สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 682

บทที่682 ฉันแบกเธอดีกว่า

สถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ค่อนข้างจะลำบาก พวกเขาต้องแข่งกับเวลาเพื่อรีบออกจากทุ่งหิมะแห่งนี้

ห้ามขี้เซาเด็ดขาด

ความง่วงของเย้นหว่านนั้นหายไปในทันที เธอลืมตาขึ้น แล้วก็ลึกขึ้นนั่งจากถุงนอน

เธอพึ่งจะขยับ โห้หลีเฉินก็จับเธอไว้

“เดี๋ยวก่อน ด้านนอกหนาว เธอใส่เสื้อผ้าในถุงนอนนั่นแหละ”

หลังจากพูดจบ โห้หลีเฉินก็ลุกขึ้นนั่งข้างๆ แล้วก็หยิบเสื้อผ้าของเย้นหว่านจากทางด้านหลังของเขา หลังจากนั้นก็สวมเสื้อเข้าไปที่หน้าอกของเย้นหว่านด้วยท่าทีที่รวดเร็วและว่องไว

วินาทีที่โห้หลีเฉินออกไปนั่น ความหนาวจากด้านนอกก็พุ่งเข้ามา ทำให้เย้นหว่านรู้สึกหนาวถึงกระดูก

แต่ว่าตอนที่หน้าอกของเธอมีเสื้อผ้าสวมเข้ามานั่น ด้านบนก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นแล้ว

เย้นหว่านรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอมองหน้าโห้หลีเฉินอย่างแปลกใจ เมื่อกี้ตอนที่เธอกำลังนอนหลับอยู่นั้น เขาหยิบเสื้อผ้าเธอเข้ามาไว้ที่ถุงนอนแล้วยังงั้นเหรอ?

นี่เป็นวิธีที่เธอใช้เวลาที่อากาศมันหนาวเกินไป เอาเสื้อผ้ามาไว้ในถุงนอนก่อนเผื่อทำให้มันอุ่น

แต่ไม่คิดเลยว่า โห้หลีเฉินที่เป็นผู้ชายที่สูงส่งไม่เหมือนคนปกติทั่วไปนั้น จะทำเรื่องแบบนี้เพื่อเธอ

เย้นหว่านนั้นรู้สึกหอมหวานในใจ จนแทบจะแตกเป็นฟอง

พอเห็นเย้นหว่านมองมาที่ตัวเองด้วยสายตางุนงง สายตาของโห้หลีเฉินก็ลึกซึ้ง รู้สึกดีเป็นพิเศษ

เขาคลี่รอยยิ้มที่มีความสุข แล้วก็พูดด้วยความรักและทะนุถนอมว่า

“เธอใส่เสื้อผ้าไปก่อน ฉันจะไปอุ่นอาหาร”

หลังจากพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นจากถุงนอน แล้วก็ค่อยๆ ใส่เสื้อผ้า

เย้นหวานจ้องมองเขาอย่างงุนงง ในใจมีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้

โห้หลีเฉินในตอนนี้นั้น ใกล้เคียงกับการที่เหมือนคนธรรมดาที่สุด เรื่องแบบนี้ เดิมทีมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเกิดขึ้นกับเขา

แต่ว่าเขาแบบนี้นั้น กลับทำให้เย้นหว่านรู้สึกได้ถึงความเป็นจริงของชีวิต

ระหว่างเขาและเธอนั้น ที่แท้ก็สามารถเป็นคู่สามีภรรยาตัวน้อยๆ แบบปกติทั่วไปได้

โห้หลีเฉินกำลังจะเอาอาหารไปอุ่น แต่ว่าก็ถูกสายตาที่ร้อนแรงของเย้นหว่านจ้องมองทุกการกระทำของเขา

แววตาของเขามืดมน แล้วก็จ้องมองเธออย่างรุกราน

“เธอมองฉันแบบนี้ เป็นการเชื้อเชิญให้ฉันทำอะไรกับเธอรึเปล่า? ”

สายตาที่ผู้หญิงมองมาที่ผู้ชายนั้น ในสายตาของผู้ชายคนหนึ่งแล้ว มันคือการเชื้อเชิญที่ยิ่งใหญ่ที่สุด

เย้นหว่านแก้มแดงขึ้นมาทันที แล้วก็รีบหลบสายตา

เธอบ่นพึมพำออกมา “ลามก”

โห้หลีเฉินจ้องเธอนิ่ง มีรอยยิ้มที่ชัดเจนเกิดขึ้นที่มุมปากของเขา

“ลามก ก็ลามกแค่กับเธอคนเดียวนั่นแหละ”

คำพูดที่คลุมเครือ เกิดขึ้นในเต็นท์นั้น ก็เหมือนกับว่าเพิ่มอุณหภูมิให้สูงยิ่งขึ้น

เย้นหว่านหัวใจเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ในหัวอยากจะพูดว่าเขาหน้าไม่อาย แต่ว่ามุมปากก็อดไม่ได้ที่จะยกขึ้น

เธอหน้าแดง รีบเอาหัวมุดเข้าไปในถุงนอน หลบสายตาแล้วก็เริ่มใส่เสื้อผ้า

โห้หลีเฉินเฝ้ามองปฏิกิริยาที่น่ารักของผู้หญิงคนนั้นอย่างเอ็นดู ในใจเหมือนกับถูกอะไรบางอย่างเติมให้เต็ม

แต่ว่าในแววตาของเขา กลับมีความกังวลอยู่ลึกๆ

ถ้าเกิดว่าสามารถเป็นแบบนี้ไปได้ตลอดชีวิต ใช้ชีวิตที่ธรรมดาเรียบง่าย เขาก็เต็มใจที่จะลำบาก แต่ว่าโรคของเขา…..

เมื่อมองไปที่หิมะที่กว้างใหญ่ด้านนอกผ่านรูหน้าต่างเล็กๆ นั้น ความไม่แน่นอนของการตามหายาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

เวลาสามปี มันเพียงพอจริงๆ เหรอ?

อาหารแห้งที่จัดทำขึ้นเป็นพิเศษ ติดตั้งง่าย ไม่กินพื้นที่ แต่ก็สามารถอุ่นให้ร้อนได้

ถึงแม้ว่ารสชาติจะไม่ดีเท่าอาหารที่สดใหม่ แต่ว่าการที่กินอาหารด่วนด้านนอกแบบนี้ รสชาติมันก็ไม่สามารถดีไปได้มากกว่านี้อีกแล้ว

นอกจากนี้ยังเป็นอาหารที่เสริมสมดุลด้านโภชนาการ และสามารถเพิ่มอุณหภูมิได้