สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 652

บทที่​652 วิญญาณผูกมัดกัน

เธอไม่คิดว่า แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่ไม่ได้เจอกัน เมื่อเธอได้เห็นเขาอีกครั้ง เขาจะกลายเป็นแบบนี้

นอนจมอยู่ในน้ำ ไม่รู้​เป็นตายร้ายดียังไง

ดูไปแล้ว​ ไม่น่าจะรอด

ร่างกายของเย้นหว่านสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ ​หลังจากยืนโง่อยู่สักพัก​ เธอก็ได้สติ สองมือสั่นยื่นลงไปในน้ำ และพยายามดึงร่างโห้หลีเฉินขึ้นมา

เธอตะโกนเรียกด้วยเสียงสะอื้น​ "โห้หลี​เฉิน​ โห้หลี​เฉิน​... "

เธอยื่นมือลงไปในน้ำ จึงได้รู้ว่าอุณหภูมิของน้ำเย็น​จนกัดไปถึงกระดูก

โห้หลี​เฉิน​ยังคงนอนไม่ได้สติ​อยู่ในนั้น ไม่รู้ว่านานแค่ไหน

ดวงตาของเย้นหว่านพร่ามัว เธอพุ่งผ่านน้ำเย็นเข้าไป และคว้าแขนของโห้หลี​เฉิน​ไว้

ในขณะที่​เธอกำลังจะลากเขาขึ้นมา มือเย็นกลับผลักเธอออกห่าง

ก่อนที่โห้หลี​เฉินจะลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำพร้อมกับเสียงน้ำ "ซ่า" มือที่เย็นเหมือนก้อนน้ำแข็งของเขาบีบคอของเย้นหว่านอย่างรวดเร็ว​

เสียงของเขาแหบแห้ง แต่ก็ยังเย็นชาและดูน่ากลัว “ผมเคยบอกไว้แล้ว​ว่าถ้าเข้ามาคุณตายแน่ ... “

เย้นหว่านรู้สึกเจ็บที่คอมาก ราวกับว่า การหายใจของเธอถูกตัดขาดไปในวินาที​นั้นเลย

เธอรู้สึกได้ถึงไอสังหารของโห้หลีเฉินที่รุนแรง​มากในขณะนี้​

เธอพยายามอ้าปากด้วยความยากลำบาก และพยายามส่งเสียงพูด​อย่างยากลำบากออกมาสองคำ“ ฉัน ... เอง ... ”

แรงบีบที่เพิ่มขึ้นบริเวณ​คอของเธอทำให้ตกใจ

โห้หลีเฉินพยายามขยับเปลือกตา และลืมตาที่พร่ามัวของเขามองไปที่เย้นหว่านด้วยความตกตะลึง​อย่างหาที่เปรียบมิได้​

เขามองตรงไปที่เธอด้วยความตกใจ เหมือนไม่อยากจะเชื่อ

เขาขมวดคิ้ว“ เย้นหว่านเหรอ”

เสียงของเขาทั้งงุนงงและสงสัย

เวลาผ่านไปกว่าสองชั่วโมงแล้ว ฤทธิ์ของยากลับยิ่งแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายของเขาเริ่มทรมาน​มากขึ้นเรื่อย ๆ อยู่​ในอาการพร้อมจะระเบิด​ได้ตลอดเวลา และยังมีอาการประสาทหลอนอยู่หลายครั้ง

เขาไม่มั่นใจจริงๆ ว่าคนตรงหน้า คือเย้นหว่านจริงๆหรือเปล่า​

อาจเป็นไปได้ว่าเขารู้สึกทรมาน​จนถึงจุดสูงสุด​ จนเกิดภาพลวงตา​เห็นเย้นโน่เป็นเย้นหว่านก็เป็นไปได้​

เมื่อเห็นอาการต่อต้าน​และ​พยายามควบคุม​อารมณ์​ตัวเอง​อย่างหนักของโห้หลี​เฉิน​ หัวใจของเย้นหว่านก็เหมือนจะถูกบีบรัด​ด้วยฝ่ามือใหญ่อย่างรุนแรง

มาจนถึงตอนนี้ เธอไม่ต้อง​คาดเดา ก็พอจะเดาเรื่องราวได้ซะส่วนใหญ่​

เย้นโน่วางยาใส่โห้หลี​เฉิน​！

แล้วยังขังโห้หลี​เฉิน​ไว้ที่นี่ด้วย

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่โห้หลีเฉินกลับซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำ โดยใช้น้ำเย็น กับการทำร้ายร่างกาย​ตัวเอง เพื่อควบคุมสติ​ตัวเองไว้

ดวงตาของเย้นหว่านพร่ามัวไปด้วยน้ำตา และเสียงสะอื้น​

“ใช่ค่ะ ฉันเอง ขอโทษ​ค่ะ ที่ฉันมาสาย ฉันน่าจะมาให้เร็วกว่านี้…”

ทำไมเธอไม่ตื่นเร็วกว่านี้ ทำไมเธอถึงไม่รู้สึกตัว​ว่าโห้หลี​เฉิน​หายไปเร็วกว่านี้

อาการเขาในตอนนี้ จะได้รับความทุกข์​ทรมานมากแค่ไหนกัน

หลังจากลุกขึ้น​จากอ่างอาบน้ำ ความรุ่มร้อน​ที่​โห้หลี​เฉิน​พยายามควบคุม​อยู่​ ก็แผดเผาเหมือนไฟลามทุ่งอีกครั้ง และมันกำลังทำลายสติที่เขาหลงเหลือ​ทั้งหมด​ไป

