สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 660

บทที่​660 เลี่ยนจริงๆเลย

ท้ายที่สุดเธอก็จะอยู่เพราะอย่างไรเธอก็ต้องไปกับพวกเขาด้วยเช่นกัน

เมื่อนึกถึงการได้เห็นโห้หลี​เฉิน​ทำสิ่งต่างๆ หรือบางทีเขาอาจจะช่วยหรืออะไรบางอย่างอยู่ เย้นหว่านก็มีพลังขึ้นมาโดยทันที

เธอไม่สนใจเรื่องเขินอายรีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว​

ก่อนจะพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น “เธอรู้ไหมว่าพวกโห้หลี​เฉิน​เขาอยู่ที่ไหน พาฉันไปที่นั่นหน่อยนะ”

กู้จื่อเฟยหยุดการเคลื่อนไหวของเธอไว้ครึ่งทาง

มุมปากของเธอกระตุก ก่อนจะมองไปที่เย้นหว่านด้วยสีหน้าขบขัน​ แล้วฟังเธอพูดติดตลก

“เลี่ยนจริงๆ​ โห้หลี​เฉิน​เพิ่งจากไปเมื่อตะกี้​ เธอก็จะตามไปแล้วเหรอ เสี่ยวหว่าน เธอจะทำตัวติดกันเกินไปหรือเปล่า​ คุณเกือบจะดีแล้ว”

แก้มของเย้นหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดง ทำให้กู้จื่อเฟยถลึงตา​ใส่เธอ

เธอยืนยันว่า “ฉันไปช่วยงานจริง​ๆนะ ถ้าเธอรู้เธอพาฉันไปที่นั่นหน่อยได้ไหม”

“ฉันรู้ แต่ ... “

กู้จื่อเฟยมองไปที่ขาใต้ผ้าห่มของเย้นหว่าน อย่างมีความหมายแฝงแล้วพูดติดตลก “เธอยังเดินไม่สะดวก ฉันก็ไม่มีความแข็งแรงเหมือนโห้หลี​เฉิน​ ดังนั้นฉันอุ้มเธอไม่ไหวหรอกนะ”

เย้นหว่าน“... “

คุยต่อไปไม่ไหวแล้ว

ความเสน่หา​ในใจของเธอก็ดับลงแล้วเช่นกัน และตอนนี้เธอไม่สามารถเดินด้วยขาที่อ่อนแรงได้จริงๆ

น่าเบื่อ​จริงๆ​

เย้นหว่านหมดเรี่ยวแรงไปชั่วขณะ เธอเอนหลังลงบนเตียงหมดแรง “ เธอมาหาฉันมีอะไรหรือเปล่า?”

“ ก็นิดหน่อย”

ขณะที่กู้จื่อเฟยพูด ดวงตาของเธอหรี่ลง จากนั้นเธอก็เดินไปที่เตียงของเย้นหว่าน แล้วนั่งลงด้วยท่าทางที่อ่อนแรง

เย้นหว่านมองไปที่เธอ แล้วเอ่ยถาม “มีอะไรหรือเปล่า​”

“กู้ซึงกับฉันกำลังวางแผนที่จะกลับไปที่เมืองหนาน ในอีกไม่กี่วันนี้ หากเป็นไปได้ เราอาจจะออกเดินทางเวลาเดียวกันกับที่พวกเธอออกเดินทาง หากเธอมั่นใจเรื่องเวลาออกเดินทางโดยประมาณบอกฉันหน่อยได้ไหม”

เย้นหว่านขมวดคิ้ว “เธอรีบร้อนกลับไปขนาดนี้เลยเหรอ อาการบาดเจ็บของกู้ซึงยังไม่หายดี อยู่รักษาอาการบาดเจ็บให้หายสิ ฉันจะจัดคนมาดูแล”

กู้จื่อเฟยส่ายหน้า และพูดด้วยน้ำเสียงที่เกรงใจ

“อาการบาดเจ็บของกู้ซึง ไม่ได้ร้ายแรงในอะไรมาก แล้วมันก็เริ่มดีขึ้นมาก หลังจากรักษามาหลายวัน อย่างไรก็ตามพวกเธอก็จะไปแล้ว พวกเราอยู่ต่อไปก็ไร้ความหมาย กลับไปที่เมืองหนานจะดีกว่า”

เมื่อเห็นท่าทีที่แน่วแน่ของกู้จื่อเฟย เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้

เธอเข้าใจดี แม้ว่าความรู้สึกของกู้จื่อเฟยที่มีต่อเย้นโม่หลินจะจบลงไปแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกอึดอัดใจ และการอยู่ที่นี่มีแต่เธอที่ต้องทุกข์​ใจ

