บทที่ 624 ตรวจสอบเหรอ
“อะไรนะ”
ผู้คนต่างมีสีหน้าตื่นตกใจ ไม่อยากจะเชื่อ
หยูฉู่สองขมวดคิ้วอย่างแรง สายตามองโห้หลีเฉินอย่างสับสน ถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดว่า
“คำพูดนี้ของหยูซือห้าน หมายความว่าอะไร”
หยูซือห้านถูกปลดแล้ว ถ้าโห้หลีเฉินไม่สามารถให้กำเนิดทายาทได้ นับจากนี้ตระกูลหยูก็จะไม่เลี้ยงดูทายาทคนอื่นอีก แบบนี้ต่อไป ตระกูลหยูก็อาจจะไร้ผู้สืบสกุล
มือของเย้นหว่านที่กุมมือของโห้หลีเฉินเอาไว้ ก็จับแน่นขึ้นมาทันที
สีหน้าขาวซีดเหมือนกระดาษในชั่วพริบตา
วันที่ถูกบีบบังคับให้แต่งงานนั้น โห้หลีเฉินถูกหยูซือห้านวางยากินยาที่ทำให้เป็นหมันเพื่อช่วยเธอ ตอนนั้นที่ยาออกฤทธิ์ เจ็บปวดจนแทบขาดใจ
ช่วงที่ผ่านมานี้ เย้นหว่านพยายามลืมเรื่องนี้ ไม่อยากคิดยิ่งไม่อยากพูดถึง แค่อยากจะอยู่ด้วยกันสองคนจนแก่เฒ่ายิ่งดี
แต่กลับคิดไม่ถึงว่า หยูซือห้านจะพูดออกมา ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้
เย้นหว่านไม่สนใจเรื่องลูกได้ แต่เรื่องทายาทของตระกูลหนู กลับต้องมีลูกสืบสกุลจึงจะมีคุณสมบัติเป็นทายาทได้
ถ้าทำไม่ได้ โห้หลีเฉินก็ยังถูกปลด และยังต้องได้รับบทลงโทษที่ทารุณโหดร้าย
หลายครั้ง ที่เย้นหว่านเกลียดกฎระเบียบที่ไร้ความเมตตาปรานีของตระกูลหยู
“ไม่เป็นไร”
โห้หลีเฉินสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเย้นหว่าน เหล่มองไปที่เธอ สายตาลึกล้ำอบอุ่น “ยานั้นไม่ได้ออกฤทธิ์อย่างเต็มที่ภายในร่างกายของผม ป่ายฉีได้เจาะเลือดผมไปตรวจแล้ว ผลตรวจออกมา จึงจะรับรองได้ว่าตกลงมันทำลายทั้งหมดไปแล้วหรือยัง ยังสามารถมีลูกได้อีกหรือไม่”
ดังนั้น ตอนนี้ยังไม่สามารถมั่นใจได้
ความรู้สึกท้อแท้ในใจเย้นหว่าน ก็กลับมีความหวังขึ้นมา สายตาเธอเปล่งประกายไม่หยุด ในใจขึ้นๆลงๆกระวนกระวาย
และยังมีการสัมผัสที่น่าประหลาดใจ
ที่แท้ตอนที่เธอปิดปากไม่ยอมเอ่ยเรื่องนี้นั้น โห้หลีเฉินก็ได้ตรวจร่างกายกับป่ายฉีรู้แต่แรกว่ายังพอมีความหวัง เธอก็คงถามตั้งนานแล้ว ไม่ต้องมาทำให้เขาไม่สบายใจอยู่คนเดียว
เย้นหว่านจับมือโห้หลีเฉินแน่น แต่ละคำ หนักแน่นไม่หวั่นไหว
“ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร ฉันก็จะอยู่กับคุณ ตลอดชีวิต”
เสียงของเธอไม่ได้จงใจลดเสียงเบาลง คนที่อยู่ใกล้ต่างก็ได้ยิน
สายตาของโห้หลีเฉินอบอุ่น
สีหน้าของบรรดาผู้อาวุโสแต่ละคนของตระกูลหยูก็คิดพิจารณาในใจต่างไปแต่ละคน
สีหน้าของเย้นโม่หลิน แค่เพียงชั่วพริบตาก็ดำอย่างกับก้นหม้อ
สายตาที่มองโห้หลีเฉินและเย้นหว่านดำมืด ความโกรธที่อยู่ภายในพลุ่งพล่าน
เย้นหว่านก็ยังใจกว้างมากจริงๆ ต่อให้โห้หลีเฉินมีลูกไม่ได้ ก็ยังรักเขาไม่เสื่อมคลาย
คิดอย่างไร้เดียงสาเกินไปแล้ว!
น้องสาวช่างไร้เดียงสา ก็มีเพียงพี่ชายอย่างเขานี้มาเพื่อปกป้อง ถ้าโห้หลีเฉินเป็นหมัน ต่อให้เขาต้องใช้ไม้แข็งก็ต้องแยกพวกเขาออกจากกัน
“ไม่มีทางที่จะไม่ออกฤทธิ์ในร่างกาย! ยานั้นของฉันพอเข้าปากก็จะเริ่มออกฤทธิ์ทันที โห้หลีเฉินเพิ่งจะกินเข้าไปก็มีปฏิกิริยาอย่างเห็นได้ชัด ร่างของเขาถูกทำลายเสียหายแล้ว ไม่มีทางมีลูกได้ ไม่มีทางเด็ดขาด!”
หยูซือห้านตะเบ็งเสียง ตะโกนอย่างมั่นใจ
ในเมื่อตอนนี้เขาถูกเหยียมจมโคลนแล้ว เขาก็ไม่มีทางให้โห้หลีเฉินได้อยู่อย่างสงบสุข
“รอผลตรวจของป่ายฉีก่อน อย่างไรก็ตาม ผลเป็นอย่างไร ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับแก!”
เย้นโม่หลินเดินมาตรงหน้าหยูซือห้าน มองลงมาที่เขา
สายตาเย็นยะเยือกจนทำให้คนตกใจกลัว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...