บทที่598 มีลูกไม่ได้ ลูก
สายตาของเขามองไปที่แขนซ้ายของโห้หลีเฉินมีเลือดไหลลงมาที่ข้อมือ ทำให้เปรอะเปื้อนเสื้อเชิ้ตสีขาว
เขาพูดเยาะเย้ย “ทำไมเพื่อที่จะอยู่ที่นี่สักพัก จงใจทำให้แผลเปิดอีกหรือไง”
โห้หลีเฉินมองลงไปที่หลังมือของเขาสีหน้าไม่แยแส
เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อเช็ดเลือดที่แขนอย่างลวก ๆ แล้วพูดเบา ๆ ว่า
“การบาดเจ็บเล็กน้อยนี้หากฉีกขาดอีกสิบครั้งจะหายเร็วกว่าการบาดเจ็บอื่น ๆ “
ดังนั้นจะไม่ทำให้ระยะเวลาในการรักษาของแผลหายช้าลงเพราะมัน
เขาไม่ได้ตั้งใจทำร้ายตัวเองเพียงเพื่อชะลออาการหายดีของได้ เขาแค่อยากให้เย้นหว่านได้นอนสบาย
ใบหน้าของเย้นโม่หลินเข้มขึ้นและดวงตาของเขาก็กะพริบอย่างไม่ชอบใจ
เขาพูดขึ้นเสียงอย่างเย็นชาและเพียงแค่มองออกไป
โห้หลีเฉินไม่ต้องการที่จะชะลอเวลาในการรักษาบาดแผล แต่ด้วยความจริงใจเพื่อให้คืนนี้เย้นหว่านนอนหลับสบายขึ้นเขาจึงไม่ลังเลที่จะแยกบาดแผล
พฤติกรรมของเขาแทบจะตีความได้อย่างชัดเจนว่าหมายถึงอะไรโดยการเอาใจใส่
เพียงแค่สิ่งเล็กน้อยนี้ไม่เพียงพอที่จะเปลี่ยนแปลงอะไร
มองที่โห้หลีเฉินด้วยสายตาที่บึ้งตึงและพูดว่า “ผมรู้ว่าคุณส่งใครมาทำอะไร คุณไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้น ผมจะตามหากู้จื่อเฟยเอง คุณไม่จำเป็นต้องแทรกแซงในเรื่องนี้ “
ไม่น่าแปลกใจๆ โห้หลีเฉินไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เย้นโม่หลินพูด
เขากล่าวว่า “ช่วยกันอีกแรงจะได้หาเธอเจอเร็วขึ้น”
หลังจากหยุดชั่วขณะ โห้หลีเฉินก็พูดอีกครั้ง “นอกจากนี้ที่ผมกำลังตามหากู้จื่อเฟย ก็เพื่อเย้นหว่านด้วยเหมือนกัน”
กู้จื่อเฟยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเย้นหว่าน ถ้าหาก กู้จื่อเฟยประสบอุบัติเหตุ เย้นหว่านจะต้องคิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุของเรื่อง เธอจะยิ่งรู้สึกโทษตัวเองมากแน่ๆ
เขาไม่อยากให้เย้นหว่านรู้สึกโทษตัวเอง
เย้นโม่หลินผงะไปชั่วขณะด้วยความประหลาดใจ โห้หลีเฉินทำทุกอย่างก็เพื่อเย้นหว่าน ทุกอย่างก็เพื่อเย้นหว่าน เธอสำคัญที่สุด
เย้นหว่านเองก็เหมือนกัน เธอทำอะไรต้องคิดถึงโห้หลีเฉินก่อนเหมือนกัน
เขาไม่เย้นโม่หลิน เข้าใจความรู้สึกระหว่างพวกเขาเลย
มองไปที่โห้หลีเฉินด้วยสายตาที่เคร่งเครียดลังเลก่อนจะพูดเบาๆ
“โห้หลีเฉินอันที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากเลย ด้วยเรื่องที่คุณเคยช่วยชีวิตเย้นหว่านไว้ ทางตระกูลเย้นของเราจะสนับสนุนคุณจนคุณได้เป็นผู้นำตระกูลหยู หาหญิงสาวที่เหมาะสมกับคุณให้ได้แต่งงานกับคุณในอนาคต ไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรอีกต่อไป
เมื่อเทียบกับการแต่งงานกับเย้นหว่าน ปล่อยไปตอนนี้คุณจะได้รับข้อดีมากกว่า”
เย้นโม่หลินมองไปที่โห้หลีเฉินอย่างจริงจังและพูดด้วยน้ำเสียงอย่างจริงจัง
นี่เป็นการวิเคราะห์และเป็นคำแนะนำสำหรับโห้หลีเฉิน
พ่อแม่ของเขาไม่เห็นด้วย เขาเองก็ไม่เห็นด้วย แต่โห้หลีเฉินก็ยังยืนกรานที่จะแต่งงานกับเย้นหว่าน แต่สำหรับนักธุรกิจแล้ว แบบนี้มันไม่เป็นผลดีเอาซะเลย
สูญเสียการสนับสนุนที่ได้รับจากคนที่เคยช่วยชีวิตไว้และสูญเสียโอกาสที่จะนั่งในฐานะหัวหน้าตระกูลหยู
สำหรับนักธุรกิจแล้วมันไม่คุ้มค่าเลย
ถ้าเป็นหยูซือห้านเขาคงยอมรับเงื่อนไขนี้โดยไม่ลังเล
การแสดงออกบนใบหน้าของโห้หลีเฉินไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย เขามองไปที่เย้นโม่หลินด้วยสีหน้าจริงจัง
ก่อนจะพูด“สำหรับผมมันโอเคที่จะสูญเสียผู้นำตระกูลหยูไป ผมแค่ต้องการเย้นหว่านคนเดียวเท่านั้น”
น้ำเสียงของเขาดูเหมือนไม่ใส่ใจ แต่มันกลับหนักแน่นและไม่สั่นคลอนเลยแม้แต่น้อย
เย้นโม่หลินมองหน้าโห้หลีเฉินอย่างไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะพูดคำเช่นนั้น
และดูเหมือนว่ามันจะมาจากก้นบึ้งของหัวใจจริงๆ
จริงๆแล้วเขารู้สึกว่าตำแหน่งหัวหน้าตระกูลหยูไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาเท่าเย้นหว่าน ระหว่างสาวงามกับตำแหน่ง เขาเลือกสาวงาม หรือจะเลือกทั้งสองอย่างเลยดี
แต่ไม่มีเรื่องง่ายเช่นนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...