สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 746

“ตุบ!”

จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นตามมา ชายคนนั้นถูกถีบหนึ่งที จนร่างกระเด็นไปกระแทกกับกำแพง

ราวกับกระดูกทั่วร่างของเขาจะหักอย่างไรอย่างนั้น เจ็บเสียจนเขาชาไปทั่วร่าง

เขานอนกุมแขนอยู่บนพื้น แล้วมองชายรูปร่างสูงใหญ่ตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ “คุณโห้ ทำไมถึง...ตีผม...”

ในขณะที่พูดอยู่นั้น ในปากของเขาก็อดกลั้นไว้ไม่ไหวแล้วอาเจียนออกมาเป็นเลือด ฝ่าเท้านี่หนักเกินไปแล้วจริงๆ

โห้หลีเฉินมองชายผู้นั้นจากเบื้องสูงมองคนที่อยู่เบื้องต่ำ ยกเท้าขึ้น รองเท้าหนังมันวาวกระทืบลงไปที่ท้องของชายคนนั้น

ใบหน้าของเขาเย็นชาล้ำลึก ทว่าลงแรงที่ฝ่าเท้าอย่างรุนแรง

“อา...เจ็บ! เจ็บ!”

ชายหนุ่มร้องด้วยความเจ็บน่าเวทนา ใบหน้าขาวซีดอย่างฉับพลัน เหงื่อเม็ดใหญ่ตรงหน้าผากหยดลงมา

เขารู้สึกว่าเขาใกล้จะโดนกระทืบตายแล้ว

อวัยวะภายในดูราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงแล้ว

“เจ็บแค่นิดหน่อย ก็ทนไม่ไหวแล้วงั้นเหรอ?”

มุมปากของโห้หลีเฉินโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม ทว่าเห็นได้ชัดว่าเป็นรอยยิ้มที่มีเจตนาร้าย

ชายหนุ่มราวกับเห็นอสูรหรือปีศาจเข้าแล้ว

ตัวของเขาสั่นเทิ้ม แล้วมองโห้หลีเฉินด้วยความหวาดกลัว “เพราะอะไร ผมทำให้คุณไม่พอใจตรงไหน?”

เขาไม่เข้าใจ

เขาปฏิบัติตามกฎของการทรวงการต่างประเทศโดยตลอด แล้วยิ่งไปกว่านั้นยังหวาดกลัวความสัมพันธ์ของโห้หลีเฉินกับเจ้าหญิง แต่ไรมาก็เลยไม่เคยล่วงเกินโห้หลีเฉินมาก่อน หนำซ้ำยังพยายามแสดงความรักกับเพื่อร่วมงานด้วย

เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักอย่าง แต่ทำไมจู่ ๆ โห้หลีเฉินถึงต้องลงมือกับเขาด้วย

เมื่อเห็นท่าทางไม่เข้าใจของเขา ความไร้เหตุผลของโห้หลีเฉินก็ยิ่งมีมากขึ้น ราวกับจะใช้เท้ากระทืบชายหนุ่มให้ตาย

ริมฝีปากบางของเขาเปิดออก แล้วพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า

“นายทำอะไรลงไปเมื่อคืน ยังต้องให้ฉันพูดอีกเหรอ?”

ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อ ฉับพลันนั้นก็ตัวสั่นอย่างรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

จากนั้นเขาก็กัดฟันแล้วพูดว่า “เย้นหว่านเอาเรื่องในห้องน้ำไปบอกคุณอย่างนั้นเหรอ?”

โห้หลีเฉินไม่ปฏิเสธ

ทว่าชายหนุ่มกลับไม่รู้สึกสำนึกผิดในสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามใบหน้ากลับมีความโกรธเกลียดและชิงชัง

“ผมไม่ชินที่ต้องเห็นเธอตามพัวพันคุณอย่างนี้ ทำให้งานของคุณล่าช้าไป ก็เลยเตือนเธอไปแค่สองประโยคก็เท่านั้น เรื่องแค่นี้ คุณถึงกลับต้องลงมือทำร้ายผมด้วยตัวเองเชียวเหรอ?”

“เย้นหว่านก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ได้มีคุณสมบัติอะไรให้คุณต้องทำถึงขนาดนี้อยู่แล้ว”

ยิ่งไม่มีคุณสมบัติที่จะมาทำให้เขาถูกทุบตีด้วย

ชายหนุ่มโกรธแค้นอย่างถึงที่สุดและโมโหมาก ในความคิดของเขา ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงของตัวเอง หรือว่าผู้หญิงของคนอื่น ล้วนจะด่าหรือรังแกอย่างไรก็ได้ตามใจชอบ อย่างไรเสียที่นี่ผู้หญิงก็เกิดมาเพื่อผู้ชาย

เขาแค่ขู่ให้เย้นหว่านกลัวก็เท่านั้น แต่โห้หลีเฉินกลับทำร้ายเขา เดิมทีก็เป็นแค่เรื่องใหญ่ที่จัดการให้เป็นเรื่องเล็ก ไม่ได้มีกฎเกณฑ์!

เมื่อได้ยินคำพูดของชายคนนี้ สีหน้าของโห้หลีเฉินก็ยิ่งมืดครึ้มไปอีก

ฉับพลันนั้นแรงที่ฝ่าเท้าก็ยิ่งหนักขึ้นเรื่อย ๆ

เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของชายหนุ่มดังขึ้นไม่หยุด ดูเหมือนลำไส้ใหญ่เล็กจะแตกในอีกไม่กี่นาที แล้วจะตายในที่สุด

เจ็บเกินไปแล้ว

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย...”

โห้หลีเฉินมีสีหน้าที่เย็นชา ดวงตาคู่นั้นดูราวกับน้ำแข็ง มองดูชายหนุ่มที่ร้องขอชีวิตด้วยความเจ็บด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

สีหน้าของเขาดูเย็นชาไม่มีความสงสารหรือเห็นอกเห็นใจเลยสักนิด

“คนของฉัน นายมีสิทธิ์อะไรกล้ามากล่าวหาหล่อนมั่วซั่วแบบนี้?”

ทุกคำพูดที่ออกไป แรงที่ฝ่าเท้าของเขาก็จะยิ่งหนักขึ้นอีกทุกครั้ง

ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บปวดและสงสัยในชีวิต น้ำตาไหลคลอเบ้าแล้ว

เขามองโห้หลีเฉินด้วยความหวาดกลัว ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าเพื่อผู้หญิงแค่คนเดียว เขาต้องบันดาลโทสะถึงขนาดนี้เลยเหรอ ถึงขนาดต้องฆ่าเพื่อนร่วมงานเลย?

น้ำเสียงที่เย็นชาของโห้หลีเฉินดังขึ้นราวกับมาจากนรก “กล้าทำให้เธอตกใจ ก็ต้องชดใช้”