ไม่ เป็นไปไม่ได้
คนที่ท่านดยุกชอบคือเย้นหว่าน จะแต่งงานกับเธอได้ยังไง? ท่านดยุกไม่ยอมแน่นอน
ความรู้สึกหวั่นใจของฉู่ฉู่ ก็หายไปเลยทั้งอย่างนั้น
เธอส่ายหน้าอย่างลำบากใจ “เสี่ยวหว่าน ท่านดยุกเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ ตอนนี้เธอไม่ชอบเขา ไม่ได้แปลว่าต่อไปจะไม่ชอบนะ”
“ยิ่งไปกว่านั้น เขาอยากแต่งงานกับเธอจากใจจริง ในโลกนี้ไม่มีเรื่องที่เขาทำไม่ได้ ถึงแม้ว่าเงื่อนไขสามข้อที่คุณโห้พูดไว้จะยากมาก เขาก็จะต้องทำให้สำเร็จ และขอเธอแต่งงานให้ได้”
เห็นฉู่ฉู่วิจารณ์เซอร์ยุนซีสูงขนาดนี้ แต่ท่าทางกลับไม่กล้าแม้แต่จะคิดเลย เย้นหว่านครุ่นคิดในใจ
เมื่อกี้เธอแค่พูดขึ้นเล่นๆ ให้ฉู่ฉู่แต่งงานกับเซอร์ยุนซี แต่ตอนนี้……
ทันใดนั้นเธอรู้สึกว่า นี่อาจจะเป็นความคิดที่ไม่เลว
เย้นหว่านลูบคางทำท่าครุ่นคิด และถามไปว่า
“ถ้าสุดท้ายแล้วเขาไม่ผ่านการทดสอบล่ะ? พี่ชายฉันไม่พอใจเซอร์ยุนซี ด้วยฝีมือของเขา ด่านยากที่สร้างขึ้นก็ไม่เห็นว่าเซอร์ยุนซีจะทำได้”
ฉู่ฉู่มองตาโตอย่างตกใจ นี่ตั้งใจทำให้ลำบากกันชัดๆ?
เย้นหว่านมองรอบๆ ทันใดนั้นก็ขยับตัวเข้าไปใกล้ฉู่ฉู่ พูดเสียงเบาว่า
“ถ้าเขาไม่ผ่าน ก็คงจะเสียใจมากแน่ ตอนนี้ถ้ามีหญิงสาวเข้าไปปลอบใจเขา อยู่เคียงข้าง เจอรักแท้ในยามวิกฤต เขาอาจจะตกหลุมรักเธอก็ได้นะ”
ฉู่ฉู่นั่งนิ่งๆ ทั้งตัวเหมือนลอยละล่องอยู่กลางอากาศ เบามากจนหาที่ลงไม่ได้
เธอก็มีโอกาสแต่งงานกับท่านดยุกเหรอ?
สายตาเธอมองลงข้างล่างอย่างควบคุมไว้ไม่อยู่ ผู้ชายที่แม้จะทุกข์ใจแค่ไหนแต่ก็ยังรัก ซักถุงเท้าอย่างอดทน ทั้งตัวเหมือนทองเปล่งประกาย ส่องสว่างจนทำให้คนยากที่จะละสายตาได้
เธอทั้งมุ่งมั่น ทั้งน่าเอ็นดู เทียบกับหน้าตาเขาแล้วทำให้คนหลงใหลมากขึ้น
ในตอนนี้เอง เซอร์ยุนซีที่ยังยอมซักถุงเท้า ไม่รู้ว่าเลยว่าเส้นทางที่ตัวเองฝ่าฟันอยู่นั้น กลับถูกเย้นหว่านปล่อยให้คนอื่นไปแล้ว
เขาแทบจะเป็นลมจากกลิ่นนี้
นี่เป็นเรื่องที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตเขาแน่ ไม่มีอื่นแล้ว
ไม่รู้ว่าซักไปนานเท่าไหร่ เหมือนเป็นศตวรรษได้ ถุงเท้าอันสุดท้ายในที่สุดก็ซักสะอาดแล้ว
เขาโยนถุงเท้าทิ้ง ถอนหายใจยาวๆ ลุกขึ้นยืน ยังไม่ทันยืดเส้นยืดสาย ก็พูดกับโห้หลีเฉินว่า
“พี่ ฉันล้างเสร็จแล้ว”
ผ่านการทดสอบแล้วมั้ง?
โห้หลีเฉินไม่ดูเสื้อผ้าที่ซักแล้วพวกนั้นเลย ดื่มชาอย่างเชื่องช้า ยกนิ้วมือขึ้นเล็กน้อย
เห็นท่าทางนี้ของเขา เซอร์ยุนซีกระตุกมุมปากอย่างไม่สบายใจ
ครั้งก่อนตอนที่โห้หลีเฉินทำท่านี้ ก็มีคนยกกะละมังเสื้อผ้ามา ตอนนี้เขาทำแบบนี้ หรือว่ายังมีเรื่องอื่นอีก?
เซอร์ยุนซีพึ่งคิดได้แบบนี้ ก็มองเห็นอย่างสิ้นหวัง
ผู้หญิงอายุสี่สิบกว่า เดินเข้ามาหาเขาทีละก้าว
ผู้หญิงมองเซอร์ยุนซีอย่างไม่เป็นตัวเอง ทักทายอย่างตื่นเต้น “ท่านดยุก”
เซอร์ยุนซีรู้สึกได้ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น
เขากลั้นหายใจไว้ มองดูโห้หลีเฉินนิ่งๆ และลองถามไปว่า “พี่ นี่หมายความว่ายังไงกัน?”
โห้หลีเฉินถือถ้วยชาไว้ ดื่มอย่างสง่า สีหน้าสง่างามเรียบเฉย ดูเหมือนจะไม่อยากพูดอะไรเลย
ผู้หญิงกำมือไว้แน่น พูดช้าๆว่า
“ท่านดยุก การทดสอบสุดท้ายคือการนวด เพื่อสะดวกต่อเวลาหลังแต่งงาน ภรรยาของคุณเหนื่อย ปวดตัว คุณก็จะปรนนิบัติเธอได้ ฉันจะเป็นหุ่นทดลอง ให้คุณนวด”
เซอร์ยุนซีมองตาโตอย่างตะลึง มองผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ
เขาเป็นถึงท่านดยุกสูงศักดิ์ กลับต้องมานวดให้ผู้หญิงคนนี้เหรอ?
คิดอะไรของเขากันแน่?!
ผู้หญิงถูกเซอร์ยุนซีมองจนตื่นเต้นมาก และพูดเสียงเบาว่า
“ความจริงแล้วฉันก็รู้สึกลำบากใจมาก หรือว่า คุณไม่ต้องทำแล้ว? พูดตามตรง ให้ท่านดยุกมานวดให้ฉัน ฉันคงรับไว้ไม่ไหว…….”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...