สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 660

บทที่​660 เลี่ยนจริงๆเลย

ท้ายที่สุดเธอก็จะอยู่เพราะอย่างไรเธอก็ต้องไปกับพวกเขาด้วยเช่นกัน

เมื่อนึกถึงการได้เห็นโห้หลี​เฉิน​ทำสิ่งต่างๆ หรือบางทีเขาอาจจะช่วยหรืออะไรบางอย่างอยู่ เย้นหว่านก็มีพลังขึ้นมาโดยทันที

เธอไม่สนใจเรื่องเขินอายรีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว​

ก่อนจะพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น “เธอรู้ไหมว่าพวกโห้หลี​เฉิน​เขาอยู่ที่ไหน พาฉันไปที่นั่นหน่อยนะ”

กู้จื่อเฟยหยุดการเคลื่อนไหวของเธอไว้ครึ่งทาง

มุมปากของเธอกระตุก ก่อนจะมองไปที่เย้นหว่านด้วยสีหน้าขบขัน​ แล้วฟังเธอพูดติดตลก

“เลี่ยนจริงๆ​ โห้หลี​เฉิน​เพิ่งจากไปเมื่อตะกี้​ เธอก็จะตามไปแล้วเหรอ เสี่ยวหว่าน เธอจะทำตัวติดกันเกินไปหรือเปล่า​ คุณเกือบจะดีแล้ว”

แก้มของเย้นหว่านเปลี่ยนเป็นสีแดง ทำให้กู้จื่อเฟยถลึงตา​ใส่เธอ

เธอยืนยันว่า “ฉันไปช่วยงานจริง​ๆนะ ถ้าเธอรู้เธอพาฉันไปที่นั่นหน่อยได้ไหม”

“ฉันรู้ แต่ ... “

กู้จื่อเฟยมองไปที่ขาใต้ผ้าห่มของเย้นหว่าน อย่างมีความหมายแฝงแล้วพูดติดตลก “เธอยังเดินไม่สะดวก ฉันก็ไม่มีความแข็งแรงเหมือนโห้หลี​เฉิน​ ดังนั้นฉันอุ้มเธอไม่ไหวหรอกนะ”

เย้นหว่าน“... “

คุยต่อไปไม่ไหวแล้ว

ความเสน่หา​ในใจของเธอก็ดับลงแล้วเช่นกัน และตอนนี้เธอไม่สามารถเดินด้วยขาที่อ่อนแรงได้จริงๆ

น่าเบื่อ​จริงๆ​

เย้นหว่านหมดเรี่ยวแรงไปชั่วขณะ เธอเอนหลังลงบนเตียงหมดแรง “ เธอมาหาฉันมีอะไรหรือเปล่า?”

“ ก็นิดหน่อย”

ขณะที่กู้จื่อเฟยพูด ดวงตาของเธอหรี่ลง จากนั้นเธอก็เดินไปที่เตียงของเย้นหว่าน แล้วนั่งลงด้วยท่าทางที่อ่อนแรง

เย้นหว่านมองไปที่เธอ แล้วเอ่ยถาม “มีอะไรหรือเปล่า​”

“กู้ซึงกับฉันกำลังวางแผนที่จะกลับไปที่เมืองหนาน ในอีกไม่กี่วันนี้ หากเป็นไปได้ เราอาจจะออกเดินทางเวลาเดียวกันกับที่พวกเธอออกเดินทาง หากเธอมั่นใจเรื่องเวลาออกเดินทางโดยประมาณบอกฉันหน่อยได้ไหม”

เย้นหว่านขมวดคิ้ว “เธอรีบร้อนกลับไปขนาดนี้เลยเหรอ อาการบาดเจ็บของกู้ซึงยังไม่หายดี อยู่รักษาอาการบาดเจ็บให้หายสิ ฉันจะจัดคนมาดูแล”

กู้จื่อเฟยส่ายหน้า และพูดด้วยน้ำเสียงที่เกรงใจ

“อาการบาดเจ็บของกู้ซึง ไม่ได้ร้ายแรงในอะไรมาก แล้วมันก็เริ่มดีขึ้นมาก หลังจากรักษามาหลายวัน อย่างไรก็ตามพวกเธอก็จะไปแล้ว พวกเราอยู่ต่อไปก็ไร้ความหมาย กลับไปที่เมืองหนานจะดีกว่า”

เมื่อเห็นท่าทีที่แน่วแน่ของกู้จื่อเฟย เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้

เธอเข้าใจดี แม้ว่าความรู้สึกของกู้จื่อเฟยที่มีต่อเย้นโม่หลินจะจบลงไปแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกอึดอัดใจ และการอยู่ที่นี่มีแต่เธอที่ต้องทุกข์​ใจ

กลับไปจะดีกว่า

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้วเธอก็หยุดอยู่ที่ท้ายประโยค “อืมฉันจะถามโห้หลี​เฉินให้นะ​ เกี่ยวกับเวลาที่พวกเราจะออกเดินทาง

ดวงตาของกู้จื่อเฟยกะพริบปริบๆ จากนั้นก็ยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ

สุดท้ายก็ตัองจากลา

อารมณ์ที่หดหู่อยู่ในใจของเธอหายวับไปและถูกปกปิดไว้อย่างดี

เย้นหว่านเข้าใจความรู้สึกของกู้จื่อเฟยชัดเจนดี

เธอกลอกตามองหาหัวข้ออื่นแล้วพูดว่า

“ เกิดอะไรขึ้น หลังจากที่เข้าไปเมื่อคืนนี้ ทำไมเช้านี้ถึงมารวมตัวกันอยู่ในห้องนั่งเล่นกันล่ะคะ”

นี่เรื่องที่เย้นหว่านงงงวยอยู่

เรื่องแบบนี้​ กู้จื่อเฟยกับกงจืออวีเองก็ไม่กล้า​พูด​ออกไป เพราะไม่ใช่​แค่เย้นโม่หลิน แม้แต่ป่ายฉีเองก็อยู่ด้วย

กู้จื่อเฟยเอ่ยตอบ "เมื่อคืน​นี้ หลังจาก​ที่เธอเดินเข้าไปแล้ว พวกบอดี้การ์ด​คิดจะเดินตามเข้าไปด้วย พวกเราเองก็ขวางไว้ได้ไม่นาน ตอนที่​พวกเขาพุ่งตัว​เข้าไปป่ายฉีกับ... พี่ชาย​ของ​เธอก็มาถึงพอดี"

พอพวกเขามาถึง เรื่องราวหลังจากนั้น ไม่ต้อง​พูด​ทุกอย่างก็ชัดเจนแล้ว

เย้นโม่หลินจัดการบอดี้การ์ดทั้งสองคน ดังนั้นตอนที่เธออยู่ข้างใน จึงไม่มีบอดี้การ์ดคนอื่นเข้ามาสร้างความวุ่นวาย