สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 673

บทที่673 คำพูดนั้นใครจะเชื่อ

ของสวย ๆ งาม ๆ ดูยังไงก็ไม่เบื่อ

เย้นหว่านมองอย่างมีความสุขอยู่สักพัก แล้วจึงขยับอย่างแผ่วเบา ค่อย ๆ ลุกจากผ้าห่มขึ้นนั่ง

การเคลื่อนไหวของเธอเบามาก ด้วยกลัวว่าจะทำเสียงดังไปปลุกโห้หลีเฉินเข้า

ที่เธอตื่นเช้า มันก็มีเหตุผลอยู่

วันนี้ถึงวันที่ต้องกินยาคุมกำเนิดแล้ว

แต่ทั้งวันเธออยู่กับโห้หลีเฉินตลอดเวลา เธอไม่มีจังหวะจะแอบกินได้เลย จึงได้แต่รีบตื่นเร็ว ๆ แล้วกินอย่างลับ ๆ

หลังจากลุกขึ้นนั่งแล้วก็มองโห้หลีเฉินอีกที เมื่อแน่ใจแล้วว่าเขายังไม่ตื่น เย้นหว่านจึงรีบหยิบกระเป๋าเป้ที่วางอยู่ข้าง ๆ มา

หยิบยาคุมกำเนิดที่ซ่อนอยู่ข้างในออกมาอย่างชำนาญ แล้วจึงกลืนลงไปพร้อมกับน้ำ

ทั้งหมดนี้เมื่อคืน เธอใส่ยาคุมกำเนิดกลับเข้าไป ในตอนนั้นเอง มือข้างหนึ่งที่เห็นข้อต่ออย่างชัดเจนกลับยื่นมาคว้ายาไปจากมือของเธอ

ในมือว่างเปล่า เย้นหว่านตกตะลึง

สมองของเธอว่างเปล่าไปชั่วขณะ

เธอหันอย่างแข็งเกร็ง ก็เห็นชายหนุ่มที่กำลังหลับอยู่แท้ ๆ ไม่รู้ว่าเขาตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เขานอนตะแคงข้างถือขวดยาคุมกำเนิดไว้ในมือ

และสายตาของเขา ขณะที่มองยาคุมกำเนิดนั้นก็หนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ

เย้นหว่านตกใจจนหน้าถอดสี ไม่นึกว่าโห้หลีเฉินจะมาพบเรื่องที่เธอกินยาคุมกำเนิดเข้าตอนนี้

เธอพูดอย่างตื่นตระหนก “นั่นมัน ฉันอธิบายได้”

โห้หลีเฉินบีบยาคุมกำเนิดเอาไว้แน่น นิ้วมือออกแรงจนดูออก

สีหน้าของเขาหมองหม่น ย้อมไปด้วยสีหน้าที่โกรธแค้นอย่างซับซ้อน

เขาค่อย ๆ เบนสายตาไปที่เธอ

“พูด”

คำคำหนึ่งที่แสนเย็นชา ข่มอารมณ์ที่ปั่นป่วนในอกของเขา

ใจของเย็นหว่านยิ่งบีบรัด

เธอรีบอธิบายด้วยจิตใจตื่นตระหนก

“ฉันกังวลใสสภาพเส้นนี้มันไม่แน่นอนและอันตรายมาก เดิมทีฉันก็เป็นตัวภาระอยู่แล้ว ถ้าหากท้องขึ้นมาอีก ก็จะยิ่งทำให้ทุกคนเดือดร้อน เพราะอย่างนั้นถึงได้กินสิ่งนี้”

แววตาของเธอกระตือรือร้นและส่องประกาย กลัวว่าโห้หลีเฉินจะไม่เชื่อ

แต่เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของโห้หลีเฉินกลับยิ่งย่ำแย่

เขาไม่อยากสงสัยเย้นหว่าน แต่คำพูดนั้นของเธอไม่มีความน่าเชื่อถือเลยแม้แต่น้อย ฟังยังไงก็เหมือนเป็นการโกหกพกลม

ทั้งยังเป็นการโกหกที่ไม่จริงใจเลยสักนิด

เมื่อเย้นหว่านเห็นสีหน้าของโห้หลีเฉินยิ่งแย่ลง ในใจก็กระวนกระวายอย่างมาก

เธอเอื้อมไปคว้ามือของโห้หลีเฉิน รีบพูดอย่างจริงใจ “โห้หลีเฉิน ฉันไม่ได้มีความหมายอย่างอื่นเลยจริง ๆ นายเชื่อฉันนะ”

คิ้วของโห้หลีเฉินขมวดแน่นขึ้น

ผ่านไปพักใหญ่ น้ำเสียงทุ้มต่ำที่อัดอั้นของเขาถึงเปล่งลอดไรฟันออกมา

“ตอนนี้ฉันยังไม่มีความสามารถในการเจริญพันธุ์ เธอจะกินหรือไม่กินยา ก็ไม่สามารถท้องได้”

เสียงของเขาแข็งกร้าวมาก และยังพูดข้อผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดในคำพูดของเย้นหว่านด้วย

โห้หลีเฉินเป็นหมันไปแล้ว แล้วจะไปท้องได้ยังไงล่ะ?

แววตาของเย้นหว่านสั่นระริก จิตใจยิ่งตึงเครียดมากขึ้น

เธอลังเลอยู่สักพัก ไตร่ตรองว่าจะพูดหรือไม่พูด

หากไม่พูด ด้วยสถานการณ์วันนี้ โห้หลีเฉินดีไม่ดีจะคิดฟุ้งซ่าน ในเมื่อเขาเป็นหมันแล้ว ทำไมเธอต้องกินยาคุมกำเนิดอีก? หรือบางทีจะไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นแน่

เข้าใจผิดแบบนี้จะไปกันใหญ่

แต่ถ้าพูดไป แรงกดดันของโห้หลีเฉินก็จะสูงมาก คงจะรู้สึกผิดมากเลย

เธออยากจะคำนึงถึงจิตใจของเขา แต่เขากลับอยู่ดีไม่ว่าดีมาพบยาคุมกำเนิดเข้าซะได้

สายตาของโห้หลีเฉินมองตรงไปยังเย้นหว่าน ดูการเปลี่ยนแปลงของการแสดงที่ซับซ้อนและยุ่งเหยิงบนใบหน้าของเธออย่างละเอียด