สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 747

ก่อนหน้านี้เขาอยากจะให้เย้นหว่านตายจริง ๆ แต่มาตอนนี้ ถูกโห้หลีเฉินทำให้ตกใจอย่างนี้ เขาไหนเลยจะยังมีความกล้าอยู่อีก

เขาแทบจะไม่สนใจความเจ็บปวดอีก แล้วพยุงร่างที่สั่นเทาของตัวเองขึ้นมา รีบเดินโซซัดโซเซไปที่ห้องพักของเจ้าหน้าที่

ห้องพักของเขาผู้ติดกับห้องพักของโห้หลีเฉิน มันเลยทำให้เขาลงมือได้สะดวก

เขาเจาะรู้เล็ก ๆ ตรงแผ่นไม้ จากนั้นปล่อยงูเข้าไป

โชคดีที่เป็นเพราะหลังจากบรรลุแผนชั่วที่ปล่อยงูเสร็จแล้ว เพื่อที่จะได้นำงูกลับมาทำลายหลักฐานนั้น เขายังได้เตรียมสิ่งของที่เอาไว้ล่องูมาอีกด้วย

เพียงไม่นาน ก็เห็นงูจงอางตัวนั้นเลื้อยออกมาจากรู

ชายหนุ่มรีบจับงูตัวนั้นเอาไว้ แล้วก็ถอนหายใจ

โชคดีที่งูตัวนี้ยังทำไม่สำเร็จ เย้นหว่านยังไม่ตาย ไม่อย่างนั้นละก็ถึงเขาจะมีอีกกี่ร้อยชีวิตก็คงไม่พอให้ตาย

ส่วนภารกิจของเขานั้น...

เขามีความรู้สึกตึงเครียดและไม่ปลอดภัยอยู่บ้าง เมื่อเก็บกวาดเสร็จแล้ว ก็ค่อย ๆ แอบออกไปจากการทรวงการต่างประเทศ

โห้หลีเฉินกลับมาทำงานที่โต๊ะทำงานอีกครั้ง

นิ้วมือเคาะที่แป้นพิมพ์ด้วยความรวดเร็ว ดวงตาจับจ้องอยู่ที่หน้าจออย่างไม่ละสายตา ดูราวกับได้ป้องกันเรื่องราวรอบด้านทุกอย่างเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

ทว่าเขากลับเฝ้ามองชายที่เข้าออกอยู่อย่างเงียบ ๆ มาโดยตลอด

เม้มริมฝีบางเล็กน้อย ดูเย็นชาอย่างถึงที่สุด

ชายคนนั้นประคองตัวกับกำแพงมาตลอดทาง แล้วเดินโซซัดโซเซออกมาจากการทรวงการต่างประเทศในค่ำคืนที่มืดมิดนั้น ได้แอบเข้าไปที่พระที่นั่งของเจ้าหญิง

หลังจากที่ทหารเฝ้าประตูได้เข้าไปรายงานแล้ว เขาจึงรีบเข้าไปอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ซาอินติยังคงไม่ได้นอนหลับ นั่งแต่งตัวเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่ในห้องโถงใหญ่ แล้วมองชายหนุ่มด้วยความคาดหวังเล็กน้อย

ก่อนจะถามว่า “ลงมือแล้วหรือยัง?”

เธอรอข่าวดีมาตลอดทั้งคืน

ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความขื่นขม นำถึงที่ใส่งูในมือวางลงบนพื้นตรงหน้า

เขาตอบกลับอย่างอ่อนระโหยโรยแรงว่า “เจ้าหญิงโปรดอภัย กระผม...กระผมทำไม่สำเร็จ”

“อะไรนะ?!”

ซาอินติโกรธจนลุกขึ้นยืน แก้วที่อยู่ในมือถูกเธอบีบจนเกือบจะแตกอยู่แล้ว

เธอมีสีหน้าที่ดุร้าย “แค่แอบเอางูเข้าไปไวในห้องของเย้นหว่าน ต่อให้กัดเธอตายก็ไม่มีใครรู้ ทำไมถึงยังไม่สำเร็จอีก?”

