ถึงแม้เขามีฐานันดรศักดิ์เป็นท่านดยุก ไม่ว่าอยู่สถานที่และโอกาสใดๆ ก็ได้รับการปฏิบัติที่สูงส่งที่สุด จะไม่มีสถานการณ์ที่คนอื่นนั่งและเขายืนอย่างแน่นอน แต่ว่า.......
ใครใช้ให้อีกฝ่ายคือพี่ชายของว่าที่ภรรยาของเขาล่ะ
ต้องคอยเคารพนอบน้อมไว้
หลังจากโห้หลีเฉินและเซอร์ยุนซีปรากฏตัว สายตาของผู้คนต่างก็จดจ่อมาที่ทั้งสองอย่างตื่นเต้นและแปลกใจ
พอหันมามองเซอร์ยุนซีที่แต่ไหนแต่ไรทำตัวสูงส่งอีก ไม่นึกเลยว่าจะยืนอยู่ที่ตรงหน้าของโห้หลีเฉินอย่างสุภาพเรียบร้อย ผู้คนยิ่งแปลกใจจะแย่อยู่แล้ว
วันนี้จะต้องมีละครใหญ่ที่สนุกมากแน่ๆเลย
ศึกใหญ่ขนาดนี้ ก็ไม่รู้ว่าโห้หลีเฉินอยากทดสอบท่านดยุกยังไงกันแน่?
ผู้คนรออย่างตื่นเต้นและร้อนรนใจ แต่แล้วรอไปหลายนาที ก็ไม่เห็นโห้หลีเฉินมีความเคลื่อนไหวใดๆ แม้แต่คำพูดสักคำก็ไม่เคยพูดเลย
เขานั่งอยู่ที่นั่นอย่างสง่าผ่าเผย มีออร่าที่สูงส่งสุดฟุ้งกระจายอยู่ และคอยจิบชาอย่างเอื่อยเฉื่อย
สีหน้าท่าทางเย็นชา ได้มองข้ามสายตาของรอบๆจนหมด เหมือนไม่เคยอยู่ไหนสายตาเลย
เซอร์ยุนซียืนตัวตรง ไม่นานขาก็เริ่มเมื่อยแล้ว ในใจยิ่งหดหู่เข้าไปใหญ่ ทำไมยังไม่เริ่มอีกนะ?
เขาลังเลไปครู่หนึ่ง จากนั้นได้พูดกับโห้หลีเฉินอย่างสุภาพว่า “พี่ครับ ผมเตรียมพร้อมแล้ว เชิญทดสอบผมได้เลยครับ”
คำพูดที่เขาพูดเต็มไปด้วยความฮึกเหิม และเปี่ยมล้นด้วยความมั่นใจ
“เสี่ยวหว่าน คุณโชคดีจังเลย ต่อไปพอแต่งงานกับท่านดยุกแล้ว คุณจะต้องเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในประเทศแน่นอนค่ะ”
ฉู่ฉู่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ จ้องมองเซอร์ยุนซีด้วยสายตาระยิบระยับ สีหน้าเต็มไปด้วยความอิจฉา
เย้นหว่านคอยแทะเมล็ดทานตะวัน มุมปากมีรอยยิ้มที่น่าสนุกเผยออกมา
ยุนซีไอ้ปัญญาอ่อน อวดดีไปเหอะ เดี๋ยวก็รู้แล้วว่าต้องตายยังไง
จนกระทั่งเซอร์ยุนซีได้พูดออกมาสักพักแล้ว โห้หลีเฉินถึงวางแก้วชาลงอย่างเอื่อยเฉื่อย และได้ประทานแววตาให้เขา
ริมฝีปากบางขยับเล็กน้อย พูดเสียงที่ประทับใจออกมา “ไหนลองพูดซิ นายเข้าใจยังไงบ้าง กับการใช้ชีวิตประจำวันหลังจากแต่งงานกับภรรยาแล้ว”
พูดว่าเข้าใจยังไงบ้าง?
คำถามนี้ แทบจะอยู่ในความคาดหมายของเซอร์ยุนซี เพราะเหตุนี้ เขาได้ใช้ใจเตรียมการมาอย่างดีเชียวนะ
มุมปากของเซอร์ยุนซีเผยรอยยิ้มที่ได้ใจออกมาพร้อมพูดอย่างดังก้อง “ถ้าจะให้ชีวิตคู่มีดัชนีความสุขที่สูง ดีที่สุดก็คือเคารพ สนิทชิดเชื้อและรักซึ่งกันและกัน”
“เคารพซึ่งกันและกัน ก็คือเคารพภรรยาตัวเอง คิดพิจารณาเผื่อเธอทุกอย่าง เห็นเธอเป็นคนที่สำคัญที่สุดและเป็นคนที่ตัวเองแคร์ที่สุด
สนิทชิดเชื้อซึ่งกันและกัน ก็คืออยู่ในชีวิตคู่ เห็นภรรยาเป็นคนที่ตัวเองสนิทชิดเชื้อที่สุด ผูกพันการดั่งมีสายเลือดเดียวกัน ไม่ทำร้ายและทรยศตลอดชีวิต
รักซึ่งกันและกัน นี่ก็เป็นสิ่งสำคัญที่สุด ก็คือรักเดียวใจเดียว รักภรรยาตัวเองอย่างจริงใจ โอ๋เธอ รักเธอ ประคบประหงมเธอ ให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ไร้กังวลและมีความสุขที่สุด”
คำพูดทั้งชุด ดังกึกก้องอยู่ทั่วลานบ้าน กลายเป็นเสียงหนึ่งเดียว
ผู้คนที่เดิมทียังคึกคักอยู่ แต่ละคนต่างก็มองเซอร์ยุนซีอย่างตื่นตะลึงจนตาค้าง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะพูดคำพูดแบบนี้ออกมา
เคารพรักและสนิทชิดเชื้อซึ่งกันและกัน?
อยู่ประเทศเบียนหนานนี้ เป็นเรื่องที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
บ้าไปแล้วชัดๆ
“ท่านดยุกคิดแบบนี้จริงเหรอเนี่ย ฉันถึงกับรู้สึกว่าเขาหล่อขึ้นอีกระดับเลย”
“ฉันก็รู้สึกเหมือนกัน.........”
ท่ามกลางหมู่คน กลับมีเสียงซุบซิบของพวกสาวๆ
ในสามวันนี้ เซอร์ยุนซีรวบรวมข้อมูลที่ชายหญิงเท่าเทียมกันในราคาสูง มีผู้หญิงมากมายอดไม่ได้ที่จะเข้าร่วม และได้รับอิทธิพลกับสิ่งที่ได้เห็นและได้ยินอยู่เป็นประจำ ถึงคนที่ไม่ได้เข้าร่วม ส่วนมากก็ได้ติดตามเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
แนวความคิดโดยเนื้อของพวกเธอได้รับอิทธิพล แต่สุดท้ายก็รู้สึกเหลือเชื่อเกินไป ก็ไม่ได้หวั่นไหวสักเท่าไหร่
แต่ว่านาทีนี้มองเซอร์ยุนซีพูดคำพูดเหล่านี้ออกมาต่อหน้าทุกคน แทบจะเอาเมล็ดพันธ์ปลูกอยู่ในใจของพวกเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...