มีแค่สวรรค์​ที่รับรู้ ว่าเขาต้องลำบากแค่ไหนถึงจะควบคุม​สติ​ตัวเอง​ไว้ได้

สายตาของเขาเบลอเล็กน้อย มองไปทางเย้นหว่านที่กำลังร้องไห้ ฟังเสียงสะอื้นของเธอ หัวใจของเขารู้สึกเจ็บไปด้วย

แล้วยังทำลายความวิตกกังวล​ในใจทิ้งไปทันที

เย้นหว่านจริงๆ​ด้วย

มีเพียงเธอเท่านั้น ที่ทำให้เขารู้สึกแบบนี้ได้

เส้นใยเส้นสุดท้ายในสมองของโห้หลีเฉินขาดลงทันที

ไฟในร่างกายของเขา เดือดปะทุ​ขึ้นมาทันที

เขาคว้าตัวเธอไว้ แล้วดึงเธอมาตรงหน้าเขา ก่อนที่ริมฝีปากบางของเขาก็กดทับกับริมฝีปาก​เธออย่างแรง

มันเป็นจูบที่เร่าร้อนราวกับสามารถแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่าง​ลงไปได้

แขนของเขาโอบรอบร่างของเธอ แต่มันกลับเย็นราวกับก้อนน้ำแข็ง

เหมือนไฟกับน้ำแข็ง ร้อนกับเย็น ทำให้ร่างกายของเย้นหว่านตื่นตัว​ขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และความรู้สึกแปลก ๆ ก็จู่โจม​เข้าสู่หัวใจและร่างกายของเย้นหว่านทันที

พวกเขาไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการเฝ้าประตูไว้ แต่พวกเขายังปล่อยให้สิ่งต่างๆพัฒนาไปในทิศทางที่เลวร้ายที่สุดอีกด้วย

“แย่แล้ว​ ตอนนี้จะทำอย่างไรดี”

พวกเขามองหน้ากัน และเห็นว่าใบหน้าอีกคนต่างก็เหยเก กลัวเหตุการณ์​ที่เกิดขึ้น​ต่อจากนี้มาก

บอดี้การ์ดคนหนึ่งลังเลอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะกัดฟันพูดว่า “ฉันจะไปรายงานคุณ​ผู้หญิงข้างใน ... “

หลังจากหยุดนิ่งไปนาน ก็กัดฟันพูดออกมาอย่างยากลำบาก

“ก่อนอื่นเราพาคุณ​หนูเย้นโน่ไปนั่งก่อน คอยดูแล​ด้วย รอฉันกลับมา “

อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ไม่มีความกล้าพอที่จะรีบเข้าไปเพื่อดูภาพที่ดุเดือด​ในห้องน้ำ​

หลังจากพูดเสร็จ หนึ่งในบอดี้การ์ด​ก็รีบวิ่งออกไปข้างนอกทันที

บอดี้การ์ด​อีกคนเดินมาหยุดตรงหน้าเย้นโน่​แล้วยื่นมือเข้าไปช่วยประคองเธอขึ้นมาอย่างระมัดระวัง “คุณ​หนู​เย้นโน่นั่งที่โซฟาดีกว่าครับ ที่พื้นมันเย็น”

ที่พื้นเย็น จะเทียบกับความหนาวเย็น​ในใจของเธอได้อย่างไรกัน

เย้นโน่หมดเรี่ยวแรง ปล่อยให้บอดี้การ์ด​พยุงตัวขึ้นมา แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาด้วยท่าทางหมดแรง

กลอนประตูห้องน้ำเสีย ทันทีที่เธอเดินออกไป ประตู​ก็เลื่อนปิดอย่างช้าๆ

ไม่ได้ล็อค แต่กลับสามารถแยกออกเป็นโลกสองใบเป็นโลกภายในและโลกภายนอก

ภายนอกนั้นเยือกเย็นสิ้นหวัง​ ส่วนภายในกลับเร่าร้อน​ไปด้วยเสน่หา​

เย็น​กับร้อน

ฟ้ากับดิน

หลังจากนั้นไม่นาน กงจืออวีก็เดินตามหลังบอดี้การ์ด​มาอย่างรีบร้อน

ใบหน้าของเธอบึ้งตึง​เอามากๆ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแผนของเธอจะผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง​ขนาดนี้

“เย้นโน่ เธอทำงานประสาอะไร​ของเธอ”

ทันทีที่เดินผ่านประตูเข้ามา กงจืออก็ต่อว่าเย้นโน่อย่างโกรธเกรี้ยวทันที

ในขณะเดียวกัน เธอยังเห็นว่าภายในห้องไม่ได้เละเทะ​อย่างที่เธอจินตนาการไว้ ยกเว้นกลอนประตูห้องน้ำที่อยู่ในสภาพทรุดโทรม

เย้นโน่ที่ก่อนหน้านี้​นั่งอยู่บนโซฟาด้วยความสิ้นหวัง​ ตกใจกลัว​จนต้องรีบลุกขึ้นยืน