สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 622

บทที่622 หยิ่งยโส

หยิ่งยโสอย่างที่สุด!

ในเวลาเดียวกันท่านอาวุโสผมสีเงินรู้สึกโมโห กลับรู้สึกตื่นตระหนกตกใจอีก ตกใจจนหน้าซีด

หยูซือห้านแม้ว่าจะเป็นทายาทตามที่ประชุมได้ตัดสินใจเลือก แต่หลังจากที่โห้หลีเฉินกลับมา ก็เกิดความเปลี่ยนแปลงต่อเนื่องไม่หยุด ตอนนี้หยูซือห้านก็อยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายนี้อีก สามารถอยู่ในตำแหน่งทายาทต่อไปได้หรือไม่ก็พูดได้สองอย่าง

และสถานะเช่นนี้ ถ้าถูกเย้นโม่หลินฆ่าตายในที่เกิดเหตุ ตระกูลหยูอย่างมากก็ตำหนิกล่าวโทษ กลับไม่คิดจะช่วยแก้แค้นอะไรให้หยูซือห้านจริงๆ

ในเมื่อ ตระกูลเย้นมีความสำคัญกับตระกูลหยูมากเหลือเกิน ทุกคนในตระกูลต่างทำเพื่อผลประโยชน์ เลือกที่จะปิดตาไว้ข้างหนึ่ง แต่ก็ไม่กล้าฉีกหน้าไปตำหนิความผิดพลาดของเย้นโม่หลิน

อย่างนั้นหยูซือห้าน ก็คงตายเปล่าแล้ว

อย่างนั้นโห้หลีเฉิน ก็ไม่ใช่ว่าสมหวังหรอกหรือ ยิ่งใหญ่อยู่เพียงคนเดียว มีเพียงเขาเป็นทายาทไม่ใช่หรือ

พวกเขาล่วงเกินแบบนี้ กลั่นแกล้งโห้หลีเฉิน ต่อไปโห้หลีเฉินขึ้นมาดำรงตำแหน่ง พวกเขาจะมีทางรอดชีวิตอีกเหรอ

คิดอย่างรวดเร็วท่านอาวุโสผมสีเงินก็ตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาดมาก

เขารีบกวักมือ รีบพูดว่า

“คุณชายเย้นไม่ได้นะครับ! มีเรื่องอะไรพวกเราค่อยๆพูดกันถ้าหากว่า……หยูซือห้านทำเรื่องระยำต่ำช้าจริง ตระกูลหยูของพวกเราไม่มีทางปกป้องเขาเด็ดขาด”

สถานการณ์ตอนนี้ ช่วยหยูซือห้านเป็นเรื่องเร่งด่วนก่อน

“ใช่แล้ว คุณชายเย้น อย่าวู่วามเลย”

“มีเรื่องอะไรพวกเราค่อยๆคุยกัน วางมีดลงก่อนเถอะ”

ผู้อาวุโสคนอื่นๆค่อยเดินออกมา แต่ละคนพูดเกลี้ยกล่อมกันคนละประโยคสองประโยค ก็มีท่าทีผ่อนคลายลงมา

เดิมเย้นโม่หลินก็ไม่ได้คิดจะฆ่าหยูซือห้านจริงๆ ก็ไม่ได้แกล้ง พลั้งมือแทงไปหนึ่งครั้ง ก็เก็บมีดไป

แต่กริชก็ยังอยู่ในมือของเขา ใบมีดลดลง เลือดสดๆไหลอาบลงมาตามใบมีดทีละหยุด

การดึงดูดสายตาด้วยกลิ่นคาวเลือด

บรรดาคนตระกูลหยูเห็นเช่นนั้น ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกในที่สุด แต่กลับยังวางใจ

ชีวิตของหยูซือห้าน สุดท้ายก็อยู่ในมือของเย้นโม่หลินอยู่ดี

เย้นโม่หลินมองบรรดาผู้คนตรงหน้าด้วยสายตาเยือกเย็นบีบคั้น คมกริบ

พูดอย่างเย็นชาว่า “ฮึ ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว อย่างนั้นตระกูลหยูวางแผนจะชดเชยให้อย่างไร”

คำถามบีบเค้นต้อนมาทีละก้าว

ท่านอาวุโสผมสีเงินที่เพิ่งจะวางใจลง ก็กังวลขึ้นมาอีก

คิ้วของเขาขมวดแน่น มองไปทางหยูซือห้านด้วยสายตาสับสน

“ซือห้าน แกจับตัวคุณเย้นไปจริงหรือ เรื่องแต่งงาน ก็เป็นแผนที่แกบีบบังคับเธอหรือ”

“ไม่ ไม่ใช่ครับ!”

หยูซือห้านเสียงแหบพร่า ปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด

สายตาของเขาร้อนผ่าว เงยหน้ามองท่านอาวุโสผมสีเงินสีหน้าร้อนใจ “ผมไม่ได้ลักพาตัวเย้นหว่าน ผม ผมก็แค่……”

หยูซือห้านพูดอ้ำๆอึ้งๆ กำลังคิดข้ออ้างอะไรบางอย่างให้สมเหตุสมผลด้วยความร้อนรน

ท่านอาวุโสผมสีเงินเห็นแล้วก็กังวลในใจ รีบไล่บี้ถามว่า“แค่อะไร ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่ แกแค่พูดความจริงออกมา ตระกูลหยูจะต้องให้ความยุติธรรมกับแกแน่นอน”

ประโยคนี้ ทำให้หยูซือห้าเหมือนกับหาขั้นบันไดเจอ รีบก้าวขึ้นไปทันที

สายตาเขาจู่ๆก็เปลี่ยนเป็นคมกริบ ยื่นมือที่เต็มไปด้วยบาดแผล ชี้นิ้วตรงไปที่โห้หลีเฉิน

“คือเขา！ทั้งหมดเป็นแผนที่โห้หลีเฉินจะคิดบัญชีกับผม คือเขากับเย้นหว่านสมรู้ร่วมคิดกัน ร่วมมือกันใส่ร้ายผม! พวกเขาจับผมแล้วก็บังคับให้ผมสารภาพทั้งหมด ให้ผมละทิ้งอำนาจทายาทของตระกูลหยู！”

เสียงแหบพร่าที่คลุ้มคลั่ง ยืดนิ้วตรง ชี้ไปที่โห้หลีเฉิน

สายตาของบรรดาผู้คน ก็ล้วนมองไปที่โห้หลีเฉิน