สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 681

บทที่681 อรุณสวัสดิ์ครับ คุณเย้น

เย้นหว่านหน้าแดง อยากจะผลักเขาออกด้วยความเขินอาย

อะไรที่เรียกว่าเธอใจร้อนกัน?

เมื่อกี้ใครกันแน่ที่จูบเธออย่างบ้าคลั่งและลูบคลำไปทั่ว?

ไม่ใช่สิ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาสืบหาเรื่องนี้

นิ้วของเย้นหว่านยังคงกำเสื้อผ้าของโห้หลีเฉินแน่น พูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ

“วันนี้คือวันที่สาม พวกเรา……”

ต้องมีอะไรกันอีกแล้ว

สายตาของโห้หลีเฉินมืดมน มีรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากของเขา

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและสงบ “ไม่ทำครั้งหนึ่งก็ไม่เป็นไรหรอก ไม่ป่วยหรอก ไม่ต้องเป็นห่วง”

เขาเป็นคนที่โน้มน้า เก่งมาโดยตลอด บวกกับสีหน้าที่เฉยเมยของเขา ทำให้เย้นหว่านเกือบจะเชื่อเขาแล้ว

แต่เธอจะยอมเอาเขามาเสี่ยงได้ยังไงกัน

ไม่ทำครั้งหนึ่ง แล้วถ้าเกิดว่าป่วยขึ้นมาล่ะ?

ตอนนี้สภาพแวดล้อมแย่ หมอก็ไม่มี ถ้าเกิดว่าอาการของโรคควบคุมไม่ได้ ผลลัพธ์จะร้ายแรงขนาดไหนใครก็ไม่กล้าพูดหรอก

“ฉันไม่สนใจหรอก วันนี้นายต้องนอนกับฉัน”

เย้นหว่านกัดฟัน ทัศนคติดูแน่วแน่

พอพูดออกไป โห้หลีเฉินกลับอึ้งไป พร้อมกับมองหน้าเย้นหว่านด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

เสียงที่ทุ่มต่ำถูกเค้นออกมาจากไรฟันของเขา “เย้นหว่าน เธอรู้ไหมว่าตัวเองกำลังพูดอะไรอยู่? ”

สีหน้าของโห้หลีเฉินดูเสียใจเล็กน้อย “เหมือนหมาป่าที่หิวโหยที่อยู่ท่ามกลางผู้หญิงที่ไล่ต้อนผู้คน”

เย้นหว่าน “……”

หน้าเธอแดง ทั้งโกรธและอาย แทบอดไม่ไหวที่จะเอาหน้ามุดเข้าไปซ่อนใต้ผ้าห่ม และไม่ออกมาอีกเลย

ที่เธอทำแบบนี้ มันเพราะใคร เพราะใคร?!

เธอโกรธจริงๆ จนแทบอยากจะไม่สนใจแล้ว สะบัดมือออกและไม่สนใจเขาอีก

มองไปที่ท่าทางโกรธเกรี้ยวเหมือนอยากจะกัดใครสักคนของเย้นหว่านแล้ว ดวงตาของโห้หลีเฉินก็เป็นประกายไฟ แต่ว่าก็ถูกเขาสงบมันลง

เขาอาศัยโอกาสตอนที่เธอโกรธ ลุกขึ้น แล้วก็เตรียมจะลุกออกไปด้านนอก

แต่ว่าเขาพึ่งจะเดินออกไปก้าวเดียว ก็มีแขนสองข้างเหยียดออกมาตรงเอวของเขาแล้วก็กอดเขาไว้ ร่างที่นุ่มนิ่มก็กดเข้ากับแผ่นหลังของเขา

ทันใดนั้นร่างกายของโห้หลีเฉินก็แข็งทื่อไป

ด้านหลังของเขา ก็ได้ยินเสียงที่นุ่มนวลและน่าขนลุกของเย้นหว่าน “ฉันกินยาแก้หวัดแล้ว แล้วก็ไม่น่าจะเป็นหวัดง่ายๆ อีก”

“เขาว่ากันว่าต้องกอดกันเพื่อให้ความอบอุ่น พวกเราต้องไม่ใส่อะไรเพื่อให้ความอบอุ่นซึ่งกันและกันมากยิ่งขึ้น นายกอดฉันให้แน่นหน่อยฉันก็จะไม่หนาวแล้ว”

เธอรู้ว่า ที่เขาไม่อยากทำเพราะว่ากลัวเธอหนาว

ในอากาศแบบนี้แม้แต่จะนอนก็ยังไม่อยากจะถอดเสื้อผ้าด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้นการจะทำสิ่งนั้นมันต้องเปลือยการทั้งหมด

สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากผู้หญิงด้านหลัง โห้หลีเฉินก็หัวใจเต้นแรง มันแรง และหนักขึ้นเรื่อยๆ

เสียงของเขาต่ำและเชื่องช้า “เย้นหว่าน……”

มีหลายสิ่งที่อยากจะพูด แต่ว่ามีเพียงแค่เสียงกระซิบเสียงเดียวเท่านั้น

เขาโชคดีแค่ไหน ที่ได้มีเธอ ปฏิบัติต่อกันด้วยความจริงใจ เป็นตายก็ไม่ทิ้งกัน

——

คืนนี้ เย็นฉ่ำเป็นเวลานาน

ในเต็นท์ที่ดำมืด วัยรุ่นทั้งสองคน กอดกันแน่นมาก ไม่มีร่องรอยของช่องว่างเลยแม้แต่นิด

พวกเขานอนกอดกันในถุงนอน มีแต่การกอดกันให้แน่นเท่านั้น ถึงจะละลายลงได้

แต่ว่าพวกเขา ไม่รู้สึกแออัดเลยแม้แต่นิดเดียว

เย้นหว่านพิงไหล่ที่แข็งแรงของผู้ชายคนนั้น รู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย แต่ว่าก็ยังดื้อดึงลืมตาไว้

ภายใต้ความมืดนั้น เธอมองเห็นเพียงแค่รูปร่างคางของเขาอย่างคลุมเครือเท่านั้น

“โห้หลีเฉิน”

เธอเรียกเขาด้วยเสียงที่เบามาก

บนศีรษะของเธอนั้น มีเสียงตอบรับที่ทุ้มต่ำของผู้ชายคนนั้นดังขึ้นมาทันที “หืม? ”

เสียงของเย้นหว่านเบา และนุ่มนวลมาก เผยให้เห็นความไม่สบายใจที่ซ่อนไว้ไม่อยู่

“พวกเราจะตายอยู่ที่นี่รึเปล่า？”