กลับไปจะดีกว่า

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้วเธอก็หยุดอยู่ที่ท้ายประโยค “อืมฉันจะถามโห้หลี​เฉินให้นะ​ เกี่ยวกับเวลาที่พวกเราจะออกเดินทาง

ดวงตาของกู้จื่อเฟยกะพริบปริบๆ จากนั้นก็ยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ

สุดท้ายก็ตัองจากลา

อารมณ์ที่หดหู่อยู่ในใจของเธอหายวับไปและถูกปกปิดไว้อย่างดี

เย้นหว่านเข้าใจความรู้สึกของกู้จื่อเฟยชัดเจนดี

เธอกลอกตามองหาหัวข้ออื่นแล้วพูดว่า

“ เกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เข้าไปเมื่อคืนนี้ ทำไมเช้านี้ถึงมารวมตัวกันอยู่ในห้องนั่งเล่นกันล่ะคะ”

นี่เรื่องที่เย้นหว่านงงงวยอยู่

เรื่องแบบนี้​ กู้จื่อเฟยกับกงจืออวีเองก็ไม่กล้า​พูด​ออกไป เพราะไม่ใช่​แค่เย้นโม่หลิน แม้แต่ป่ายฉีเองก็อยู่ด้วย

กู้จื่อเฟยเอ่ยตอบ "เมื่อคืน​นี้ หลังจาก​ที่เธอเดินเข้าไปแล้ว พวกบอดี้การ์ด​คิดจะเดินตามเข้าไปด้วย พวกเราเองก็ขวางไว้ได้ไม่นาน ตอนที่​พวกเขาพุ่งตัว​เข้าไปป่ายฉีกับ... พี่ชาย​ของ​เธอก็มาถึงพอดี"

พอพวกเขามาถึง เรื่องราวหลังจากนั้น ไม่ต้อง​พูด​ทุกอย่างก็ชัดเจนแล้ว

เย้นโม่หลินจัดการบอดี้การ์ดทั้งสองคน ดังนั้นตอนที่เธออยู่ข้างใน จึงไม่มีบอดี้การ์ดคนอื่นเข้ามาสร้างความวุ่นวาย

เย้นหว่านถามขึ้นอีกครั้ง “แล้วคุณ​แม่ของฉัน ... “

“ฉันเข้าไปรอในห้องโถง ไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น ต่อมาฉันเห็นบอดี้การ์ดสองคนกับผู้หญิงชื่อเย้นโน่ลงมาด้วยกัน”

หลังจากหยุดไปสักพัก กู้จื่อเฟยก็พูดต่อ“ พี่ชายของเธอ ดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่างมา ดังนั้นตอนที่เขาเห็นเย้นโน่ เขาก็จัดการทันที ดูเหมือน​เธอจะถูกจัดการค่อนข้างหนักเหมือนกัน”

เย้นหว่าน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยในช่วงแรก​

เรื่องที่เกิดขึ้น​ในเช้าวันนี้และเธอไม่มีเวลาจัดการกับเย้นโน่เอง เธอไม่ได้คาดหวังว่าเย้นโม่หลินจะช่วยเธอจัดการกับเรื่องเมื่อคืนนี้

เมื่อตกอยู่ในมือของเย้นโม่หลิน ไม่เกิดผลดีกับเย้นโน่อย่างแน่นอน

ความโกรธในใจของเย้นหว่าน หายไปหมดแล้ว

เธอมองไปที่กู้จื่อเฟยแล้วถามว่า “แล้วเมื่อคืนเธอไม่ได้อยู่ในห้องรับแขก​กับพี่ชายของฉันเหรอ”

ใบหน้าของกู้จื่อเฟยก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย สีหน้าของเธอสับสนมาก

เธอรีบพูดว่า “ยังมีกู้ซึงด้วย… ”

ตอนนี้เธอยังจำความรู้สึกใกล้ชิดกับเย้นโม่หลินในห้องโถงเมื่อคืนนี้ได้

แม้ว่าพวกเธอจะอยู่ในตระกูล​เย้นจนถึงทุกวันนี้ แต่การติดต่อสื่อสารและระยะห่างระหว่างเธอกับเย้นโม่หลินนั้นยังห่างไกล​กันมาก

เมื่อคืน มันเหมือนของขวัญที่สวรรค์​ให้กับเธอ

แต่มันก็มันทรมานเช่นกัน

กู้จื่อเฟยไม่อยากพูดมากเกินไปจึงเล่าเรื่องต่อ “ใช้เวลาไม่นาน ป่ายฉีกับแม่ของเธอก็เดินลงบันได แม่ของเธอมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาถึง ข้อตกลงเมื่อคืนนี้ได้กลายเป็นข้อสัญญาที่พวกเขาได้ทำต่อกันไว้แล้ว “

