สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 744

เมื่อได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว โห้หลีเฉินที่กำลังเคาะคีย์บอร์ดอยู่ก็หยุดชะงักไปสักพัก แล้วหันมาดูเย้นหว่านที่เพิ่งจะเข้ามา จากนั้นเสียงทุ้มต่ำก็ได้เอ่ยถามอย่างเป็นห่วงไปว่า

“เป็นอะไรไป?”

“ฉัน...?”

เย้นหว่านอ้าปากและลังเลอยู่สักพัก แล้วจึงเอ่ยว่า “ไม่มีอะไร แค่ไปเข้าห้องน้ำคนเดียวก็เลยกลัว ๆ น่ะ”

เธอไม่ได้เล่าเรื่องผู้ชายที่อยู่ในห้องน้ำคนนั้นให้โห้หลีเฉินฟัง ทว่าโห้หลีเฉินที่อยู่ในสถานการณ์นี้เองกลับมีความรู้สึกที่ฉับไวมากเช่นกัน เธอไม่อยากจะเพิ่มความยุ่งยากให้เขาอีกแล้ว

โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปาก แล้วพูดอย่างเป็นธรรมชาติมากเลยว่า

“ถ้าอยากไปห้องน้ำอีก ให้เรียกฉันไปเป็นเพื่อนเธอ”

ผู้ชายตัวโตคนหนึ่ง ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง

พอคิด ๆ ดูแล้วภาพนั้นดูจะน่าอายเกินไปหน่อยไหม

ฉับพลันนั้นเย้นหว่านก็รู้สึกได้ถึงกระแสความอบอุ่นที่แล่นผ่านเข้ามาในใจ จึงได้ยิ้มและพยักหน้า “ตกลง”

เย้นหว่านเก็บเรื่องในใจเอาไว้ แล้วกลับไปที่ห้องพักของเจ้าหน้าที่

เธอเลื่อนประตูเปิด ทันใดนั้นก็นั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่อยู่บนเตียง

คำพูดของผู้ชายคนนั้น ไม่ใช่แค่การข่มขู่ธรรมดาแน่นอน แต่เขาคิดจะทำอะไรกันแน่นะ?

ที่นี่เป็นการทรวงการต่างประเทศเพียงแค่กั้นไว้ด้วยประตู แล้วโห้หลีเฉินเองก็อยู่ห่างไปเพียงแค่ไม่กี่ก้าวเท่านั้น

ต่อให้เขาคิดจะทำอะไร ก็คงจะทำอะไรได้ไม่มากนัก

เย้นหว่านคิดไม่ออก แต่จวบจนตอนนี้ก็ยังรู้สึกเหมือนมีกลองตีรัวในใจ ทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัยเป็นอย่างมาก

แม้แต่รองเท้าเธอก็ยังไม่ได้ถอด เพียงแค่นั่งอยู่บนเตียงด้วยจิตใจที่เคร่งเครียด เตรียมพร้อมรับมือกับเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นอย่างกะทันหันทุกเวลา

ทว่าเวลาผ่านไปนานแล้ว ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เธอเริ่มสงสัยว่าที่ผู้ชายคนนั้นพูดจะแค่พูดให้เธอตกใจกลัวก็เท่านั้น

แต่ยิ่งรอนานมากขึ้นเท่าไหร่ จิตใจที่เคร่งเครียดก็เริ่มทำให้คนรู้สึกเหนื่อยล้า จนกระทั่งเย้นหว่านได้เริ่มรู้สึกง่วงนอน

เปลือกตาของเธอจวนเจียนจะปิดอยู่รอมร่อและรู้สึกอยากหลับอย่างควบคุมด้วยเองไม่ได้แล้ว

ในตอนที่เปลือกตานั้นใกล้จะปิดแล้ว เสียงก็ดัง “เพี๊ยะ” เย้นหว่านตบไปที่หน้าของตัวเองหนึ่งที ฉับพลันนั้นก็ขับไล่ความง่วงของเธอไปได้ไม่น้อย

หลับไม่ได้ จะหลับไม่ได้

ตอนนี้เธอกำลังตกอยู่ในอันตราย ถ้าเผลอหลับไปก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องน่ากลัวอะไรขึ้นบ้าง เธอแค่ต้องทนให้ถึงที่สุดและผ่านคืนนี้ไปให้ได้

ล้างหน้าก็แล้วกัน ให้ตื่นสักหน่อย

แต่คงจะไม่ไปห้องน้ำคนเดียวแล้ว เย้นหว่านได้ใช้น้ำสะอาดภายในห้องตบเบา ๆ ที่ใบหน้า

ในตอนที่เธอเพิ่งจะเดินลงจากเตียงนั้น ก็มีสิ่งหนึ่งขยับ แล้วก็ได้เห็นสิ่งหนึ่งที่ไม่ใช่ของในห้องพักเจ้าหน้าที่

งูหนึ่งตัว! เป็นงูจงอาง!

ไม่รู้ว่ามันเข้ามาจากตอนไหน ขณะนี้กำลังเลื่อยขึ้นมาที่ปลายเตียงและเลื้อยเข้าไปในผ้าห่มอย่างว่องไว

เธอตื่นตระหนกจนหน้าถอดสี ฉับพลันนั้นรู้สึกตกใจเสียจนตัวเย็นวูบ เหงื่อเย็น ๆ ค่อยๆ ไหลผ่านแผ่นหลัง

ถ้าเมื่อกี้เธอไม่คิดที่จะลุกไปล้างหน้า แล้วลงจากหัวมุมของเตียง ก็ไม่มีทางเห็นงูที่เลื้อยเข้ามาในผ้าห่มของเธอเลยสักนิด

ถ้าหากเธอนอนหลับต่อไป แล้วถูกกัดขึ้นมาก็คงเป็นเรื่องที่แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว!

นี่เป็นงูพิษร้ายแรงเชียวนะ

ในหัวของเธออดคิดถึงคำพูดของชายที่อยู่ในห้องน้ำคนนั้นไม่ได้——ฉันแนะนำว่าให้เธอไปจากที่นี่ซะ กลับบ้านไป ไม่อย่างนั้นล่ะก็ คืนนี้อย่าหวังว่าจะผ่านไปได้ง่ายๆ

นี่ก็คือคำเตือนของเขาอย่างนั้นเหรอ? ถ้าเธอไม่ไป เขาก็จะปล่อยงูเข้ามากัดเธอ!

เย้นหว่านอดที่จะตัวสั่นไม่ได้ สายตาจ้องมองดูงูตัวนั้นที่เลื้อยเข้าไปในผ้าห่มของเธอ

เธอตัวสั่นและถอยหลังไปหลายก้าว ใช้แผ่นหลังพิงประตูเอาไว้ไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เตียงนั้นอีก

เธอยิ่งไม่รู้ด้วยว่าในห้องนี้ยังจะมีงูตัวอื่นอีกหรือเปล่า

อยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว!

เย้นหว่านรีบทำเวลาและตัดสินใจอย่างเด็ดขาด จากนั้นเปิดประตูออก ฉับพลันนั้นก็วิ่งออกไป แล้วค่อยปิดประตู