เธอไม่ได้นอนทั้งคืน ก็เพื่อรอข่าวดีเรื่องการตายของเย้นหว่าน ไม่ใช่เพื่อรอได้ยินคำว่าล้มเหลว

ชายหนุ่มตกใจจนร่างสั่นเทิ้ม แล้วรีบพูดว่า

“หลังจากที่ผมเตือนเย้นหว่านแล้ว ก็นึกว่าเธอจะจากไปเอง แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะหันไปฟ้องโห้หลีเฉิน โห้หลีเฉินก็เลยกระทืบกระผมอย่างโหดร้าย หนำซ้ำยังเตือนกระผมอีกว่า...”

เพียงแค่นึกภาพในตอนนั้น ชายหนุ่มก็ยิ่งตัวสั่นสะท้านรุนแรงมากขึ้นไปอีก “เขา เขาบอกว่า เย้นหว่านเป็นของรักของหวงของเขา ถ้าใครกล้าแตะเธอแม้แต่นิดเดียวหรือทำร้ายเธอแม้แต่ปลายเล็บ ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับเขา เขาจะฆ่าให้ตาย”

ประโยคนี้ ไม่ใช่แค่เอ่ยเตือนเพียงอย่างเดียว แต่ยังเป็นการข่มขู่อย่างแท้จริง

ประโยคนี้ ยิ่งไม่ต่างอะไรกับคนรักเลย

เขาไม่ใช่แค่เตือนชายคนนี้เพียงอย่างเดียว แต่ไม่ว่าใครก็ตาม ที่คิดจะทำร้ายเย้นหว่าน ล้วนถือว่าเป็นศัตรูกับเขา เขาก็จะฆ่าคนคนนั้นทิ้งเสียโดยไม่คิดค่าตอบแทน!

ฉับพลันนั้นซาอินติก็มีใบหน้าที่ขาวซีด นั่งตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม หัวใจก็พลันรู้สึกตื่นตระหนกเต้นระรัวอยู่หลายครั้ง

ทำไมเธอถึงรู้สึกแปลก ๆ ว่าคำพูดของโห้หลีเฉินนี้ ไม่ได้บอกให้กับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ แต่เป็นการเตือนเธอเสียมากกว่า

ต่อให้เธอจะเป็นเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์ ถ้าหากเธอฆ่าเย้นหว่าน โห้หลีเฉินก็จะไม่มีทางปล่อยเธอไปแน่นอน

“เจ้าหญิง ทรงเป็นอะไรไปเพคะ?”

จู่ ๆ นางข้าหลวงมองเห็นสีหน้าของซาอินติดูเปลี่ยนไปอย่างมาก มือนั้นสั่นเล็กน้อย จึงได้สอบถามอย่างเป็นกังวล

ซาอินติทำราวกับไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น สายตาจ้องมองไปที่ตรงหน้า รู้สึกตื่นตระหนกและซับซ้อนอย่างยิ่ง

แต่ไรมาเธอก็ฆ่าคนตามอำเภอใจ อยากให้ใครตาย คนนั้นก็ต้องตาย

นับตั้งแต่ที่เริ่มตัดสินใจว่าจะให้เย้นหว่านตาย เธอก็เห็นเย้นหว่านเป็นแค่ศพหนึ่งไปแล้ว

แต่ตอนนี้ เธอกลับรู้สึกหวั่นไหวบ้างแล้ว

ถ้าฆ่าเย้นหว่านแล้ว เธอจะได้ผู้ชายที่เธอต้องการจริง ๆ เหรอหรือว่าจะได้ไม่คุ้มเสียกันแน่และยังต้องกลายเป็นศัตรูอาฆาตกับโห้หลีเฉินอีก...