เย้นหว่านถูกควบคุมจนขยับไม่ได้ จิตใจเต็มไปด้วยความหวาดกลัว คิดไม่ถึงว่าคนพวกนี้จะไร้เหตุผลบ้าคลั่งถึงขนาดต้องการฆ่าเธอ
ด้วยหลักฐานที่ไร้เหตุผลและอคติพวกนี้
เย้นหว่านพูดเสียงดัง “ยังมีกฎหมายอยู่หรือเปล่า ไร้หลักไร้ฐาน พวกคุณไม่มีสิทธิ์มาใช้กฎหมู่กับฉัน และยิ่งฆ่าฉันไม่ได้ มันผิดกฎหมาย!”
ผู้ชายที่ถูกเรียกว่ารัฐมนตรีอาวุโส เดินเข้าหาเย้นหว่านด้วยหน้าตาดุร้ายน่ากลัว มือที่ค่อนข้างเหี่ยวย่นมาบีบคางของเย้นหว่านฉับพลัน
ด้วยแรงมหาศาล ในชั่วพริบตา เย้นหว่านรู้สึกว่าคางของตัวเองเหมือนจะแตก
เขากดกระซิบบางอย่าง พูดอย่างโหดเหี้ยม
“ประเทศเบียนหนาน การฆ่าผู้หญิงเป็นเรื่องไม่ผิดกฎหมาย”
ทุกคำทุกประโยคราวกับกระบองฟาดเข้าใส่ตัวเธอ
ร่างกายของเธอสั่นอย่างอดไม่ได้ ดวงตาเบิกกว้างอย่างหวาดผวา แทบจะไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
การฆ่าผู้หญิงเป็นเรื่องไม่ผิดกฎหมายงั้นเหรอ
เธอคิดว่าการที่ชายสูงหญิงต่ำการกดขี่ผู้หญิงนั้นเป็นการดูหมิ่นอำนาจของผู้หญิงหนักที่สุดอยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่ายังมีความไร้มาตรฐานที่น่าหวาดกลัวยิ่งกว่านั้นอีก
อยู่ที่นี่ แม้แต่ชีวิตของผู้หญิงก็ล้วนแล้วแต่เปรียบเสมือนสัตว์เดรัจฉาน
รอยยิ้มบนใบหน้าของรัฐมนตรีอาวุโสดุร้ายยิ่งขึ้น จับล็อกคางของเย้นหว่าน ใบหน้าชราภาพที่มีริ้วรอยเหี่ยวย่นขยับเข้ามาใกล้ขึ้นอีก
เขาพูดเสียงเบามาก ได้ยินเพียงสองคนเท่านั้น
“เย้นหว่าน มาถึงขั้นนี้ ตัวเธอยังไม่รู้ว่าอะไรดีชั่ว หาเรื่องใส่ตัว ล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกิน เธอมันก็สมควรตาย”
พูดอย่างนั้นแล้วทันใดนั้นมือของผู้ชายก็ขยับลงมาบีบคอของเย้นหว่าน
ความรู้สึกของการขาดอากาศหายใจตีรวนขึ้นมาที่ลำคอทันที
แก้มเย้นหว่านเริ่มซีดอย่างควบคุมไม่ได้ รู้สึกเหมือนคอตัวเองจะหัก
เธอยิ่งตกใจ เมื่อตระหนักได้ภายหลังว่าเพราะอะไรจู่ๆ เธอก็มาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้
พวกคำนินทาใส่ร้ายดูถูกนั่น จะต้องเป็นซาอินติที่แอบแพร่กระจายออกไปแน่นอน!
สองวันนี้ ซาอินติคอยแอบกางตาข่ายออกกว้างเงียบๆ เพื่อเอาชีวิตเธอ
คนพวกนี้จะต้องมีคนคอยยุแยง ถึงได้รวมตัวมาโจมตีเธอที่นี่ คนพวกนี้ทำตัวมีอำนาจบาตรใหญ่ ทำกับชีวิตมนุษย์ราวกับผักปลามาช้านาน การฆ่าเธอตรงนี้ มันก็เป็นแค่เรื่องในอุดมคติพื้นฐานที่เคยทำกันมา
เย้นหว่านเสียใจมาก นับว่าเป็นเธอที่พลาดเอง
คิดไม่ถึงว่าซาอินติจะใช้วิธีการโหดเหี้ยมเช่นนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะซ่อนอยู่ข้างกายโห้หลีเฉิน เธอก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชีวิตเธอ
ส่วนเย้นหว่านที่ถูกฆ่าโดยคนเหล่านี้ ถูกฆ่าโดยข่าวลือที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน โดยที่ซาอินติจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเลยแม้แต่น้อย
เย้นหว่านตายไป ซาอินติยังสามารถเป็นผู้บริสุทธิ์ต่อไป ลอยหน้าลอยตาอยู่ข้างกายโห้หลีเฉิน
เมื่อคิดทบทวนทุกอย่างแล้ว เย้นหว่านก็ทั้งขุ่นเคืองและไม่พอใจ แต่กลับไม่มีทางให้หนีรอดไปได้เลย
ผู้คนล้อมรอบ สองมือถูกคนควบคุม คอถูกคนบีบไว้
เธอมีเพียงอารมณ์โกรธปะทุออกมา แต่ไม่มีลมหายใจ ในสภาพที่เจ็บปวดและขาดออกซิเจน สายตาของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นฝ้าขาว สติสัมปชัญญะเริ่มสูญเสีย ราวกับว่าจะตกเข้าสู่ความมืดมิดได้ทุกครา
จะตายไปแบบนี้เหรอ
เธอยังมีเรื่องเสียใจหากไม่ได้ทำอยู่อีกมาก มีหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำ...
“พวกแกทำอะไร ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!”
เวลานี้ เสียงตวาดลั่นของผู้ชายคนหนึ่งดังมาราวกับเสียงสวรรค์
จากนั้นความโกลาหลก็บังเกิด มือที่บีบลำคอของเย้นหว่านถูกบังคับให้ต้องคลายออก ร่างของเย้นหว่านจึงทรุดลงอย่างไร้การควบคุม แต่ยังไม่ทันถึงพื้น ก็ถูกคนอุ้มไว้ในอ้อมแขน
ตรงหน้าเป็นผู้ชายที่ขมวดคิ้วแน่นหน้าบึ้ง สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
เขาร้อนในจนค่อนข้างทำอะไรไม่ถูก “เสี่ยวหว่าน เสี่ยวหว่าน คุณเป็นยังไงบ้าง ไม่เป็นไรแล้ว ไม่เป็นไรแล้วนะ”
สายตาที่พร่ามัวของเย้นหว่านเพ่งมอง ถึงได้เห็นหน้าตาของผู้ชายตรงหน้า
คาดไม่ถึงว่าจะเป็น เซอร์ยุนซี!
เย้นหว่านประหลาดใจมาก แต่กลับไม่มีเวลาได้ทันคิดให้ชัดเจนว่าเขามาได้อย่างไร จู่ๆ เธอก็สูดอากาศบริสุทธิ์ ไอออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...