ดังนั้น เย้นหว่านและโห้หลี​เฉิน​จึงได้รับอนุญาตให้อยู่ชั้นบนด้วยกันหนึ่งคืน

และทุกคนนั่งรออยู่ชั้นล่าง

เย้นหว่านนึกถึงบทสนทนาเมื่อเช้านี้ ยังเดาได้ว่า ป้ายฉีน่าจะบอกกงจืออวี ถึงอาการของโห้หลี​เฉิน​แล้ว

เรื่องทุกอย่างดำเนินมาจนอาจถึงจุดนี้ แสดงว่าเมื่อคืนกงจืออวีเลือกที่จะประนีประนอม

ทุกอย่างดำเนินมาถึงตอนนี้ เย้นหว่านไม่รู้ว่าควรจะร้องไห้หรือหัวเราะดี และ เธอกับโห้หลี​เฉิน​ต่างก็ยินยอม​กับการคบหาของเราสองคนแล้ว

เมื่อคืนที่ผ่านมา ดูเหมือนว่ากู้จื่อเฟยและเย้นโม่หลินจะไม่ได้แค่เหมือนอยู่ด้วยกันในห้องรับแขกธรรมดาๆ

เย้นหว่านมองไปที่กู้จื่อเฟยอย่างสงสัย พยายามที่จะจับพิรุธ​อะไรบางอย่างจากการแสดงออกของเธอ

กู้จื่อเฟยรู้สึกไม่สบายใจ ตอนที่​เห็นเย้นหว่านจับขอบผ้าห่มแน่น ก่อนจะเอ่ยพูดว่า

“ เสี่ยวหว่าน เมื่อคืนเธอกับโห้หลี​เฉิน​ทำกันหนักแค่ไหน เขาแข็งแกร่งมากเลยเหรอ ตอนนี้เธอลุกขึ้นเดินไหวไหม”

​​ริมฝีปาก​ของเย้นหว่านกระตุก เธออายจนไม่กล้าเผชิญ​หน้ากับกู้จื่อเฟยแล้ว

พอจะเปลี่ยนเรื่องเธอก็เปลี่ยนเรื่องเลย มันจะเร็วไปไหม

แต่ภาพเหตุการณ์​ที่บ้าคลั่งเมื่อคืนฉายขึ้นมาในใจของเธออีกครั้ง โดยไม่ได้ตั้งใจ แก้มของเธอร้อนเป็นไฟอีกครั้ง

เธอพูดด้วยความกระดากอาย“ฉันแค่เหนื่อย กู้จื่อเฟย เธอพอเลยนะ”

“โธ่ เสี่ยวหว่าน เราเป็นเพื่อนที่ไม่มีความลับต่อกันไม่ใช่เหรอ เธอบอกรายละเอียดของเรื่องเมื่อคืนให้ฟังหน่อยสิ”

กู้จื่อเฟยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

ใบหน้าของเย้นหว่านกลายเป็นสีแดงมากขึ้น เธอยื่นมือออกไปเพื่อผลักกู้จื่อเฟยออกไปเล็กน้อย

เธอกัดฟันและพูดว่า “เรื่องแบบนี้ไม่สามารถบรรยายได้ และต้องเรียนรู้​ด้วยตัวเองเท่านั้น เธอสามารถหาผู้ชายที่รักมามีลองดูสักครั้งจะได้รู้”

“ หรือจะให้ฉันช่วยหาผู้ชายให้เธอลองดู?”

เย้นหว่านมีโอกาสได้โต้กลับบ้างแล้ว

เดิมทีคิดว่า กู้จื่อเฟยจะอายด้วยวิธีนี้ แต่สุดท้ายเธอก็ไม่สนใจเลย แล้วยังยิ้มอย่างเปิดเผย

“ได้สิ เธอหาผู้ชายที่แข็งแกร่งเหมือนโห้หลี​เฉิน​ให้ฉันสักคน ที่สามารถทำให้ขาของฉันหมดแรงได้”

เย้นหว่าน“... “

ด้านการต่อปากต่อคำ เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของกู้จื่อเฟยจริงๆ

เย้นหว่านรู้สึกอับอายและประหม่า เธอปิดปากของกู้จื่อเฟย จากนั้นกู้จื่อเฟยก็ร้องลั่น

“ เดี๋ยว​นะ เสี่ยวหว่าน เมื่อคืนพวกเธอได้ใช้ถุงยางอนามัยหรือเปล่า?”