บทที่ 623 การตัดสินสุดท้าย
ตระกูลเย้นกับตระกูลหยูไม่เหมือนกัน ผู้อาวุโสของตระกูลหยูค่อนข้างเยอะ ความสัมพันธ์ทางผลประโยชน์ซับซ้อน การตัดสินใจไม่ใช่เพียงหยูฉู่สองตัดสินได้เพียงคนเดียว
ส่วนตระกูลเย้น ล้วนเป็นเย้นเจิ้นจื๋อกุมอำนาจทั้งหมดเพียงคนเดียว ตัดสินใจอะไรก็ต้องเป็นไปตามนั้น
แม้เย้นโม่หลินจะเป็นเพียงแค่นายน้อย ไม่ได้เป็นทายาทโดยสมบูรณ์ แต่ตระกูลเย้นทั้งตระกูลกลับพร้อมใจสนับสนุนอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นเย้นเจิ้นจื๋อสองสามีภรรยารักทะนุถนอมเย้นหว่านมากกว่าเย้นโม่หลินเสียอีก
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเย้นหว่าน เย้นโม่หลินตัดสินใจจะเป็นศัตรูกับตระกูลหยู เย้นเจิ้นจื๋อสองสามีภรรยาคงไม่คัดค้านอย่างแน่นอน
ถึงเวลา เมื่อต้องเผชิญหน้าศัตรูอย่างตระกูลเย้น ทุกอย่างที่ต้องประสบและความเสียหายทั้งหมดที่ตระกูลหยูจะได้รับ ทั้งหมดล้วนน่าเศร้าอย่างคาดไม่ถึง
บรรดาผู้อาวุโสทนไม่ไหวทันที สีหน้าเคร่งเครียดเดินไปข้างๆหยูฉู่สอง พูดเสียงเบาว่า
“ท่านผู้นำ ไม่สามารถแตกหักกับตระกูลเย้นได้แน่นอน ลูกหลานพวกเราในอนาคต พอเจ็บป่วย ก็ต้องพึ่งพาอาศัยบุตรสาวของตระกูลเย้นช่วยชีวิตนะ”
“ใช่แล้ว นับตั้งแต่บรรพบุรุษจนถึงปัจจุบัน ตระกูลหยูของพวกเราก็มีความสัมพันธ์ทางผลประโยชน์ที่ดีต่อกันอย่างแยกไม่ออกกับตระกูลเย้น ถ้าแตกหักกัน เป็นความเสียหายที่ทั้งสองฝ่ายประเมินค่าไม่ได้!”
“ไม่ว่าจากในแง่ของผลประโยชน์ หรือจากลูกหลานในอนาคต พวกเราก็ไม่สามารถทำให้ตระกูลหยูทั้งตระกูลพลอยได้รับความเดือดร้อน เพราะหยูซือห้านคนเดียวได้”
“ใช่ กฎของครอบครัวระบุไว้อย่างชัดเจนว่า ผลประโยชน์ของครอบครัวเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่ว่าใครก็สามารถกำจัด ละทิ้งได้ ”
บรรดาผู้อาวุโสพูดกันคนละประโยค ยิ่งพูดก็ยิ่งหนักแน่น
สำหรับพวกเขาแล้ว การสนับสนุนหยูซือห้าน ก็ไม่อาจเทียบผลกับผลประโยชน์ระยะของตระกูลหยูได้
สีหน้าหยูฉู่สองคร่ำเคร่ง คิ้วขมวดแน่น
เขาเม้มริมฝีปากบางอย่างไร้ความเมตตา ไม่ได้เห็นด้วย และก็ไม่ได้ปฏิเสธ
ท่านอาวุโสผมสีเงินเห็นท่าอย่างนั้น ก็มีสีหน้าไม่สบายใจ รีบพูดกับหยูฉู่สองว่า
“ท่านผู้นำ การประชุมของตระกูลลงคะแนนเป็นเอกฉันท์ โห้หลีเฉินถูกถอด แต่งตั้งหยูซือห้านขึ้นมา หากตระกูลหยูของเราทอดทิ้งทายาทที่เราเลือกเองเพราะถูกข่มขู่คุกคาม ตั้งแต่วันนี้ต่อไป พวกเราตระกูลหยูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แล้วยังจะมีคุณสมบัติอะไรไปยืนอยู่ชั้นนำของโลก”
