สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 652

บทที่​652 วิญญาณผูกมัดกัน

เธอไม่คิดว่า แค่ไม่กี่ชั่วโมงที่ไม่ได้เจอกัน เมื่อเธอได้เห็นเขาอีกครั้ง เขาจะกลายเป็นแบบนี้

นอนจมอยู่ในน้ำ ไม่รู้​เป็นตายร้ายดียังไง

ดูไปแล้ว​ ไม่น่าจะรอด

ร่างกายของเย้นหว่านสั่นอย่างควบคุมไม่อยู่ ​หลังจากยืนโง่อยู่สักพัก​ เธอก็ได้สติ สองมือสั่นยื่นลงไปในน้ำ และพยายามดึงร่างโห้หลีเฉินขึ้นมา

เธอตะโกนเรียกด้วยเสียงสะอื้น​ "โห้หลี​เฉิน​ โห้หลี​เฉิน​... "

เธอยื่นมือลงไปในน้ำ จึงได้รู้ว่าอุณหภูมิของน้ำเย็น​จนกัดไปถึงกระดูก

โห้หลี​เฉิน​ยังคงนอนไม่ได้สติ​อยู่ในนั้น ไม่รู้ว่านานแค่ไหน

ดวงตาของเย้นหว่านพร่ามัว เธอพุ่งผ่านน้ำเย็นเข้าไป และคว้าแขนของโห้หลี​เฉิน​ไว้

ในขณะที่​เธอกำลังจะลากเขาขึ้นมา มือเย็นกลับผลักเธอออกห่าง

ก่อนที่โห้หลี​เฉินจะลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำพร้อมกับเสียงน้ำ "ซ่า" มือที่เย็นเหมือนก้อนน้ำแข็งของเขาบีบคอของเย้นหว่านอย่างรวดเร็ว​

เสียงของเขาแหบแห้ง แต่ก็ยังเย็นชาและดูน่ากลัว “ผมเคยบอกไว้แล้ว​ว่าถ้าเข้ามาคุณตายแน่ ... “

เย้นหว่านรู้สึกเจ็บที่คอมาก ราวกับว่า การหายใจของเธอถูกตัดขาดไปในวินาที​นั้นเลย

เธอรู้สึกได้ถึงไอสังหารของโห้หลีเฉินที่รุนแรง​มากในขณะนี้​

เธอพยายามอ้าปากด้วยความยากลำบาก และพยายามส่งเสียงพูด​อย่างยากลำบากออกมาสองคำ“ ฉัน ... เอง ... ”

แรงบีบที่เพิ่มขึ้นบริเวณ​คอของเธอทำให้ตกใจ

โห้หลีเฉินพยายามขยับเปลือกตา และลืมตาที่พร่ามัวของเขามองไปที่เย้นหว่านด้วยความตกตะลึง​อย่างหาที่เปรียบมิได้​

เขามองตรงไปที่เธอด้วยความตกใจ เหมือนไม่อยากจะเชื่อ

เขาขมวดคิ้ว“ เย้นหว่านเหรอ”

เสียงของเขาทั้งงุนงงและสงสัย

เวลาผ่านไปกว่าสองชั่วโมงแล้ว ฤทธิ์ของยากลับยิ่งแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายของเขาเริ่มทรมาน​มากขึ้นเรื่อย ๆ อยู่​ในอาการพร้อมจะระเบิด​ได้ตลอดเวลา และยังมีอาการประสาทหลอนอยู่หลายครั้ง

เขาไม่มั่นใจจริงๆ ว่าคนตรงหน้า คือเย้นหว่านจริงๆหรือเปล่า​

อาจเป็นไปได้ว่าเขารู้สึกทรมาน​จนถึงจุดสูงสุด​ จนเกิดภาพลวงตา​เห็นเย้นโน่เป็นเย้นหว่านก็เป็นไปได้​

เมื่อเห็นอาการต่อต้าน​และ​พยายามควบคุม​อารมณ์​ตัวเอง​อย่างหนักของโห้หลี​เฉิน​ หัวใจของเย้นหว่านก็เหมือนจะถูกบีบรัด​ด้วยฝ่ามือใหญ่อย่างรุนแรง

มาจนถึงตอนนี้ เธอไม่ต้อง​คาดเดา ก็พอจะเดาเรื่องราวได้ซะส่วนใหญ่​

เย้นโน่วางยาใส่โห้หลี​เฉิน​！

แล้วยังขังโห้หลี​เฉิน​ไว้ที่นี่ด้วย

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่โห้หลีเฉินกลับซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำ โดยใช้น้ำเย็น กับการทำร้ายร่างกาย​ตัวเอง เพื่อควบคุมสติ​ตัวเองไว้

ดวงตาของเย้นหว่านพร่ามัวไปด้วยน้ำตา และเสียงสะอื้น​

“ใช่ค่ะ ฉันเอง ขอโทษ​ค่ะ ที่ฉันมาสาย ฉันน่าจะมาให้เร็วกว่านี้…”

ทำไมเธอไม่ตื่นเร็วกว่านี้ ทำไมเธอถึงไม่รู้สึกตัว​ว่าโห้หลี​เฉิน​หายไปเร็วกว่านี้

อาการเขาในตอนนี้ จะได้รับความทุกข์​ทรมานมากแค่ไหนกัน

หลังจากลุกขึ้น​จากอ่างอาบน้ำ ความรุ่มร้อน​ที่​โห้หลี​เฉิน​พยายามควบคุม​อยู่​ ก็แผดเผาเหมือนไฟลามทุ่งอีกครั้ง และมันกำลังทำลายสติที่เขาหลงเหลือ​ทั้งหมด​ไป

มีแค่สวรรค์​ที่รับรู้ ว่าเขาต้องลำบากแค่ไหนถึงจะควบคุม​สติ​ตัวเอง​ไว้ได้

สายตาของเขาเบลอเล็กน้อย มองไปทางเย้นหว่านที่กำลังร้องไห้ ฟังเสียงสะอื้นของเธอ หัวใจของเขารู้สึกเจ็บไปด้วย

แล้วยังทำลายความวิตกกังวล​ในใจทิ้งไปทันที

เย้นหว่านจริงๆ​ด้วย

มีเพียงเธอเท่านั้น ที่ทำให้เขารู้สึกแบบนี้ได้

เส้นใยเส้นสุดท้ายในสมองของโห้หลีเฉินขาดลงทันที

ไฟในร่างกายของเขา เดือดปะทุ​ขึ้นมาทันที

เขาคว้าตัวเธอไว้ แล้วดึงเธอมาตรงหน้าเขา ก่อนที่ริมฝีปากบางของเขาก็กดทับกับริมฝีปาก​เธออย่างแรง

มันเป็นจูบที่เร่าร้อนราวกับสามารถแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่าง​ลงไปได้

แขนของเขาโอบรอบร่างของเธอ แต่มันกลับเย็นราวกับก้อนน้ำแข็ง

เหมือนไฟกับน้ำแข็ง ร้อนกับเย็น ทำให้ร่างกายของเย้นหว่านตื่นตัว​ขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และความรู้สึกแปลก ๆ ก็จู่โจม​เข้าสู่หัวใจและร่างกายของเย้นหว่านทันที