สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 756

เซอร์ยุนซีที่ถูกเย้นหว่านมองแบบนั้นก็เหมือนไฟฟ้าช็อต หัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง

มันเป็นโอกาสที่หายาก ไม่อยากเชื่อเลยว่าเย้นหว่านจะใช้สายตาแบบนี้มองเขา

ประทับใจความทุ่มเทและจริงใจของเขาสินะ และอดไม่ได้ที่จะโหยหาในตัวเขา อยากจะผูกมัดตัวเองกับเขาเสียเดี๋ยวนี้เลยใช่ไหม

เขาจะไม่ปฏิเสธแน่นอน

เซอร์ยุนซีเปิดปากพูดอย่างตื่นเต้นว่า

“ผมเต็มใจ...”

ในช่วงเวลาเดียวกัน เย้นหว่านที่กำลังมองเซอร์ยุนซีอย่างคาดฝันได้พูดว่า “เอากระบองเพชรไปปลูกในสวนพฤกษศาสตร์หลวงได้ไหม”

น้ำเสียงของทั้งสองคนแทบจะเกิดขึ้นและจบพร้อมๆ กัน

เย้นหว่านได้ยินเขาบอกว่าเต็มใจ จึงยิ้มอย่างพึงพอใจ ปลูกกระบองเพชรในสวนพฤกษศาสตร์ เธอก็มีเหตุผลที่จะเข้าไป

แต่เซอร์ยุนซีกลับชะงักอึ้งตัวแข็งทื่ออยู่กับที่

เย้นหว่านพูดว่าอะไรนะ

ไม่ได้พูดว่าจะแต่งงานกับเขาทันทีหรอกเหรอ!

เมื่อเซอร์ยุนซีได้ตระหนักรู้ข้อเท็จจริง ก็ปรารถนาจะขุดหลุมฝังตัวเองเสียเดี๋ยวนี้

ชีวิตไร้ซึงความอาลัยรักแล้ว

ฟ้ารู้ว่าเขารอคอยคืนวันวิวาห์มากแค่ไหน

เห็นเซอร์ยุนซีจู่ๆ ก็มีท่าทางหมดอาลัยตายอยาก เย้นหว่านจึงคิดว่าเขารู้สึกว่าการที่เธอเข้าไปในสวนพฤกษศาสตร์หลวงมันไม่สะดวก อาจจะไม่พาเธอเข้าไป

เธอจึงรีบพูดว่า “ที่ฉันอยากไปดูสวนพฤกษศาสตร์หลวง เพราะอยากเห็นว่ากระบองเพชรของฉันปลูกยังไง คุณจะพาฉันไปที่นั่นได้ไหม”

เธอกะพริบตาปริบๆ ดาวดวงเล็กๆ เต็มไปด้วยความหวัง

มันยากที่เซอร์ยุนซีจะเห็นเย้นหว่านทำท่าทางน่ารักเช่นนี้ หัวใจทั้งดวงเหลวเป็นน้ำทันที

ผู้หญิงของเขาน่ารักเกินไปแล้วนะ

และอีกอย่าง การที่เธอต้องการตามเขาไปที่สวนพฤกษศาสตร์หลวงเพื่อปลูกกระบองเพชร ที่จริงแล้วคืออยากเดทกับเขาตามลำพังใช่หรือไม่

อยากอยู่กับเขาตามลำพังเหรอ

เพราะฉะนั้นแม้แต่การที่โห้หลีเฉินตรวจสอบกระบองเพชรก็จะผ่านในครั้งเดียว

เขารู้ดีว่าการได้รับความยินยอมจากโห้หลีเฉินเป็นสิ่งสำคัญ และการได้หัวใจของเย้นหว่านก็ยิ่งสำคัญ

เพราะถึงอย่างไรหลังแต่งงานก็เป็นพวกเขาสองคนใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน

เซอร์ยุนซีรู้สึกตื่นเต้น จ้องมองเย้นหว่านด้วยสายตาอ่อนโยน พร้อมกับพยักหน้าให้โดยไม่ลังเล

“ได้ พวกเราไปด้วยกัน”

สามารถเข้าไปในสวนพฤกษศาสตร์หลวงได้ ก็จะได้รับคำตอบที่แน่นอน เย้นหว่านถอนหายใจอย่างโล่งอก

ไม่ได้สังเกตเลยว่าคนข้างๆ สร้างภาพมโนบิดเบือนไปแล้ว

เมื่อเป็นแบบนี้ ทั้งสองจึงมีความคิดแตกต่างกันออกไป และต่างไปที่พฤกษศาสตร์หลวงด้วยความยินดีอย่างยิ่ง

เซอร์ยุนซีนำทางไปยังสวนที่ปกติไม่สามารถเข้าถึงได้ เมื่อเปิดประตูออกอย่างกระตือรือร้นแล้วก็ให้เย้นหว่านเดินเข้าไปสบายๆ

เดินเข้าไปข้างใน จู่ๆ เย้นหว่านก็รู้สึกเหมือนเป็นคุณยายหลิวเข้าแกรนด์วิวการ์เด้น

โลกกว้างใหญ่ภายนอก พืชส่วนใหญ่หรือพืชหายาก เธอเคยเห็นมาแล้วทั้งหมด

แต่ตอนนี้เมื่อมาเดินอยู่ในสวนพฤกษศาสตร์หลวง กลับทำให้เธอต้องตกใจ

ที่นี่ค่อนข้างแตกต่างจากสวนพฤกษศาสตร์ทั่วไป

ที่นี่มันใหญ่มาก มันเหมือนเป็นป่าดงดิบตามธรรมชาติ กว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ได้เป็นสวนสาธารณะที่สามารถสรุปขอบเขตได้

ทุกอย่างที่นี่ ถ้าบอกว่าถูกมนุษย์ปลูกขึ้นมา แต่มันกลับแทบจะไม่มีร่องรอยของมนุษย์บนพื้นให้เห็นเลย ทุกๆ พื้นที่ดูเหมือนจะเติบโตตามธรรมชาติ มันเป็นธรรมชาติมาก

ที่นี่มีทุกอย่าง เป็นเหมือนขุมทรัพย์ขนาดใหญ่ พืชบางชนิดที่นี่ดูแปลกตา มีถึงขนาดที่ว่าเย้นหว่านไม่เคยเห็นมาก่อน

การเดินอยู่ภายใน ไม่ใช่เพียงการชื่นชมพืชพันธุ์อันโดดเด่นเท่านั้น แต่ยังได้ชื่นชมความงามของธรรมชาติอีกด้วย