ผู้อาวุโสอีกท่านเดินออกมาอย่างไม่พอใจ ตำหนิว่า
“ท่านอาวุโสใหญ่ หรือว่าคุณจะยอมเห็นตระกูลหยูเป็นศัตรูกับตระกูลเย้นแบบนี้ ความปลอดภัยของลูกหลานในอนาคตไม่มีหลักประกัน ผลประโยชน์ได้รับความเสียหายทั้งหมด เศรษฐกิจถดถอยไปหลายร้อยปีเหรอ
ตอนนั้น พวกเรายิ่งไม่มีสิทธิ์ที่จะยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกด้วยซ้ำ”
บรรดาผู้อาวุโสส่วนใหญ่ ต่างก็ยืนอยู่ด้านหลังผู้อาวุโสที่กำลังพูดอยู่
ทัศนคติ ในทางเดียวกัน
เดิมท่านอาวุโสผมสีเงินที่ได้รับการสนับสนุนจากคนส่วนใหญ่ ตอนนี้กลับเห็นได้ชัดว่า หัวเดียวกระเทียมลีบแล้ว
หน้าเขาบิดเบี้ยว ท่าทางอารมณ์ดุร้ายน่ากลัว
หยูซือห้านมองเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ตรงหน้าดำมืด จิตใจที่ฝืนทนเข้มแข็งอยู่แทบจะแหลกสลาย
ริมฝีปากเขาสั่น กำลังคิดจะพูด เพื่อทวงสิทธิ์ให้ตนเอง ก็มีเสียงที่เกรี้ยวกราดดุดันดังขึ้นมาอีกเสียง
ผู้อาวุโสท่านหนึ่งพูดว่า “ทุกคนต่างก็รู้ คุณชายเย้นเป็นตัวแทนของตระกูลเย้น และเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไปใส่ร้ายหยูซือห้าน
แน่นอนว่าหยูซือห้านต้องทำเรื่องที่ไม่อาจให้อภัยได้ จึงทำให้ตระกูลเย้นโกรธจนบีบมาถึงที่นี่ ในเมื่อหยูซือห้านทำความผิดด้วยตัวเอง อย่างนั้นเขาก็ต้องรับผลที่ตามมาด้วยตนเอง!
ตระกูลหยูของเราเคร่งครัดในกฎระเบียบของตระกูล ไม่มีทางปกป้องเขาแน่นอน ส่วนโห้หลีเฉินในเมื่อไม่ได้ทำลายความสัมพันธ์ของตระกูลหยูและตระกูลเย้น ก็คือเป็นผู้บริสุทธิ์ การตัดสินใจปลดตำแหน่งทายาท ก็ค่อยประชุมกันอีก”
“ผมเห็นด้วย”
“ฉันก็เห็นด้วย”
เมื่อพูดประโยคนี้ออกมา บรรดาผู้อาวุโสแต่ละคนก็แสดงความเห็นด้วย สนับสนุนอย่างต่อเนื่องทีละคน
ตรงกันข้ามกับท่าทางที่ขัดแย้ง ต่อต้านโห้หลีเฉินก่อนหน้านี้ทั้งหมด
ด้วยความสามารถที่ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง บรรดาผู้อาวุโสของตระกูลหยู ภายใต้ความกดดันบีบคั้นเรื่องผลประโยชน์ ต่างก็ก้มหน้า เปลี่ยนความเห็นอย่างกะทันหันแล้ว
โห้หลีเฉินเห็นสถานการณ์แบบนี้ ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์เลยสักนิด แววตาเย็นยะเยือก
ไม่มีความเคลื่อนไหว มีแค่ความรู้สึกเยาะเย้ย
ตระกูลหยู เป็นตระกูลที่เลือดเย็นไปถึงในกระดูกแล้ว
สถานการณ์แบบนี้ ก่อนหน้านั้นตอนที่เย้นโม่หลินปรึกษาหารือกับโห้หลีเฉิน ก็นับว่ามีอยู่ในแผนที่วางไว้
เย้นโม่หลินจึงไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร ในใจเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...