพริบตาเดียว พุ่งชนห่างจากโห้หลีเฉินมาเกินนิ้ว

เห็นกับตาว่าจะกระทบบริเวณสันหลังของโห้หลีเฉิน——

ทันใดนั้น โห้หลีเฉินที่พิงเย้นหว่านอยู่ ก็ปล่อยตัวออกจากเย้นหว่านทันที พลันพลิกหันหลังกลับมา 90 องศา อีกทั้งใช้ฝ่ามือขนาดใหญ่ กุมกำหมัดของหญิงสาวเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย

จากนั้น ก็มีเสียงกระดูกแตกละเอียดดัง “กรอบแกรบ”

เห็นแค่ว่าโห้หลีเฉินกุมกำปั้นของหญิงสาวเอาไว้ แค่ใช้แรงหมุนกลับ จนทำให้ข้อมือของผู้หญิง ถูกบิดจนเปลี่ยนรูปทรงไป จนกระดูกหัก

ใบหน้าเปลี่ยนไปเพราะความเจ็บปวดของหญิงสาว อีกทั้งยังตกใจราวกับตนเองเจอเข้ากับผี

เมื่อครู่เธอใช้ความเร็วมากในการจู่โจม พร้อมทั้งใช้มุมอับแถมยังยากด้วย มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ แม้ว่าจะเป็นคนที่สุขภาพร่างกายแข็งแรงดั่งคนปกติทั่ว แต่ก็ไม่สามารถตอบสนองกลับได้ทัน ไม่สามารถทนได้ ทว่าทั้งๆ ที่เห็นกันอยู่ว่าโห้หลีเฉินหมดหนทางแล้ว แต่กลับตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว แถมยังจับเธอเอาไว้อีก

เธอเป็นคนที่ร่ำเรียนศิลปะการป้องกันตัวมา เพราะฉะนั้นความสามารถกำลังแขนทรงพลัง แต่ว่าเมื่อตกมาอยู่ในมือของโห้หลีเฉิน ทว่ามันกลายเป็นเป็นเต้าหู้เละไปแทน พริบตาเดียวก็ถูกบีบจนแหลกเหลว

เธอสัมผัสได้ถึงการคุกคามของชีวิตอย่างแรงกล้า

เพียงเห็นสายตาอันเย็นเฉียบของโห้หลีเฉินที่จ้องมองมาที่เธอ ราวกับคนที่มองคนตายอยู่

น้ำเสียงของเขาเย็นเฉียบบางเบามาก “ฆ่าคน ยังไงก็ต้องชดใช้”

หมายความว่ายังไงกัน?

หญิงสาวตกตะลึง ยังไม่ทันคิดให้เข้าใจเลย พลันรู้สึกว่ากระดูกที่มือของตนเองนั้นมันแหลกละเอียดอีกครั้ง มันแตกจากตรงระหว่างกลาง จนแผ่ความรู้สึกทิ่มแทงออกมา

จนทำให้แขนขาด แถมยังมีพละกำลังอันมหาศาลที่กำลังกดทับอยู่ มันทิ่มแทงทะลุไปถึงหัวใจของเธออย่างแรงกล้า

หัวใจหยุดเต้น

หญิงสาวก้มหน้าลงด้วยอาการตัวแข็งทื่อ แล้วมองไปที่กระดูกมือของตนเองอย่างเงียบงัน ที่มันทิ่มลงบนหัวใจของตนเอง

เมื่อครู่เธอ ใช้วิธีเดียวกันนี้ ในการฆ่าคนจรจัดคนนั้น ....

ในเวลานี้ เธอก็ถูกโห้หลีเฉินใช้วิธีเดียวกัน ในการฆ่าเธอ

กรรมตามสนองเหรอ?

หญิงสาวยังไม่ทันแน่ชัด ดวงตาก็แน่นิ่งไป พร้อมทั้งล้มลงบนพื้นอย่างแรง

เย้นหว่านที่จ้องมองเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า กลิ่นคาวเลือดอันน่าสยดสยอง ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยเห็นภาพอันแสนน่าตกใจแบบนี้มาก่อนเลย ที่มาตายต่อหน้าเธอสามคน ติดๆ กันอยู่เรื่อยๆ

ทว่าท่ามกลางความสยองขวัญนั้น เธอไม่หวาดกลัวสักนิด เมื่อเห็นว่าหญิงสาวล้มไปกองกับพื้นแล้ว ความรู้สึกโมโหและจงเกลียดจงชังที่อัดอั้นในใจของเธอนั้น มันปลอดโปร่งขึ้นมาเยอะ

พวกเธอสมควรตาย

โห้หลีเฉินช่วยเธอแก้แค้นแทนโรเจสแล้ว

หยูซือห้านเห็นลูกน้องอันเก่งฉกาจของเขาทั้งสองคน ถูกโห้หลีเฉินใช้วิธีการจัดการจนเสียชีวิต จนโกรธเกลียดจนอดไม่ได้ที่จะกระโดดขึ้นมาเพื่อฆ่าโห้หลีเฉินด้วยตัวของตัวเอง