“เหอะ”
เสียงยิ้มเยาะดึงขึ้นมาจากทางโห้หลีเฉิน
ดวงตาของเขาเย็นชาทำให้คนที่เห็นรู้สึกกลัว“ คนของผม ไม่ใช่ว่าใครก็คิดจะคู่ควรด้วยได้”
ความหมายก็คือเซอร์ยุนซีไม่คู่ควร
เซอร์ยุนซีชะงักตกตะลึง และตั้งตารอคอยนกับคำยินยอมของโห้หลีเฉิน แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะได้รับคำตอบเช่นนี้จากอีกฝ่าย
ยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายยังดูหมิ่นคำพูดของเขาด้วย
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ด้วยสถานะที่สูงส่ง และหน้าตาที่น่าหลงใหลน่าหลงใหล จะขอใครสักคนแต่งงานจะต้องฝ่าอุปสรรคซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้
บางที พวกเขาอาจจะเป็นพี่น้องกันจริงๆ
เซอร์ยุนซีอารมณ์เสียเล็กน้อย
ซาอินติฟังบทสนทนาของพวกเขาอยู่ตลอด แล้วรู้สึกประหลาดใจมากกับคำตอบของโห้หลีเฉิน
ในประเทศเบียนหนาน สถานะของเซอร์ยุนซีและรูปลักษณ์ของเซอร์ยุนซีนั้นเพอร์เฟคไม่เป็นสองรองใคร และเขาเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงหลายๆคนใฝ่ฝันอยากแต่งงานด้วยมากที่สุด
แต่ความหมายของโห้หลีเฉินเหมือนตั้งใจจะปฏิเสธ
ทำแบบนั้นไม่ได้นะ
เพราะกลัวว่าโห้หลีเฉินจะทำผิดกฎข้อห้ามของประเทศ เธอจึงรีบพูดเตือนโห้หลีเฉิน
“หลีเฉินคะ กฎของประเทศเบียนหนาน คือญาติผู้ใหญ่ไม่สามารถปฏิเสธได้ถ้าชายหนุ่มมาขอหญิงสาวหญิงสาวแต่งงาน หากเขาปฏิเสธเขาจะถูกลงโทษอย่างรุนแรง และในอนาคตผู้หญิงคนนั้นจะเสียชื่อเสียงเป็นอย่างมาก เป็นที่รังเกียจของทุกคนขับไล่ จนอาจต้องรีบไปอยู่ในหุบเขาลึกเลยก็ได้”
ดวงตาของเย้นหว่านเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ กฎบ้าอะไรเนี่ย
จะปฏิเสธยังไม่ได้เลยหรือไง
เพราะแค่ทำให้ผู้ชายเสียศักดิ์ศรี ผู้หญิงก็ต้องถูกทำลายชื่อเสียงเลยเหรอ
เธอโมโหจนแทบกระอักเลือด และไฟที่สุมอยู่ในอกของเธอก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
ใบหน้าของโห้หลีเฉินบึ้งตึง ไอสังหารรอบตัวของเขายิ่งหนาแน่นขึ้น
ปฏิเสธไม่ได้?
เหอะ หรือจะต้องให้เขาปล่อยให้ภรรยาในอนาคตของเขาไปแต่งงานกับคนอื่นอย่างนั้นเหรอ
เซอร์ยุนซีมองไปที่ใบหน้าบึ้งตึงของโห้หลีเฉิน แล้วรู้สึกอึดอัดใจ ตามกฎหมายแล้ว ขอแค่เขาขอแต่งงาน เขาจะต้องได้แต่งงานกับเย้นหว่านแน่นอน
แต่อีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ยินยอม
เขาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วพูดด้วยความจริงใจและสุภาพมาก
“ คุณพี่ชาย คุณมีสิ่งที่คุณต้องการบอกมาได้เลยนะครับ ไม่ว่าจะบุกน้ำลุยไฟ ผมก็จะทำให้ตัวเองเป็นคนที่คู่ควรกับเย้นหว่านตามที่คุณพอใจให้ได้”
ซาอินติมองไปที่เซอร์ยุนซีด้วยความประหลาดใจ แต่ครั้งนี้เขากลับจริงจังขนาดนี้
ถ้าเป็นแบบนี้ จะได้พอใจทั้งสองฝ่าย
หัวใจทั้งดวงของเย้นหว่านบีบเกร็งแน่น ราวกับว่าถูกบีบด้วยมือใหญ่ ไม่สบายใจ ขอแค่ขยับเล็กน้อย ก็ดูเหมือนว่ามันจะแหลกสลายไปได้ทุกเมื่อ
ไม่สามารถปฏิเสธคำขอแต่งงานได้ งั้นเธอก็ต้องแต่งงานกับเซอร์ยุนซีอย่างหนีไม่พ้นอย่างนั้นเหรอ
แต่ว่า ไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน
แล้วตอนนี้จะทำยังไงดี
การเต้นที่ยุ่งเหยิงของเย้นหว่าน จึงยิ่งยุ่งเหยิงมากขึ้น และความคิดทั้งหมดของเธอก็ล่องลอยไป
เธอมองไปที่โห้หลีเฉินอย่างหวาดหวั่น และขอความช่วยเหลือ
สายตาของโห้หลีเฉินหรี่เล็ก และพูดอย่างเย็นชา
“พูดโอ้อวดมันง่าย แล้วถ้าคุณไม่สามารถทำให้ผมพอใจได้ คุณจะทำยังไง”
“ ผมก็จะทุ่มสุดชีวิตเพื่อทำให้สำเร็จครับ”
เซอร์ยุนซีกล่าวคำยืนยัน“ คุณพี่ชาย มีข้อเรียกร้องอะไรบอกมาได้เลยนะครับ ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ ผมจะทำให้สำเร็จแน่นอน”
“ดีมาก”
โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปากของเขา ไอเย็นที่เป็นอันตรายก็พุ่งตรงออกมาผ่านดวงตาของเขา
เย้นหว่านมองไปที่ทั้งสองด้วยความหวั่นใจ หัวใจของเธอเต้นเร็วมาก ข้อเรียกร้อง ถ้าเซอร์ยุนซีทำสำเร็จก็บ้าแล้ว
เขาจะถูกโห้หลีเฉินกลั่นแกล้งจนไม่เป็นผู้เป็นคนซะมากกว่า
เสียงของโห้หลีเฉินแหบต่ำ แต่อีกฝ่ายกลับได้ยินอย่างชัดเจน
“ ทำสำเร็จแล้วค่อยมาพูดเรื่องขอเสี่ยวหว่านแต่งงานก็แล้วกัน ”
“หะ”
เซอร์ยุนซีตกตะลึงไปชั่วขณะ เขาลืมแม้กระทั่งต้องเต้นรำ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นแบบนี้
โห้หลีเฉินยิ้มเยาะ “ในตอนนี้ คุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอทั้งนั้น”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...